Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 8

-Αφέσου περισσότερο Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα...  φώναζε ο καινούργιος καθηγητής που ανέλαβε να συμπληρώσει τις ώρες εκμάθησης πολεμικών τεχνών  ...Νιώσε την σύνδεση μέσα σου. Αφέσου και ακολούθα την

Το μόνο που ένιωθα ήταν την μηδέν εφτά να γελάει δίπλα μου...

«Δύο χρόνια προσπαθεί κύριε...» την άκουσα να λέει  «Είναι άχρηστος»

Γελούσε και μαζί της γελούσαν και οι υπόλοιποι...

«Εγώ θυμάμαι τις αποδόσεις μου να σε ξεπερνάνε σε όλα τα υπόλοιπα μαθήματα!»  ξεφώνισα και το γέλιο κόπηκε

-Άλφα οχτώ μηδέν εφτά και όλοι οι υπόλοιποι βγείτε έξω... Είστε ελεύθεροι από αυτό το μάθημα για σήμερα

«Μετά χαράς κύριε! Ήταν πολύ βαρετή όλη αυτή η μάταιη προσπάθεια του Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα έτσι και αλλιώς»

Το πρόσωπο μου πρέπει να ήταν κατακόκκινο από θυμό αν αποτύπωνε τα συναισθήματα μου.

Η μηδέν εφτά βρόντηξε την πόρτα σφυρίζοντας αδιάφορα καθώς έβγαινε τελευταία από αυτήν.

Ξαφνικά βρέθηκα μόνος μου με τον καινούργιο καθηγητή σε μια απέραντη αίθουσα.  Για έναν περίεργο λόγο δεν ένιωθα καλά...

-Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα με ακούς;

-Μάλιστα κύριε

-Ωραία ας δοκιμάσουμε πάλι... Άδειασε τις σκέψεις σου Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα

-Μάλιστα κύριε

-Κλείσε τα μάτια σου και περιέγραψε μου την πρώτη εικόνα που βλέπεις

-Βλέπω την βάση κύριε. Τον τεράστιο κύκλο που σχηματίζει όταν την κοιτάς από ψηλά.

-Πολύ καλά Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα συνέχισε

-Με βλέπω 2 χρόνια πριν όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου εδώ. Είναι φυσιολογικό αυτό κύριε; Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να βγάλω αυτή την ανάμνηση από το μυαλό μου...

-Δεν πειράζει Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα. Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε από μέσα της. Συνέχισε

-Το κτήριο κύριε, τότε νόμιζα ότι ήταν πολλά μικρά ενωμένα μαζί αλλά χα! Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν ένα τεράστιο τριώροφο σύμπλεγμα λαβυρίνθου που σχημάτιζε τον τέλειο κύκλο

-Ξέρω Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα και εγώ την ίδια εντύπωση είχα στην αρχή...  το διασκέδαζε χαρούμενα  ...Λοιπόν τι βλέπεις παρακάτω;