Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 72

                                      Αταλάντη              

Ο Ορέστης εμφανίστηκε από το πουθενά. Προσγειώθηκε με τα φτερά ανοιγμένα πάνω στην άψυχη κούκλα που είχε το πρόσωπο του στρατηγού Βουράκη και τα φτερά έκλεισαν καλύπτοντας τους! Ο στρατηγός ούρλιαζε μέσα στο τερατώδες κουκούλι... Κινήσεις μέσα σε αυτό υποδείκνυαν έντονη δραστηριότητα!  Τα μάτια του Ορέστη λίγο πριν κλειστεί εκεί μέσα ήταν απίστευτα τρομακτικά...  Όλοι κοιτούσαμε την εξέλιξη σαστισμένοι

Το θηρίο γρύλιζε

Η ουρά που εξείχε από το κουκούλι κουνιόταν σε έντονους κυκλικούς ρυθμούς

Ότι και αν έκανε ο Ορέστης εκεί μέσα όλα υποδήλωναν ότι το ευχαριστιόταν!

Η κίνηση σταμάτησε. Τα φτερά ξεδιπλώθηκαν. Ο Ορέστης σήκωσε την σακατεμένη κούκλα στον αέρα. Ούτε ίχνος αίματος δεν υπήρχε πάνω στο κατακρεουργημένο σώμα! Με μια μοναδική κίνηση γύρισε το κεφάλι του στρατηγού σε αφύσικη γωνία σπάζοντας το και πέταξε όλο το σώμα λίγα μέτρα μακριά σε μια μικρή λίμνη νερού πάνω στις σκουρόχρωμες πλάκες... Έντονο χαμόγελο εξιλέωσης διαγραφόταν στο πρόσωπο του θηρίου

Τα φτερά μαζεύτηκαν αμέσως μετά

Το σώμα του άλλαξε ευχαριστημένο

Η στολή προσαρμοστικέ πάνω του για άλλη μια φορά

Τα σπαθιά βγήκαν από τις ανοιχτές παλάμες με την μορφή των φιδιών και αμέσως η λάμες άστραψαν στο σκοτάδι παίρνοντας το νέο τους σχήμα

Η ουρά έμεινε στην θέση της δίνοντας στο σώμα περισσότερη ισορροπία

-Λοιπόν πάμε να βοηθήσουμε τους υπόλοιπους; Ρώτησε ο γνωστός Ορέστης ευδιάθετα!   Από τις λίγες φορές που τον είχα δει τόσο χαρούμενο!