Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 24

                                             Αταλάντη              

Η μεγάλη λεωφόρος απλωνόταν μπροστά μας αποκαλύπτοντας όλη την λαμπρότητα της. Πίσω μας τα οχήματα που μας είχαν φέρει ως εδώ αναχωρούσαν το ένα μετά το άλλο.

- Όπως μπορείτε να αντιληφθείτε οι μετακινήσεις σε αυτή την πόλη θα γίνονται οδικός έλεγε ο κύριος Βουράκης με στόμφο. Όχι όμως προς τα εμάς τους 4 μαθητές του αλλά στους 50 δημοσιογράφους απ' όλο τον κόσμο που είχαν έρθει να καλύψουν την ξενάγηση.
Εμείς οι τέσσερις είχαμε έρθει για προστασία και επίδειξη ισχύος. Οι ρεπόρτερ απαγορευόταν να μας πλησιάσουν όπως τους είχε ξεκαθαριστεί και έτσι γλυτώσαμε από τις ανούσιες ερωτήσεις τους.

Ένα μεγάλο ανοιχτό όχημα χωρίς οροφή και παράθυρα σταμάτησε μπροστά μας. Ένας ένας από τους προσκαλεσμένους ανέβαιναν στο περίεργο λεωφορείο και καθόντουσαν στα αριθμημένα από πριν καθίσματα. Εγώ με τον Ιππομένη την Αριάδνη και τον Τάνταλο μπήκαμε από άλλη είσοδο και ο κύριος Βουράκης ακολούθησε τελευταίος από πίσω μας

-Αυτόνομα οχήματα θα μεταφέρουν τους πολίτες όπου αυτοί επιθυμούν με πλήρη ασφάλεια. Εναέρια μέσα θα χρησιμοποιούνται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις...

Το όχημα ξεκίνησε να κινείτε σε χαμηλή ταχύτητα. Από πάνω μας το ¼ του εμφανισμένου ήλιου ήταν ζεστότερο από ποτέ... Ίσως το είχαμε πλησιάσει περισσότερο απ' όσο έπρεπε

Τα ψιλά πανέμορφα δέντρα προσέφεραν σκιά για μερικά δευτερόλεπτα καθώς περνούσαμε δίπλα από πάρκα που βρισκόντουσαν διάσπαρτα μέσα στην πόλη. Ήταν σαν να ήταν βγαλμένα από άλλη εποχή... Μικρά ποταμάκια και σιντριβάνια τα συνόδευαν. Ξύλινα παγκάκια και δωρεάν αναψυκτήρια όπως τόνισε ο κύριος Βουράκης συμπλήρωσαν την εικόνα. Κάθε πάρκο είχε το δικό του σχέδιο και πρόσφερε τις δικές του αθλητικές δραστηριότητες. Υπήρχαν δραστηριότητες για όλα τα γούστα και εκπαιδευμένα άτομα που μπορούσαν να προσφέρουν καθοδήγηση και προστασία ανά πάσα στιγμή. Οι αυτοκινητόδρομοι ήταν με τέτοιο τρόπο σχεδιασμένοι ώστε να πηγαίνουν τα οχήματα παντού και γρήγορα.

Το αυτοκινούμενο λεωφορείο σταμάτησε και όλοι κατεβήκαμε από αυτό. Μπροστά μας ήταν μια προβλήτα τεραστίων διαστάσεων. Εκατοντάδες ιστιοπλοϊκά σκάφη ήταν δεμένα σε αυτή μέσα σε νερό που κάλυπτε αυτό το μέρος

-Θα αναρωτιέστε τι κάνουν τόσες ιστιοπλοϊκές λέμβοι σε ένα μέρος χωρίς θάλασσα σωστά; Είπε ο κύριος Βουράκης και όλοι άρχισαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους και να κρυφογελάνε

-Ε λοιπόν τι νησί θα ήμασταν χωρίς νερό; και χτύπησε τα χέρια του

Το πέπλο της ατμόσφαιρας μπροστά μας άνοιγε. Για την ακρίβεια άνοιγε παντού! Το κοκκινωπό γαλάζιο χρώμα του ουρανού μετατράπηκε στο γαλάζιο ήρεμο χρώμα της θάλασσας που απλωνόταν μπροστά μας και γύρω απ' όλη την Ουράνια πρωτεύουσα για μίλια!

- Και τώρα θα αναρωτιέστε ποιος λογικός άνθρωπος θα τολμούσε να κάνει ιστιοπλοΐα σε ένα τόσο άγριο περιβάλλον με τους ισχυρούς ανέμους και τις καρκινογόνες ηλιακές ακτίνες... Ε λοιπόν και αυτό είναι πλήρως ελεγχόμενο! τελείωσε την φράση του και χτύπησε τα χέρια του για δεύτερη φορά

Το χρώμα του ουρανού από πάνω μας αποδομήθηκε. Ο ήλιος άλλαξε. Η σκιά του φεγγαριού εξαφανίστηκε. Ο ουρανός έγινε γαλάζιος με λίγα μικρά λευκά συννεφάκια. Ο ήλιος ήταν ολόκληρος και τον ένιωθες πάνω στο σώμα σου να σε χαϊδεύει απαλά. Ένα χαλαρό αεράκι άρχισε να έρχεται από τα βόρια μαζί με γαλήνιους ήχους αποδημητικών πτηνών και μικρά κυματάκια που άρχισαν να αφρίζουν μπροστά μας έκλεισαν την εικόνα... Οι δημοσιογράφοι ήταν σε έκσταση!

- Φυσικά υπάρχουν και πλήρως οργανωμένες παραλίες για κολυμβητικές δραστηριότητες έλεγε ο κύριος Βουράκης χαρούμενος. Ο Ιππομένης δίπλα μου απολάμβανε το τοπίο χαμογελώντας. Το ίδιο έκανα και εγώ. Ο απαλός ήλιος και η θάλασσα... Οι χαρούμενοι ήχοι της φύσης και τα κτίρια που λαμπύριζαν σε γήινα χρώματα δένοντας με το περιβάλλον γύρω τους σχημάτιζαν ένα σύνολο πρωτόγνωρων αισθήσεων... Βρισκόμασταν στον παράδεισο!

-Και τώρα ήρθε η ώρα να γνωρίσετε την καρδιά της Ουράνιας! Παρακαλώ επιστρέψτε στο όχημα μεταφοράς...

Είχαμε επιβιβαστεί όλοι σε αυτό το παράξενο λεωφορείο και οδεύαμε προς το κέντρο

Η χρυσή ανάποδη πυραμίδα υψωνόταν επιβλητική από πάνω μας μόνο που τώρα το σχήμα της είχε αλλάξει. Πάνω στο χρυσό ανάποδο κτήριο βρισκόταν άλλο ένα στα φυσικά γήινα χρώματα της πέτρας ίδιου σχήματος και διαστάσεων με το κάτω μόνο που ήταν ανεστραμμένο και τέλεια εφαρμοσμένο το ένα πάνω στο άλλο. Το σύνολο σχημάτιζε έναν τέλειο ρόμβο! Το δεύτερο κτήριο ήταν γνωστό σε εμάς τους 4 εδώ που τα λέμε... από εκεί είχαμε πάρει τα όπλα μας λίγο καιρό πριν και ένας συναγερμός άρχισε να χτυπάει!

Οι τέσσερις κοιταχτήκαμε και κατευθείαν κατεβήκαμε από το όχημα. Ο κύριος Βουράκης είχε μείνει πάνω σε αυτό και παρατηρούσε εξονυχιστικά. Από τις 50 αύρες των κοινών δημοσιογράφων τώρα μπορούσα να αισθανθώ μόνο τις 49 συνειδητοποίησα