Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 23

                                                  Αντιγόνη               

Είχαμε χωριστεί σε τρεις ομάδες. Κάθε ομάδα προστάτευε από ένα συνεργείο μετάδοσης και δεν μέναμε ποτέ στην ίδια τοποθεσία για πάνω από δύο ημέρες. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα μετάδοσης δινόταν από την Κασσάνδρα κάθε πρωί της καινούργιας ημέρας.
Κασσάνδρα που φρόντιζε τα πάντα. Ήταν σε άλλη ομάδα αλλά την νιώθαμε συνεχώς δίπλα μας με την τελειομανία που την διακατέχει.

Γενικά ήμουν χαρούμενη που είχα ενωθεί μαζί τους. Για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωθα ότι ήμουν μέλος μιας "ομάδας" με όλη την σημασία της λέξεως

Τα φτερά μου ήρθαν τρεις ημέρες αργότερα με την καθοδήγηση του Θόα που είχε αποκτήσει τα δικά του την προηγούμενη

Η Κασσάνδρα έλεγε ότι τώρα θα έπρεπε να ελέγξω τα επίπεδα δύναμης και αυτό προσπαθούσα να κάνω

Βυθιζόμουν στο σκοτάδι ξανά και ξανά.  Ήμουν μόνη μου.  Εγώ και τα δέντρα μόνο.  Ένα φως κόκκινο και πορτοκαλί σαν φλόγες που μετατράπηκαν σε μπλε προς γαλάζιες.  Γέμιζαν το είναι μου... Με κύκλωναν... Καιγόμουν!  Ήθελα να ουρλιάξω αλλά δεν μπορούσα!
Μάζεψα όλη μου την δύναμη και άνοιξα τα μάτια μου

Το δάσος καιγόταν!

Τέσσερα πύρινα φτερά ξεδιπλωνόντουσαν πίσω μου που αποτελούσαν μέρος του σώματος μου και συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να τα ελέγξω στο έπακρο!  Το δέρμα μου είχε μια πορτοκαλί_μπλε απόχρωση επίσης.  Ένα μέρος μου ήταν τρομοκρατημένο και ένα άλλο ήταν σε απόλυτη έκσταση!

Σηκώθηκα στον αέρα και απομακρύνθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα! Ειδικά οχήματα της αυτοκρατορίας θα ερχόντουσαν από στιγμή σε στιγμή να σβήσουν τις φλόγες και σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να με βρουν εκεί...