ភាគទី ២៩

131 3 1
                                    

    យូលី​ បន្តនៅក្រុមហ៊ុននោះព្រោះមិនមានកន្លែងណាត្រូវទៅទើបនៅអង្គុយលេងទាំងគ្មានអីធ្វើអផ្សុកក៏យកមាន់បំពងមកញ៉ាំពេលញ៉ាំហើយក៏លេងទូរស័ព្ទបន្តព្រោះនាងមិនមានអារម្មណ៍ធ្វើការងារអ្វីពេលនេះឡើយ។ ល្ងាចបន្តិច យ៉ុនហ្គី ក៏បញ្ចប់ការងាររបស់ខ្លួនហើយចាកចេញពីក្រុមហ៊ុនដោយមាន យូលី តាមមកជាមួយ។

« មកតាមធ្វើអី? ក្រែងចង់ដើរលេងអ្ហេ៎ះ? »

    ចូលមកដល់ក្នុងជណ្ដើរយន្ត យ៉ុនហ្គី​ ក៏បន្លឺឡើងក្រោយពីទ្វារជណ្ដើរយន្តបិទដោយមាន យូលី ឈរពីក្រោយខ្លួន។ តាមដែលចាំបាននាងនិយាយថានាងចង់ចេញមកក្រៅដើរលេងតែតាំងពីមកដល់ក្រុមហ៊ុនរហូតដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះវិញហើយនាងនៅតែមិនទាន់ចេញទៅដើរលេងនៅឯណាទៀត។

« មិនដឹងទៅកន្លែងណា តែឯងផងខ្ជិលទៅ »

    យូលី តបរួច យ៉ុនហ្គី ក៏មិនសួរនាំអីបន្ថែមរហូតជណ្ដើរយន្តចុះមកដល់ជាន់ចំណតឡានក្រោមដី យូលី ក៏បន្តដើរតាមគេរហូតមកដល់ឡានដែលចតទុកនៅទីនោះ។

« ចុះអ៊ំប្រុសមិនទៅវិញជាមួយយើងទេ? »

« អ្នកបើកឡានមកយកហើយ »

« អ៊ីចឹងយើងទៅដើរលេងទៅ »

<< នាងក្រឡកខួរឬយ៉ាងម៉េច? >>

​    យ៉ុនហ្គី រអ៊ូក្នុងចិត្តហើយបើកទ្វារចូលទៅអង្គុយក្នុងឡានមុនទើប យូលី ប្រញាប់ចូលទៅអង្គុយជាមួយនឹងគេដែរ។

« ទៅផ្សាររាត្រីទៅមើលទៅទំនងជាសំបូរអីញ៉ាំ »

« ខ្ញុំមិនបានយល់ព្រមជូននាងទៅដើរលេងទេ »

« ទៅៗណា៎! »

« និយាយស្ដាប់គ្នាមិនបានទេឬយ៉ាងម៉េច យូលី? នាងទៅជាប់អាចរឹករឿងច្រើនរញ៉េរញ៉ៃបែបនេះមកពីណាទៀតហើយ? »

    យ៉ុនហ្គី ងាកមកស្ដីឱ្យ យូលី ខ្លាំងៗធ្វើឱ្យនាំនាងស្ងាត់បាត់មាត់ឈឹង។ យ៉ុនហ្គី ដកដង្ហើមធំចាកចេញពីក្រុមហ៊ុនត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយនៅតាមផ្លូវ យូលី ក៏មិនហ៊ាននិយាយអ្វីរំខានគេបន្តដែរ។ មកដល់ផ្ទះ យូលី ចូលមកកាន់តុអាហារញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចជាមួយនឹងគ្រួសារ ម៉ារ៉េត ធម្មតាតែក្រោយពីញ៉ាំអាហារចប់នាងក៏គេចមកអង្គុយនៅបង់មួយក្នុងកូនសួនខាងក្រោយផ្ទះម្នាក់ឯង។

ពិសោធចិត្តDonde viven las historias. Descúbrelo ahora