the AGENT

Part Seventy Three- Miami

Okumaya başlamadan; önceki iki bölümü atlamadığınızdan emin olun. (Ours - Separation)

⚡️⚡️⚡️

Oldukça uzun süren bir yolculuk sonrası jetten indiğimde, pilot Harold gülümseyerek yanıma yaklaştı. "Merhaba Lexi Hanım, yolculuğunuz iyi geçmiştir umarım."

"İyiydi Harold, teşekkürler." dedim ben de kibarca gülümseyerek. "Sadece biraz midem bulandı ve bunun da seninle alakası olduğunu düşünmüyorum."

Anlayışla başını salladıktan sonra cebimdeki telefonu işaret etti. "Herr Hartmann ulaştığınızda onu aramanızı istemişti."

"Tamam," dedim ve telefonu çıkartıp kayıtlara baktım. Adler kendisi direkt "Adler" olarak kaydetmişti, güldüm ve sonradan değiştirmek için aklıma küçük bir not düşüp onu aradım. Üçüncü çalışın ortalarında açılınca sırıttım. "Hey."

"Lexi, bebeğim." Aradığım için rahatlamış gibi gelmişti sesi, ben ise onu duyar duymaz duygulanmıştım. "Miami'ye ulaştın mı? Herhangi bir sıkıntı çıktı mı? Nasıl hissediyorsun?"

Arka arkaya dizdiği cümlelere sırıtarak "İstediğimiz sorudan başlayabiliyor muyuz?" dediğimde güldü. "Elbette."

"Peki, Miami'ye ulaştım, evet. Herhangi bir sıkıntı da çıkmadı. İyi hissediyorum, sadece biraz bulantım var, o da normal zaten."

"Güzel," dedi ve duraksadı. "Burada seni özlüyorum."

"Saatlerdir ayrıyız. Ben de seni çok özlüyorum," dediğimde sesim titrek çıkmış olmalı ki yeniden konuşmaya başladığında benim de moralimi düzeltmek istercesine neşeliydi. "Az önce Josh ve Andrea gözümün önünde öpüştüler."

Tek elimle ağzımı kapattım. "Aman Tanrım! Bunu görmeyi çok isterdim!"

"Kısa sürdü zaten," dedi Adler alayla gülerken. "Josh ben de odada bulunduğum için utandı ve hızla geri çekildi." Kıkırdadım, tam bir şeyler söyleyecektim ki arkadan birtakım sesler duyuldu ve Adler derin bir nefes alıp yeniden konuştu. "Sevgilim, şimdi gitmeliyim. Beni çağırıyorlar."

"Tamam, önemli değil." diye fısıldadığımda devam etti. "Annenin evine girdiğin anda beni aramanı istiyorum, pistin yakınlarında bir şoför bekliyor olacak. Harold'dan seni götürmesini iste."

Görmeyeceğini bile bile başımla onayladım. "Tamam. Kendine iyi bak ve yaralanma kuralını unutma. Seni seviyorum."

Kadife sesiyle karşılık verdi. "Merak etme, her şey kontrol altında. Ve ben de seni seviyorum."

Telefonu kapattığım anda göğsüme bastırdım ve Harold'la göz göze geldim. Bir şey dememe gerek kalmadan elini uzatıp beni yönlendirdi. Biraz yürüdükten sonra siyah bir Volkswagen ile karşılaştığımızda durdu ve pilot şapkasını yeniden başına geçirdi. "Benim işim buraya kadardı. Şoförünüz arabada sizi bekliyor olacak. İyi günler dilerim, efendim."

Gülümsedim. "Görüşmek üzere Harold."

Arka koltuğa bindiğimde şoför bana doğru döndü ve elindeki küçük kağıtta yazanları kontrol etti. "Lexi Brooks?"

Başımı salladım. "Benim."

Adamın suratında memnun bir gülümseme oluştu. "Ah, sonunda. Hoş geldiniz Bayan Brooks." Hızlı hızlı konuştuktan sonra yeniden dönüp arabayı çalıştırdığında iç çektim ve Miami'nin bana güzel şeyler getirmesini umdum.

⚡️⚡️⚡️

Yazardan;

Bu arada Adler Hartmann, Josh ve Andrea'yla beraber Simon Wright'ın karısı Isabella'yı tuttukları depoya girmek üzereydi. Josh ona önceki günlerde yaptıklarını anlatıyordu. "Dediğin gibi, belirli aralıklarla su ve yemek getirdim; ayrıca tuvalet ihtiyacı için de onu birkaç defa dışarı çıkarmayı ihmal etmedim."