Hayata dair büyük umutları olan, en büyük hayali üniversite okuyup meslek edinmek ayaklarının üzerine sağlam basmak olan, Karadeniz kadar hırçın, dik başlı ve inatçı, güzeller güzeli çimen gözlü, henüz 19 yaşında bir genç kız, Elif...
Daha küçücükke...
Multimedya : Sera Tokdemir - Mustafa Ceceli / Aşk Haklıyı Seçmiyor 🎶(Kuzucuklarımızın duygularına ithafen. Bu arada medyadaki şarkıları bölümlere uygun olacak şekilde özenle seçiyorum. Mutlaka dinleyin onları da olur mu? 😇)
Oy ve yorumlarınız için şimdiden teşekkürler. 🙏🏻 Güzel ellerinizi severim.😍
Hadi tutmayayım, merak ediyorsunuz zaten.🙈
Keyifle okuyunuz.💫
******* Gel ne olursun gel Gurura direnmedim, seviyorum Geceler buz gibi , yüreğim köz gibi Kalp ağrısı geçmiyor Aşk haklıyı seçmiyor 🎶🎶🎶
🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾
Neşe elleriyle saçlarını çekerek dizlerinin üstünde yere çöktü.
"Ahhh!" diye bağırdı. "Neler oluyor? Kim bu adamlar?"
Sonra ellerini yavaşça bacaklarının üzerine indirdi. Sanki bedeni pelte gibiydi. Gücü tükenmişti adeta. Hala olanlara inanamayarak sessizce inledi.
"Hayıır..." diyebildi sadece. Boğazı düğüm düğümdü. Zorlukla yutkundu. Gözlerinden boşalan yaşlarla giden arabanın ardından baktı öylece. Ve gözlerini yere indirerek "Hayııır" diye inledi bir kez daha. Elinden kayıp gitmişti arkadaşı. Göz göre göre gitmişti!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nasıl olurdu? Bu kadar kişiydiler ya! Nasıl öylece çekip götürebilmişlerdi onu. Bu kötü bir şaka mıydı? Alıp gitmişlerdi arkadaşını! Bu kesinlikle berbat bir şakaydı. Kim, niye böyle bir şey yapardı ki onlara? Kimin ne derdi olabilirdi onlarla? Bir türlü aklı almıyordu.
Yok, yok...Bu kesin bir kabustu. Birazdan uyanacak ve nefes nefese Elif'e anlatacaktı gördüklerini. Elif de tebessüm edip her zaman ki gibi bilmiş bilmiş bakacak "Kuzum ya, kesin bir tarafların açık yattın gece." diyecekti. Neşe dudaklarını büzecekti küskünce ve sonra birlikte gülüşeceklerdi. Geçip gidecekti herşey...
Ama öyle değildi işte. Neşe berbat hissediyordu. Hayatı boyunca hiç hissetmediği kadar berbat hem de. Sanki kolunu kanadını kırmışlardı. Kafasında bu olanları toparlamak istiyor ama mantıklı bir açıklama bulamıyordu. Bağırmak, sesi tükenene kadar haykırmak istiyordu ama sanki bir el boğazına yapışmış, sesini kesiyordu. Boğazındaki o koca yumru nefes almasını zorluyordu. Elini yavaşça boğazına götürerek zorlukla yutkundu. Ne yapacaktı şimdi?
Dolunay ve Tuana da aynı panikle hala olayın şokundaydılar. Ama Neşe'nin hali de hiç normal değildi ve bu durum da onları ayrıca endişelendiriyordu. Hemen onun yanına gelip yere çöktüler. Kendilerinde şu anda teselliye muhtaçtı. Giden onların da arkadaşıydı. Ama Neşe'nin bu haline dayanamadıklarından biraz daha aklı selim davranmaya çalışıyorlardı.
