Orhan üç yıl önce tüm kalbiyle bağlı olduğu sevdiğini kaybetmiş ve kendisini hayatın hareketliliğinden soyutlayıp sadece işine vermişti.Son derece de sevgi dolu ve neşeli bir aileye sahipti. Kardeşleri yeğeni anne ve babası fevkalade insanlardı.Orha...
"Babam bana dükkandayken senin onu hırpalayıp duvardan duvara vurduğunu söyledi. Bunu yapmadın değil mi? Yalan söylüyor sadece seni kötü göstermek istiyor değil mi? Yapmadım de... İnanırım sana gerçekten inanırım"
Hasret'in ne derse desin kendisine inanacağını söylemesine rağmen Orhan yine de susuyordu. Buna da Hasret'in şu anki yıkık dökük ruh hali neden oluyordu. O bu kadar kötü bir durumdayken endişeli gözlerine baka baka evet yaptım ama şu sebepten dolayı yaptım diyemiyordu. Hasret yaptım dedikten sonrasını dinler miydi hiç? Dinlemezdi. O andan sonrası anlamını tamamen yitirir Orhan kendisini anlatmaya çabalarken de Hasret çoktan olaydan kopup kendi içine kapanırdı.
Evet diyemiyordu ama hayır yapmadım diyerek yalan söylemeye de gönlü el vermiyordu. Eşinin babasıyla aralarında normal şartlarda gerçekten de yaşanmaması gereken bazı tatsız durumlar olmuştu ancak şu da vardı ki onun yerinde hangi adam olsa o hadsizce sarf edilen sözlerden sonra benzer tepkiler verirdi. Hangi adam karısıyla alakalı ahlaksızca planlar yapan bir adama karşı susup o lafları yutarak elini kolunu sallaya sallaya ortamı terk ederdi ki?
Tabii şu an bunları Hasret'in anlamasını umut ederek anlatmak pek akıl kârı değildi. Sonuçta onun ilgileneceği en önemli nokta işin şiddet boyutu ve bunun da Orhan ile olan bağlantısıydı yoksa Salih'in nasıl bir adam olduğunu Hasret'ten daha iyi kimse bilemezdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Orhan'ın aklından tüm bunlar seri bir halde geçerken Hasret'te bir cevap vermesini bekleyerek ona bakıyordu. Ancak Orhan tam tedirginliği gözle görülecek ölçüde artıp "Hasret..." diyerek yanına yaklaşmıştı ki Hasret duyma olasılığı olan şeyler sebebiyle korkuya kapılıp "Vazgeçtim söyleme! Duymak istemiyorum. Sakın bana bu konuyla ilgili bir şey söyleme" dedikten sonra apar topar odadan çıktı.
Orhan ne yaptım ne de yapmadım demişti ama sessiz kalıp sonra da endişeli bir halde konuya girmeye çalışınca durumun az çok Hasret tarafından anlaşılmasına neden olmuştu. Hasret haliyle kulaklarıyla duyup emin olmaktan korkmuş ve bir şekilde uzaklaşmayı seçmişti. Belli ki şu an Orhan ile ilgili böyle bir gerçekle yüzleşmek istemiyordu.
Bu kez Orhan gitmesini engellemek adına herhangi bir hamlede bulunamamıştı. O da kendisini kötü hissediyor ve böyle nahoş bir olayla anılmaktan dolayı da üzüntü duyuyordu. Onu en çok rahatsız eden şey de bu olayla ilgili Hasret'in gözünde edineceği yerdi. Şimdiden nasıl etkilendiği ortadaydı bir de bu olayın gerçekten yaşandığını öğrenirse kim bilir ne düşünürdü. İçinden keşke böyle bir şey yapmasaydım kendime hakim olabilirdim diye geçiriyordu ama aynı anda söylenenler kulaklarında çınlayınca da o gün hissettiği öfke içinde yeniden yükseliyordu.
Bu düşüncelerden sıyrılıp kendisini toparladıktan sonra odadan çıktı ve kimse uyanmasın diye ses çıkarmamaya gayret ederek merdivenlere yöneldi. Aşağıya iner inmez ilk yaptığı şey de katı kontrol etmek olmuştu. Ancak Hasret ne mutfakta ne salonda ne de görünür herhangi bir yerde yoktu.
