Buzdan Kalp

Bölüm 70 : Hiçbir şeyinim

" Off ya off! Niye ama ya ? Bütün arkadaşlarım gidiyor geziye. Bir ben gidemiyorum."

Dila Sultan kararından ödün vermez şekilde cırlayan kızına bakıyordu.

" Olmaz dedim Ceylan. Zorlama artık. Gitmiyorsun o geziye."

" Neden ama ya neden?"

" Çok istiyorsan tatil olunca hep beraber gideriz Kartalkaya'ya. "

" Aman ne güzel. Bebek gibi ailemle gideceğim her yere. "

" Gitmiyorsun dedim. Babanın rızası yoktur. Çok istiyorsan git konuş izin al."

Ceylan öfkeyle ayağını yere vurmuştu. Babası hayatta izin vermezdi. Boşuna denemesini söylüyordu annesi ve bunun çok da iyi farkındaydı.

" Hiçbir yere gidemiyorum ben. Hiç izin vermiyorsunuz. Hep dizinizin dibinde oturayım istiyorsunuz. Evden okula okuldan eve Arkadaşlarım artık beni bir yerlere çağırmaktan vaz geçti. Nasılsa gelmezsin diye dalga geçiyorlar benimle."

" Abartma. Arkadaşlarınla istediğin zaman buluşup geziyorsun. Dediğin gece yatısıysa gelip burada kalsınlar ama sen gidemezsin. Baban sevmiyor başka evde kalmanı."

" Sanki çok kötü bir şey yapacağım. Ne hatam kusurum oldu benim de sıkıyönetimdeyim ben acaba ? Söyleyeyim. Hiçbir şey. Dilan ablamın yaptığı hatanın bedelini ödüyorum. O kocaya kaçtı diye ben de kaçacağım sanki
Onun yüzünden ceza çekiyorum Inanılmaz yani."

" Ceylan yeter artık. Senin okulun yok mu ? Burada bağrışıp duracağına okuluna git."

" Bıktım ya. Yemin ediyorum bıktım. Çocuk muamelesi görmekten bıktım. Bir onsekizime girsem de .."

" Noluyor onsekizine girince ?"

" Yasal olarak reşit oluyorum Daha ne olsun."

" Ceylan almayayım semi ayağımın altına. Astarı eksik laflar edip benim asabımı bozma. Iyice cin atına bindin sen ha."

" Iyi ya iyi. Fikrimizi de söylemeyelim."

" Senin o fikrini var ya.."

Ceylan sabrı tükenen annesinin kalktığını görünce salondan kaçarcasına çıkmıştı. Yumuşak bir bedene toslayınca afallayıp durmak zorunda kalmıştı. Melek olduğunu görünce keyfi komple yok olarak surat asmıştı .

" Ayy bir çekil ya. Durmuş orada kapı mı dinliyorsun ? Yuh yani."

Melek sabırlı olmaya çalışarak yumuşak bir sesle konuştu.

" Sana da günaydın Ceylan."

" Neyse ne !"

Ceylan yanından geçip gidince Melek sabır çekmişti içinden. Korkunç ergenin tekiydi bu kız. Aklına ablası Silan gelmişti. O da aynı Ceylan gibi kök söktürmüştü herkese o dönemde. Oysa Ceylan sadece kendine karşı korkunçtu. Geri kalan herkese bal börekti doğrusu.

Midesinden gelen korkunç oktavdaki gurlama düşüncelerini bölmüş, boş bulunup irkilmesine neden olduğu için Melek gülmeye başlamıştı.

" Neden hiç şaşırmadım acaba? Doyunca asıl şaşırmam gerekiyor. Öyle bir şey mümkünse tabi. Yakında kordonu bile kemirip yersin diye korkuyorum havuç."

Gözünün önüne gelen sahne ile kahkaha atmıştı istemsizce. Diplere vuran moralini bir tek havuç düzeltiyordu bu ara. Onunla yalnız değilmiş gibi hissediyordu. Bebeğinin minicik varlığı yine koynuna itildiği yalnızlığının ayazını kesip, üşümesine engel oluyordu.