Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 10

                                           Αταλάντη              

«Φύγε από την μέση Ηλέκτρα...» ξεφύσησα θυμωμένη «Δεν μπορείς να σταματήσεις και τους πέντε» τελείωσα την φράση μου λέγοντας κάτι που ήδη γνώριζε. Μόνο εγώ και ο Ιππομένης φτάναμε για να την γονατίσουμε αν συνδυάζαμε τις ικανότητες μας.  Οι υπόλοιποι μπορεί να την φοβόντουσαν αλλά όχι εγώ...

«Δεν ήρθα να σας εμποδίσω...» είπε και ο αέρας που κρατούσαμε στα πνευμόνια μας άρχισε να ελευθερώνετε ανακουφισμένος «...Θέλω μόνο να μιλήσουμε»

«Δεν έχουμε χρόνο!» φώναξε ο Πάρης από πίσω μου

«Έχετε όσο χρόνο θέλετε... Οι φρουροί δεν πρόκειται να έρθουν, φρόντισα προσωπικά γι' αυτό» έκπληκτα μάτια την κοιτούσαν...

«Και τι θέλεις από εμάς;» ρώτησε ο Ιππομένης με εμφανής περιέργεια κρεμώντας το γιγάντιο σπαθί στην πλάτη του

«Τους λόγους που φεύγετε σαν κλέφτες μέσα στην νύχτα φυσικά»

«Βαρεθήκαμε να είμαστε πιόνια... μαριονέτες του συστήματος» είπε ήρεμα η Αριάδνη

«Πάμε να διεκδικήσουμε την ζωή μας!» φώναξε ο Πάρης αυτή την φορά μέσα στο αυτί μου

«Ήρεμα βλάκα, με κούφανες!» του είπα και αμέσως κοκκίνισε

«Μάλιστα...» έλεγε η Ηλέκτρα χαμογελώντας μάλλον από αυτό που έγινε μεταξύ εμού και του βλάκα πίσω μου

«Ηλέκτρα...» ξεκίνησε να λέει ο Ιππομένης δίπλα μου «Δεν το βλέπεις ότι εδώ μας φέρονται σαν να είμαστε τα σκυλάκια τους; Όλο διαταγές, διαταγές και μαθήματα που δεν έχουν να μας διδάξουν τίποτα περισσότερο από αυτά που ήδη ξέρουμε μιας και φοβούνται να μας πάνε στο επόμενο βήμα... Σπαταλάμε ανούσιο χρόνο στην σχολή και όσο και να φωνάξουμε κανενός το αυτί δεν ακούει...»

«Οπότε για να τα συνοψίσουμε, όλοι επικαλούσαστε προσωπικούς λόγους...» κανένας δεν μίλησε «Και αν σας έλεγα ότι όλα αυτά πρόκειται να αλλάξουν και μάλιστα σύντομα;»

«Πώς θα αλλάξουν;» ρώτησα έκπληκτη

«Ζήτησα από τους ανωτέρους να ανεξαρτητοποιηθούμε. Θα γίνουμε αυτόνομη ομάδα. Τέλος η σχολή. Τέλος οι δημόσιες γελοίες εκτελέσεις. Από εδώ και πέρα θα πηγαίνουμε όπου πραγματικά μας έχουν ανάγκη! Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή αλλά με τους δικούς μας όρους...» έλεγε τρελά πράγματα!

«Δεν θα μας αφήσουν να κάνουμε ποτέ κάτι τέτοιο» είπε σιγανά ο Ιππομένης

«Ορίστε το χαρτί που το αποδεικνύει υπογεγραμμένο από τον στρατάρχη Αγηγόρα αυτοπροσώπως» τελείωσε την φράση της και έβγαλε ένα διπλωμένο φύλλο από την τσέπη της. Το ξεδίπλωσε και το προέβαλε μπροστά ώστε να το δούμε όλοι...

Ο Ιππομένης προχώρησε ως αυτήν και το πήρε στα χέρια του ξεκινώντας να το διαβάζει  «Εδώ λέει ότι η ομάδα θα έχει εθελοντική βάση»  φώναξε εντυπωσιασμένος μετά από λίγο

«Όποιος δεν θέλει να πολεμήσει για την αυτοκρατορία είναι ελεύθερος να αποσυρθεί... Η εκάστοτε κυβέρνηση θα του παρέχει μισθό και την θέση του κηφήνα σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου που επιθυμεί. Μοναδική προϋπόθεση ότι θα αφήσει πίσω τα όπλα του...» αυτό ήταν σκληρό «και δεν θα στραφεί ποτέ ενάντια στο κράτος του»

«Δωροδοκία δηλαδή!» Φώναξε η Καλυψώ από αηδία όσο ποιο δυνατά μπορούσε! Δεν είχε μιλήσει καθόλου ως τώρα... παρά μόνο άκουγε

«Πάρτο όπως θες» ξεφύσησε θυμωμένη η Ηλέκτρα και συνέχισε «Η αυτό η μια ζωή κυνηγημένη· κρυμμένη συνεχώς για έναν άσκοπο πόλεμο!»

«Άσκοπος μπορεί να είναι για σένα που είσαι τυφλή!» ανταπάντησε η Καλυψώ στον ίδιο τόνο και όλοι τσιτωθήκαμε

«Θες να φύγεις, φύγε χρυσή μου... Δεν θα σε εμποδίσω. Αλλά να ξέρεις ότι δεν θα πράξω το ίδιο την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε» δήλωσε απειλητικά η Ηλέκτρα και έκανε στην άκρη για να ελευθερώσει την έξοδο

Η Καλυψώ ήταν η πρώτη που πέρασε την πόρτα... Ο Πάρης την κοιτούσε με θλίψη. Η Αριάδνη ακολούθησε κοιτώντας την Ηλέκτρα κατάματα... Έπιασα τον Ιππομένη από το χέρι και τον τράβηξα έξω με το ζόρι. Η Ηλέκτρα με κοιτούσε με απορία αλλά προς τιμήν της δεν είπε κουβέντα... Μόνο ο Πάρης έμεινε μέσα στο οπλονομίο να κοιτάει την υπογεγραμμένη αναφορά που του είχε δώσει ο Ιππομένης και να λιγουρεύεται