< ចង់ផ្ដាច់ពាក្យ? >
សំលេងភ្ញាក់ផ្អើលរបស់គេធ្វើឱ្យ យូលី គ្រឺតខ្នាញ់យ៉ាងខ្លាំងតែមិនចង់និយាយកាត់ម៉ាក់របស់នាងទើបបានត្រឹមតែខាំមាត់ទប់អារម្មណ៍សិន។
« មែនហើយ! មុនប្អូនត្រឡប់មកវិញកូនមានបានធ្វើអីឱ្យប្អូនមិនសប្បាយចិត្តឬអត់? »
< ខ្ញុំមិនច្បាស់ទេអ្នកមីង យូលី នាងមិនបាននិយាយអីឱ្យច្បាស់ក្រៅពីកាយវិការប្រញាប់ប្រញាល់ចង់ត្រឡប់ទៅវិញគេចពីមុខខ្ញុំនោះឡើយ >
យូលី អង្គុយស្ដាប់ទាំងក្ដាប់ដៃជាប់សឹងតែក្រចកចាក់ចូលសាច់ចេញឈាមទៅហើយតែនាងបែរជាគ្មានអារម្មណ៍ថាឈឺសូម្បីតែបន្តិច។
« កូនមិនដឹងថាប្អូនខឹងរឿងអីពិតមែនអ្ហេ៎ះ? »
< បាទ! បើ យូលី ខឹងដល់ថ្នាក់ចង់ផ្ដាច់ពាក្យបែបនេះខ្ញុំនឹងប្រញាប់ទៅជប៉ុនដើម្បីដោះស្រាយជាមួយនាងឱ្យបានច្បាស់ព្រោះផ្ដាច់ពាក្យវាមិនមែនជារឿងតូចតាចទេវាក៏ប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយស យូលី ដូចគ្នា >
« មិនបាច់មកទេ! »
ដោយទ្រាំស្ដាប់នឹងពាក្យសំដីលាក់ត្បុតរបស់គេមិនបាន យូលី ក៏ស្រែកឡើងនាំឱ្យលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់របស់នាងសំលឹងមុខនាងទាំងពីរនាក់ស្របគ្នា។
« កូន យូលី... »
ម្ដងនេះមិនមែនលោក ហ៊ីម៉ា តែជាភរិយាគាត់គឺម៉ាក់របស់នាងផ្ទាល់ដែលបន្លឺមកកូនស្រីដោយក្រសែភ្នែកមិនពេញចិត្តបន្តិច។
« បើកូនមិនច្បាស់ថាមានរឿងអីហើយមិនចាំបាច់ហត់មកក៏បាន ចាំមីងនិយាយជាមួយកូន យូលី ឱ្យដឹងរឿងច្បាស់ហើយទាក់ទងទៅប្រាប់កូនវិញ »
< អត់ទេអ្នកមីង! ខ្ញុំមិនអាចអង្គុយស្ងៀមបានឡើយ ល្ងាចនេះខ្ញុំទៅដល់ជប៉ុនហើយខ្ញុំនឹងនិយាយជាមួយ យូលី ដោយផ្ទាល់ >
យ៉ុនហ្គី តបមកវិញរួចក៏បិទទូរស័ព្ទបាត់មិនចាំឱ្យលោកស្រី ហ៊ីម៉ា បាននិយាយអ្វីបន្ត។ សំលេងបែបខូចចិត្តរបស់គេនោះបណ្ដាលឱ្យលោកស្រី ហ៊ីម៉ា តានតឹងចិត្តបន្ថែមទៀត។
YOU ARE READING
ពិសោធចិត្ត
Fanfictionការដែលរាប់អានគ្នាជាបងប្អូនវាជារឿងល្អណាស់ទៅហើយសំរាប់ពួកគេ តែសុខៗចាស់ទុំទាំងសងខាងក៏ផ្លាស់ប្ដូរទំនាក់ទំនងពួកគេមកជាគូដណ្ដឹងវិញ តើគូដណ្ដឹងមួយគូនេះអាចនឹងមានថ្ងៃស្រឡាញ់គ្នាក្នុងន័យស្នេហានិងបានរៀបការជាមួយគ្នាយ៉ាងសមប្រកបឬអត់?
