Sabrı Sükut 8. Seri ( Esaret Hayat )

Gülümser ve Ahmet'in Vuslatı / 78

500 yorum sınırı dolarsa yeni bölüm gelir inşallah...

Satır arası yorumlarınızı merak ediyorum inşallah kardeşlerim...

Bölüm başka bir hikaye ile karışmış biraz önce bende öyle görünüyor. Sizden de fark eden oldu mu? Yoksa o sıkıntı bende mi oldu ?

🪷🪷🪷🪷🪷

Heyecan insanın bildiğini bile unuttururdu. Gülümser de bu haldeydi.
Ceketini kenara koyan kocasına baktı. Nefesini tutarak gömleğinin düğmesine uzanan kocasıyla bir kötü oldu. Ahmet aklına gelenle gömleğini bırakıp cebinde ki kutuyu alıp açtı. Şık ve zarif bilekliği eline alıp.

" Bunu takmam lazımmış Tunç söyledi..." deyip sol koluna taktı.
Elleri karısının zarif omuzuna hafifçe  dokunduğu anda karısı irkildi. Ahmet öylece bekledi karısının alışmasını. Bir süre garip bir sessizlik oldu aralarında.
Daha sonra kırmızı duvağı kaldırıp alnından öptü. Öpüşmeyi ilerletmeyi düşünüyordu ki aklına birşey geldi ama bilemedi heyecandan.

Geriye çekilip " birşey yapmam gerek ama ne Tunç sıkı sıkıya telbihlemişti " dedi. Hatırlamaya çalıştı.

Gülümser yutkundu. Utanarak " namaz kılacaksın " der demez " haa tamam " dedi.

Gülümser titreyen sesiyle " Bak biraz önce benim kıldığım seccade var onda kıl " deyince Ahmet hemen gidip namazını kılıp dua etti.

Düşündü " başka bir şey unuttum mu?' diye. Namazını kılmıştı. Sonra ne yapacaktı? Munzur bir gülüş atıp ayağa kalktı. Gözleri yerde duran karısına kaydı.  Genç adam bundan hoşlanmıştı vahşi kısrak uysallaşmıştı yine.
Karısı titrerken kocasının ne yaptığına korkuyla baktı.

Ahmet yanına gidip karısını yatağa
oturttu. Onu rahatlatmak istiyordu.
Başka şeylerden konuşmak istedi.
" Gülümser, aylar oldu senin sesini duymayalı... Malum bana çok çektirdin... Hemde rahmetli anneannemi kaybetmişken..." dedi.

Gülümser mahcup bir sesle " özür dilerim Ahmet... Rabia'yı günlük kaç defa aradım ama seni " deyip sustu.

Ahmet iç çekerek " üstelik ben seni aradım da gideceğim gün ama kapalıydı telefonun... Sonra mesaj attım ondada sıkıntı olmuş... " Gözleri dolu dolu
" bir hemşire olarak biliyor olman lazım o durumda ki bir hasta için saniyeler bile önemli..." dedi.

Gülümser başını sallayarak " haklısın önemli hemde çok..." dedi.

Ahmet gözlerini kapatıp " ama çok şükür Rabbim'e ki anneannem ölmeden beş gün önce Müslüman oldu... Çok korkmuştum ama kabul etti çok şükür..." İç çekerek " bir görsen o beş günde nasıl bir teslimiyet içindeydi... Benim için ve Rabia için bu teselli oldu... " dedi.

Gülümser bu habere mutlu olmuştu.
" Çok şükür Rabbim'e ki..." deyip elleriyle oynayarak " ben" sustu biraz daha. " Ben pişman oldum seni o halinde üzdüğüm için ama sonra da utandım o yüzden konuşamadım seninle..." dedi.

Ahmet gözlerini açıp " neyse artık olan oldu... Sana kırgın mıyım? Evet... Hemde çok kırgınım... Sakın seni kimseyle kıyaslandığımı düşünme ama " deyip oflayarak " Tunç mahpusta iken sonrasında Miami'ye geldikleri zaman Şifa yengem adeta kocasının ve ailesinin üzerine titrerdi... Kendi de çok zor durumdayken onlara manevi destek oldu... Rabia ve ben kılık değiştirip ambulans doktoru gibi Cevriye anneyi ve kızlarını kaçırdığımız zaman bile kendi gözlerimle gördüm bunu... Açık olarak diyorum ki ben tek kadınla veya erkekle hayat geçeceğine inanmayan bir adamdım " der demez Gülümser yutkundu.

Ahmet karısına baktı.
" Tunç bu konuda yanlış düşünüyorsun diye çok uyardı beni... Ve ben Şifa ve Tunç'ta gördüm ve inandım bir kadınla ve erkekle ömür geçer... Hemde dahada güzel ve özel olur... Çünkü benim etrafımda daha önce Şifa yengem ve Tunç gibi bir çift yoktu... Bencildi olanlarda... "