ភាគទី ០៥

184 6 0
                                    

« ឯងមិនអីមែនអ្ហេស៎? »

    ក្រោយពីមកដល់ផ្ទះរបស់ យូលី វិញហើយ ហ្គីយ៉ុង នៅតែបារម្ភពីនាងខ្លាចថានាងមានបញ្ហាយ៉ាប់យឺនណាមួយកើតឡើង។

« យើងមិនអីទេមុននេះឈឺកន្លែងមុខកាំបិតបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ទៅសិនហើយ! »

    យូលី ប្រាប់ទៅ ហ្គីយ៉ុង មិនចង់ឱ្យគេព្រួយបារម្ភទើបនាងញញឹមបន្ថែមហើយដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ចុះពីឡានទៅ។ ចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះនាងឃើញលោកស្រី ហ៊ីម៉ា នៅឯបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក៏ចូលទៅរកគាត់។

« ម៉ាក់! កូនមកវិញហើយ »

    យូលី និយាយរួចចូលទៅអង្គុយលើសាឡុងឱនទៅឱបចង្កេះម៉ាក់របស់ខ្លួនជាប់ទើបគាត់ញញឹមហើយឱនថើបសក់នាងតិចៗវិញ។

« ទៅដល់ណាខ្លះថ្ងៃនេះ? »

« ដូចតែរាល់ដងដែរគ្រាន់តែលើកនេះកូនមិនទាន់ជាស្រួលបួលពេលចេញក្រៅទៅឃើញខ្លួនឯងស្លេកខុសគេម៉េចមិនដឹង »

« អ៊ីចឹងខំមើលថែខ្លួនឱ្យឆាប់ជាទៅនឹងបានមានសាច់មានឈាមស្រស់បស់ដូចគេផ្សេងវិញ »

    យូលី ញញឹមហើយដកខ្លួនចេញពីម៉ាក់របស់នាងបន្តិចទាំងអេះអុញដូចជាមានរឿងចង់និយាយ។

« រឿងសាកលវិទ្យាល័យនោះយ៉ាងម៉េចហើយម៉ាក់? »

« អ៎! រឿងនោះលោកប៉ាបានរកឱ្យកូនរួចហើយមួយខែទៀតទើបចូលរៀន កូនគិតចង់ទៅនៅជប៉ុនពេលណា? »

« ពីរអាទិត្យទៀតទៅ កូនចង់ត្រៀមខ្លួនទុកមុនឱ្យបានយូរ »

    បានម៉ាក់ឱ្យសំរេចចិត្តខ្លួនឯងបែបហ្នឹងហើយ យូលី ក៏តបទៅភ្លាមដោយមិនចង់រើសទៅពេលដែលកៀកចូលរៀនហើយក៏មិនចង់ចេញទៅលឿនពេកដែរ។

« ស្អែកម៉ាក់ចង់ទៅមើលហាងវិញកូននៅម្នាក់ឯងបានមែនទេ? »

« ចាស៎! »

« ម៉ាក់ទៅធ្វើម្ហូបសិនហើយកូនទៅសំរាកសិនទៅ »

    គាត់និយាយហើយឱនទៅថើបថ្ងាសកូនស្រីមួយខ្សឺតទើបក្រោកទៅផ្ទះឯ យូលី ក៏ឡើងទៅបន្ទប់របស់នាងវិញដែរ។ យូលី ដាក់ផ្កាយមួយកូនដបនោះលើតុហើយដកដង្ហើមធំបន្តិច។ នាងអន់ចិត្តដែល យ៉ុនហ្គី តែងតែបដិសេធគ្រប់អំណោយដែលនាងប្រគល់ឱ្យគេមិនថាផ្កាយក្រដាសនេះឬអ្វីផ្សេងឡើយ គេរុញច្រានរបស់នាងទាំងមិនក្រែងរអែងចិត្តនាងបន្តិចសោះ។

ពិសោធចិត្តDonde viven las historias. Descúbrelo ahora