When a Bad Boy and a Bad Girl fell in Love (Bad Love Series #1)

<81> Their Condition

Kevin's POV

"I love you my Princess" nakangiti kong sambit sa aking pinakamamahal na babae. Hindi ko dapat ipakita sa kanyang nahihirapan na'ko dahil ako ang lalaki rito, ako dapat ang magliligtas sa kanya.

"Please don't leave me" pagmamakaawa niya sa'kin. Mukhang nabigo akong itago ang totoong nararamdaman kong sakit at hirap sa sitwasyon namin ngayon.

Ramdam kong ilang minuto na lang ay babagsak na ang katawan ko pero kelangan kong hintayin na dumating muna sina Ash at CJ para masiguro kong ligtas ang prinsesa ko.

Napakinggan ko pang nagsalita siyang muli ngunit hindi ko iyon masyadong mapakinggan dahil nararamdaman ko na ang panghihina ko.

"It's enough to hear that you still love me before you die" out of nowhere I said that to her. I'm not sure that I can still be alive after what I encountered. But just in case that I'll pass away, it's enough to hear that she loves me. That's my request I hope she will give it to me.

"No, you can't die like this. I need you and I love you, please. Please Kevin, Please" I heard her saying those words but the three words get my attention. The three words I want to come out from her lips. I'm glad that she granted my request. Even though it's not true anymore. I'm still happy that she said that to me.

"I can't promise you that, but one thing is for sure. I love you and I always will" sambit ko at niyakap ko siya, hindi ininda kung gaano kababa ang pwesto ko ngayon. 

"I love you too, Kevin" pagtupad niya muli sa hinihiling ko, masaya na'ko na narinig ko yun ng ilang beses mula sa kanya sa araw na ito. Kontento nako at tanggap ko na hindi na mababalik pa.

I kissed her. 

Oo, kung tutuusin masyado akong abuso, pero hindi ko na mapigilan pa ang nararamdaman ko. Pero sana sa halik na yun naramdaman niya na mahal na mahal ko siya kahit pa hindi niya na kayang mahalin ako pabalik.

"Thank you, Princess" huling salitang binaggit ko bago ako bumagsak. Napapasalamat ako dahil pinagbigyan niya ang kahilingan ko kahit ngayon lamang.

"KEVIN!"

Sorry kung hindi ko na kayang tiisin pa ang sakit ko pero at least sigurado akong maliligtas ka sa panganib na ito. 

Pagkwekwento ko sa mga kaibigan ko ng mga huling naalala ko bago ako bumagsak. Pinaliwanag na nila sa'kin ang naging lagay ko at ang kapalit noon ay ang pagkwekwento ko sa kanila ng mga huling naalala ko. Commatose, yan ang sinapit ko ng isang buong linggo. Gusto ko na nga sanang puntahan si Princess kaso narealize ko na parang ang kapal naman ata ng mukha ko kapag ginawa ko yun. At isa pa bawal daw muna ako maggagalaw sabi ng doktor. 

"Paano mo naman nasabi na pinagbigyan ka niya sa request mo, dude?" biglang usisa nitong si CJ.

"Bakas na yun sa tono ng pananalita ko" 

"Hindi kaya, totoo naman talaga yung sinasabi niya sa'yo at akala mo lang ay pinagbigyan ka lang niya?" tanong niya sa'king muli.

Natigilan ako, ano bang pinagsasabi nitong isip bata na ito?

"Nagsasabi lang ako ng probabilities" dagdag niya pa at parang sinasabi na inaakusa ko siya na walang kwenta ang mga sinasabi niya. 

"At bakit mo naman nasabi yun ha?" tanong ko rito. 

"Wala lang, biglang pumasok sa utak ko" sagot niya kagad. 

"May utak ka pala?" painosente kong sagot at tumawa ng bahagya.