ព្រឹកបន្ទាប់គ្រប់គ្នាក៏រៀបចំរបស់របរសំរាប់ឡើងភ្នំមើលទេសភាពលើភ្នំជុំគ្នាដោយ យូលី មិនសូវហ៊ានយករបស់ធ្ងន់ៗទៅច្រើនឡើយព្រោះនាងមិនទំលាប់នឹងធ្វើហាត់ប្រាណប៉ុន្មានអាចនឹងឆាប់ហត់មិនអាចដើរបានឆ្ងាយ។ ពេញមួយព្រឹកតាំងពីចេញពីកន្លែងគេងរហូតថ្ងៃរសៀលចុះមកដល់ជើងភ្នំដើម្បីញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ទៅហើយ យ៉ុនហ្គី និង យូលី មិននិយាយរកគ្នាមួយម៉ាត់សោះនាំឱ្យអ្នកឯទៀតចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់គ្រប់គ្នា។ យ៉ុនហ្គី ដៀងភ្នែកមើលទៅ យូលី បន្តិចរួចក៏ចាប់សាច់ពីក្នុងចានម្ហូបដាក់ក្នុងចានរបស់នាងនាំឱ្យនាងដៀងភ្នែកមកមើលគេបន្តិចដែរតែ យ៉ុនហ្គី ធ្វើជាមិនខ្វល់ហើយបន្តញ៉ាំអាហាររបស់ខ្លួនធ្វើមិនដឹង។ ក្រោយពីអាហារថ្ងៃត្រង់បានកន្លងផុតទៅគ្រប់គ្នាក៏បំបែកគ្នាជាពីរក្រុមដោយចាស់ៗចេញឡានទៅដើរលេងកន្លែងផ្សេងឯ យ៉ុនហ្គី ជាមួយ យូលី និងប្អូនប្រុសរបស់គេក៏សំរាកឯសួនរបស់ផ្ទះស្នាក់បន្តិចមុននឹងដើរទៅរកកន្លែងជិះសេះបន្ត។
« ចាប់ខ្សែឱ្យជាប់ទប់ខ្លួនឱ្យនឹងកុំឱ្យធ្លាក់ ដំបូងអ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវយកជើងគោះវាតិចៗដើម្បីឱ្យសេះដើរទៅមុខហើយបើចង់បត់ទៅខាងណានោះគ្រាន់តែទាញខ្សែទៅខាងនោះទៅបានហើយបើសេះមិនយល់ចាប់មិនបានទេយើងត្រូវទាញវាម្ដងទៀតឱ្យខ្លាំងជាងមុន អេ៎! »
ក្រោយពីស្ដាប់ការពន្យល់របស់អ្នកបង្វឹកហើយ យូលី ក៏ត្រូវបកប្រែជាភាសាកូរ៉េឱ្យអ្នកដែលមកជាមួយទាំងពីរយល់ដែរតែមិនទាន់នឹងនិយាយចប់ផង យ៉ុនហ្គី ក៏ចេញសេះទៅជិះលេងមុនបាត់។
« ហើយចុះបើចប់ឈប់? »
ដោយឃើញ យូលី ងាកទៅចាប់អារម្មណ៍នឹងបងប្រុសរបស់ខ្លួនបែបនោះ ហ្គីយ៉ុង ក៏ប្រញាប់សួរបញ្ចប់មុននឹងចេញសេះទៅជិះលេងឯវាលស្មៅនោះដែរ។
« បើចង់ឈប់គ្រាន់តែយកជើងគៀបវាទៅបានហើយ មុននេះគេប្រាប់ថាសេះនៅទីនេះត្រូវបានបង្ហាត់ឱ្យយល់ពីសញ្ញាទាំងនេះអ៊ីចឹងយើងមិនបាច់បារម្ភថាវាមិនឈប់តាមនោះទេ »
« ហើយចុះបើវាបោលកាន់តែលឿននោះ »
« យកជើងសងខាងគោះវាទៅវាឈប់ហើយ »
YOU ARE READING
ពិសោធចិត្ត
Fanfictionការដែលរាប់អានគ្នាជាបងប្អូនវាជារឿងល្អណាស់ទៅហើយសំរាប់ពួកគេ តែសុខៗចាស់ទុំទាំងសងខាងក៏ផ្លាស់ប្ដូរទំនាក់ទំនងពួកគេមកជាគូដណ្ដឹងវិញ តើគូដណ្ដឹងមួយគូនេះអាចនឹងមានថ្ងៃស្រឡាញ់គ្នាក្នុងន័យស្នេហានិងបានរៀបការជាមួយគ្នាយ៉ាងសមប្រកបឬអត់?
