Sabrı Sükut 8. Seri ( Esaret Hayat )

İkizler Doğuyor / 80

500 yorum sınırı dolarsa yeni bölüm gelir inşallah kardeşlerim...

Satır arası yorumlarınızı merak ediyorum inşallah kardeşlerim...

🪷🪷🪷🪷🪷

Tunç'a, ulaşamayınca Ahmet mesaj atmıştı. Daha fazla zaman kaybetmemek için Şifa'yı alıp hastaneye getirmişlerdi. Doktor Osman kadın doğum doktoruyla birlikte kapıda karşılamıştı. Hemen alıp doğumhanenin ameliyathane bölümüne götürdüler.

Cevriye hanım ve kızları, diğerleri dualar ediyorlardı. Şahin ve Adnan, Ahmet sürekli Tunç'u aramaya başladılar tekrar. Tunç peş peşe yine aramalar gelince " bu kadar aradıklarına göre var bir şey " deyip açtı.

Şahin panikle " abi sen neredesin ?! Yengemin doğumu başlamış " der demez Tunç'un tüm dengesi şaşmıştı. O anda tek düşündüğü karısı ve çocuklarıydı. Arabasına doğru bir aslan gibi koşmaya başladı.

" Şahin karım nasıl?!"

" Sana ulaşamayınca mecburen vakit kaybetmemek için hastaneye getirdik abi..."

Tunç pişmanlık içindeydi.
" İyi etmişsiniz Şahin... Ben hemen geliyorum..."

" Abi inanki Şifa yengem kaç defa seni sordu... O haliyle sana ulaşamayınca birde senin için endişeleniyordu..."

Tunç, koşarken kendine saydırıyordu.
" Gelişmelerden an ve an haberdar edin beni... Kapatıyorum şimdi..."
Nihayet, Tunç için bir asır gibi geçen sürede arabasının yanına geldi ve hızlıca bindi. Trafik yine çoktu. Direksiyonu sıkıp " ne demeye o telefonları kapatıyorsam! " Yutkunarak
" söz vermiştim karıma bu defa yanında olacağıma, elini tutacağıma... Rabbim'in izniyle sağ salim doğacak yavrularımız dedim... Böyle bir ihtimal olduğunu bile bile aptallık ettim... Hemde benim ardımdan sinsi planlar kuran ve mahpusaneye gelip onca kem sözler eden kadın için...!" Dedi.

Yüreği korku içindeydi. Bir taraftan da kendine kızıyordu.
" Bu trafikle birde hastaneye vardığım zaman karım doğurmuş olursa yazıklar olsun bana... Şifa ne dese ne yapsa haklı...!" Dedi.

Trafikten kurtulmak için bir ara sokağa girdi. " Yoksa geceye zor varırım hastaneye..." dedi.

Tunç zorda olsa nihayet hastaneye gelmişti. Koşarak doğumhaneye gelince karısının sezeryane alındığını öğrendi. Cevriye hanım üzgün oğlunu teskin ediyordu ama nafileydi. Tunç karısının yüzüne bakmayacağını çok iyi biliyordu. Sözünü tutup karısının yanında olmalıydı. Zaten çok korkuyordu karısı nasıl olacak diye.

Doktor Osman'ın gözlerine itiraz istemez bir şekilde bakıp " Osman abi beni muhakkak karımın sezaryenine kat..." dedi.

Doktor Osman şaşkın bir hal alırken
" bu zor Tunç hemde riskli..." dedi. Ama Tunç geri adım atmıyordu.

Doktor Osman durumu kadın doğum doktoruna bildirdi. Tunç'u ameliyathaneye uygun giydirdi. Yanlarına bir hemşire geldi.

Osman iç çekerek " bu çılgın aşık kocayı karısının yanına götür hemşire hanım..." dedi. Tunç adeta uçarak gitti. Buz gibi ameliyathaneye girer girmez masada yatan güzel karısını ve etrafında ki doktor ve hemşireleri, anestezi uzmanını gördü. Karısının üstünde ki kocaman ışıkla ve göğsünden aşağısına çektikleri yeşil örtüyle yüreği sızlad.

" Sen yardım et Allah'ım!"

Deyip karısına doğru yürüdü tüm haşmetiyle.

" Karımı ve yavrularımı buradan sağ salim çıkar kuban olduğum Rabbim...!"

Karısının yanına varınca " Şifa'm!" Dedi.

Şifa yavaşça başını çevirdi. Lokal anestezi altında olduğu için sadece bölgesel olarak uyuşturulmuştu. Yüreğinde ki korku sanki uçup gitmişti.