Górska&Jawor

Te nasze dzieciaki...

Dzieciaki nadal ząbkują teraz jeszcze dochodzą nam czasami nie przespane noce to chyba jest najtrudniejszy czas dla rodziców dla mnie dla Tomka który nie może się w spokoju tak jak zawsze wyspać do pracy.
Czekamy tylko na to aż w końcu się to skończy mogłoby wreszcie,bo strasznie my i oni się męczymy.
Ruchy dzieci są coraz bardziej odczuwalne i z tego właśnie bardzo się cieszymy.
Wstałam do dzieciaków w nocy i jakoś tak nie mogłam usnąć więc siedziałam na rogu naszego łóżka małżeńskiego.
I rozmyślałam tak jak to dobrze,że w końcu mamy swoje dzieci i najpiękniejsze jest to,że mówią do mnie mama a do Tomka tata to kiedyś tylko było moim marzeniem a teraz się już spełniło.
Łzy szczęścia zaczęły spływać mi po policzkach Tomek obudził się też już do pracy zobaczył mnie jak płacze i spytał się mnie czy coś się stało czy coś mnie boli i dlaczego płacze?
- Nie Tomek nic mnie nie boli wszystko jest w porządku to łzy szczęścia z tego powodu,że mamy w końcu swoje upragnione dzieci ty też się cieszysz prawda?
- No pewnie,że tak nawet bardzo się cieszę nasze małe Jaworki
- A nie chciałbyś może z kimś innym mieć tych dzieci gdybyś miał wybrać teraz?
- Nie no coś ty skąd ci to przyszło na myśl jasne,że chcę mieć tylko z tobą te dzieci,bo ciebie i ich najbardziej na świecie kocham jesteście dla mnie najważniejsi w końcu mamy szczęśliwą rodzinę,a niedługo się ona powiększy zastanawiam się właśnie czy nie wziąść Kubusia z łóżeczka skoro się obudził i nie przyłożyc mu rączki do brzucha jak będą kopały,bo chcę zobaczyć jak zareaguje na to.
- Kubuś chodź tutaj usiądź na kolana zobacz tutaj mama ma rodzeństwo w brzuchu daj rączkę może dotchniesz tylko bardziej teraz w górze kopią na przemian przyłożyłam swoją ręką rączkę Kubusia żeby zobaczyć jego reakcję na to zrobił takie wielkie oczy
- Kochanie nie bój się to są twoje braciszki w brzuchu możemy ich pogłaskać
Początkowo trochę Kubuś się przestraszył ale z każdą minutą coraz chętniej ich głaskał i się uspokoił.