KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

🍀ÖZEL BÖLÜM 2 🍀

Merhaba canım okuyucu, 🤗

Hem sizi hem de hikayemizi çok özledim. Siz de özlemişsinizdir diye düşünüp özel bölüm getirdim size. 💕

📣Ama önce sizden bir şey rica edeceğim. Hikayemizi hangi şehirden okuduğunuzu ve kaç yaşında olduğunuzu merak ediyorum. Benimle paylaşabilir misiniz? ❤️

Önce ben belirteyim. 33 yaşındayım ve İstanbul'da yaşıyorum.

Keyifli okumalar. 🥳

✨✨✨✨✨✨

Dolunay yaslandığı rahat koltuktan doğrulup emzirdiği küçük bebeğine gülümseyerek baktı. Biraz annesine, biraz babasına benzeyen güzeller güzeli kızı yine bütün kalbinin sevgiyle dolmasına sebep olmuştu. Sanki tüm benliği huzur doluyor, içindeki tüm olumsuzluklardan arınıyor gibi hissediyordu. Onu emzirdiği her an hissettiği tam da buydu. Bu özel an her defasında ona aynı şeyleri hissettiriyordu.

Annelik öylesine farklı bir şeydi ki bunu ancak anne olunca anlayabilmişti. Bebeği gözlerini annesinin gözlerine dikmiş hırslı hırslı emerken sonra yavaşça gözlerini kapatıyor ve ağzı hala annesinin göğsündeyken uyuyakalıyordu. Bu büyülü an ikisini birbirine sımsıkı bağlayan görünmez bir bağ gibiydi.  Tarifi zor bir tılsım, ama yaşaması muhteşem bir şölendi...

Bebeği yine yorulmuş ve emmeyi bırakıp uykuya dalmıştı. O dalmış olsa da Dolunay hala içindeki sonsuz aşkla kızına bakmaya devam ediyordu.

Yüzündeki gülümseme kocaman oldu ve "Güzel kızım, şu anda zaman dursa ve biz bu şekilde kalsak; ben asla şikayet etmem ve seni böyle göğsümde sonsuza kadar izlerim." diye fısıldadı. 

O duygudan duyguya geçip nemlenen gözleriyle bebeğine bakarken odanın kapısı açıldı ve Atalay içeriye girdi. Karısının yine duygusal bir moda girdiğini görünce o da gülümsedi. Annelik bir insana bu kadar mı yakışırdı? 

Hemen karısının yanına doğru adımlayarak koltuğun kolçağına, karısının hemen yanına oturdu. Sevdiği kadının mavi saçlarından gelen artık müptelası olduğu o kokuyu ciğerlerine doldurarak kafasının tepesine bir öpücük kondurdu. 

"Mavim." dedi fısıltıyla. "Güzel karım." 

Dolunay zaten huzurla dolan içinin sanki mümkünmüş gibi daha da huzurla dolup taştığını hissetti. Başını kocasına yaslayarak iç çekti. 

Atalay karısını kendisine doğru çekerek bebeğine çevirdi bakışlarını. Gülümsemesi tüm yüzünü kapladı. 

"Küçük Mavi'miz uyumuş mu?" dedi anında titreyen sesiyle.

Söz konusu kızı olunca hep böyle sesi de içi de titriyordu Atalay'ın. Kızına olan sevgisi bambaşka bir boyuttaydı.  O mükemmel bir babaydı. 

Dolunay da kocasının sesindeki yumuşacık, titreyen tınıya gülümsedi. Bir kez daha şükretti, kocasının harika bir baba olduğunu görmek içinin sıcacık olmasına sebep oluyordu.

"Evet sevgilim, karnı doyunca hemen uyudu küçüğüm benim." dedi sessizce.  Sonra iç çekip "Şuna bir baksana ama ya, çok tatlı değil mi?" dedi dayanamayarak.

Atalay kafasını sağa sola sallayarak "Çook." dedi bir nefeste. "Annesinin kızı." diye eklemeyi de unutmadı.

Dolunay sessizce kıkırdayarak kocasına baktı. 

"Hadi yatıralım Mavi'mizi." dedi. 

Bebeklerinin cinsiyetinin kız olduğunu öğrendikleri o ilk an Atalay kızlarına "Mavi" adını vermişti. Dolunay ilk önce şaşırmış ama sonra mutlu olmuş ve hatta bu fikre bayılmıştı. O andan sonra da başka bir alternatif hiç düşünmemişlerdi. Çünkü biliyorlardı ki bu sihirli kelime sanki onların arasında görünmez bir bağdı. Onları birbirine kenetleyen , ellerini sıkıca bağlayan bir sihirdi.