Soulmates: 300 Years Of Love [S3YOL] (Completed)

Legend 49: "Sword of the Legendary Samurai"

A/N: Time check. It is now exactly 1 am. Whew haha tibay ko, gising pa rin ako. Haha. Nalalapit na ko sa kalahati ng novel na to. At sa tingin ko, magkakaroon ng book two ang soulmates. Yung chapters, halos nasa gitna na pero yung mga mangyayari, super dami pa. Long way to go pa. Kaya hahatiin ko na yung mga events para yung iba para sa book two na. Exciting no? Haha.. :)

Media: Shouko and Ojiro's picture sa gilid. 

***

~Yashiri’s POV~

“Napakalayo pala naman talaga ng bahay niyo, Ate Fujiko..” Kanina pa kami naglalakad sa mahabang daan na to. Mas masaya daw maglakad sabi ni Ate Fujiko. Kanina pa ko hinihingal eh. Nakarating kami dito sa Fukui after exactly seven hours. It’s past lunch time na. Gutom na ko.. >.<

“Hahaha onting tiis nalang, Yashiri..” sabi ni Ate Fujiko.

“Tss…hindi ba uso mga sasakyan dito?” sabi ni Kenji. Halatang pagod na rin ito.

“Uso bisekleta. Simple lang buhay ng mga tao sa baryo namin haha..” sagot ni Fujiko.

“Taong promdi ka pala haha..” sabi ni Kenji.

“Oo, magandang promdi..haha..” sagot ni Fujiko. Hindi na nakaimik si Kenji at nagpauna ng maglakad.

“Huy, baka ka mawala haha..teka hintay!” sinundan naman ni Fujiko si Kenji.

Napatingin naman ako kay Hiroshi na sabay kong maglakad at hawak ang kamay ko. Tahimik lang siya. Nakayuko habang naglalakad.

“Hiro?”

Napatingin naman siya sakin. “Bakit?”

“Is there something wrong?”

“Wala naman. Kinakabahan lang ako..”

Napakunot noo ako. “Saan ka kinakabahan?”

“Sa makikita ko mamaya sa bahay nina Fujiko-san..”

Ngumiti ako at yumakap sa braso niya. “Don’t be nervous. Walang dahilan para kabahan ka..”

“I..hope so, Ishi.”

Ilang saglit pa, nakita ko na ang nag-iisang traditional Japanese house sa baryong yun. At iyon ang bahay nina Fujiko. Feeling ko nasa sinaunang panahon ako.

“Tara, pasok kayo…” sabi ni Fujiko.

Ang lawak ng loob ng bahay. Ang laki pa ng gate sobra! Napanganga ako sa sobrang pagka-amaze!

"Oy, ang bibig, baka mapasukan ng bangaw.." sabi sakin ni Kenji.

"Psshhh..kaasar ka Kenji!" sabi ko.

May Japanese garden at maliit na pond sa malawak na bakuran ng bahay! Napatakbo ako sa maliit na tulay. Grabe feeling ko talaga nasa loob ako ng isang palasyo!

“Hiro! Picture mo ko dito dali!” sabi ko. Excited talaga ako haha.

“Okay, wait..” Ibinaba ni Hiro sa sahig mga gamit namin and with the use of his napakagarbong camera na nakasabit sa leeg niya, kinuhaan niya ko ng picture.

“Smile, Ishi..” sabi ni Hiro. I smiled sweetly.

Pose dito.

Pose doon.