Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 34

Ανεβαίναμε συνεχώς. Πίσω μας ο ήλιος κόντευε να δύσει. Όλη η ομάδα ήταν ξεθεωμένη... Άλλωστε το μεγαλύτερο κομμάτι της ήταν άνθρωποι

Βρισκόμασταν 2182 μέτρα πάνω από την θάλασσα και συνεχίζαμε να ανεβαίνουμε .
Τα σύννεφα με τις μπλε αποχρώσεις έσβηναν
Από κάτω μας η γη φλεγόταν

«Θα ήταν πιο εύκολο και πιο διασκεδαστικό αν με άφηνες πίσω να κερδίσω λίγο χρόνο...»

«Πιο διασκεδαστικό για σένα ίσως Κασσιόπη αλλά σε χρειαζόμαστε εδώ!»

«Ώρες ώρες είσαι πολύ εκνευριστική, αδελφούλα...» είπε και άρχισα να γελάω

«Έχω επίγνωση αυτού, χρυσό μου» δήλωσα και η Κασσιόπη γελούσε και αυτή. Είχαμε πολύ καλή χημεία εμείς οι δύο

- Θα κατασκηνώσουμε εδώ για το βράδυ φώναξα καθώς φτάσαμε στο πρώτο επίπεδο και καλά κρυμμένο φυσικό καταφύγιο. Η υπόλοιπη ομάδα άρχισε αμέσως να στήνει τον εξοπλισμό μας

Όταν τελείωσαν μαζευτήκαμε στην μεγάλη σκηνή και σχεδιάσαμε την επόμενη ημέρα

Τρέχαμε να ξεφύγουμε από την φωτιά που έκαιγε τα πάντα... Φωτιά που έβαλε η αυτοκρατορία έχοντας εντοπίσει το καταφύγιο μας... Φυσικά τα οχήματα μας είχαν καθηλωθεί στο έδαφος και καεί όπως ήταν αναμενόμενο μιας και τα χιλιάδες μάτια που παρακολουθούσαν καθιστούσαν αδύνατη την χρησιμοποίηση τους...
Έτσι προχωρήσαμε στο σχέδιο διαφυγής Β... διάσχιση κρυφού περάσματος μέσα από τα βουνά και ως τώρα πήγαινε πολύ καλά... Δεν είχαμε κανένα θύμα από την φωτιά επίσης! Όλα κυλούσαν ομαλά

Ξημέρωσε. Κινούμασταν μέσα στις σκιές των άρρωστων δέντρων. Ο φονικός ήλιος σχημάτιζε πορτοκαλί και μοβ ιριδίζον γραμμές από πάνω μας που διέσχιζαν οριζοντίως τον γαλανό ουρανό. Η ημέρα αναμενόταν πολύ ζεστή χωρίς ίχνος αέρα...

Τα φυλλώματα των δέντρων και οι θάμνοι ήταν μούσκεμα από την υγρασία που δεν είχε προλάβει να στεγνώσει.
Η Κασσιόπη προχωρούσε χωρίς να μιλάει, την λυπόμουν, τα δέντρα ήταν πολύ χαμηλά για να χρησιμοποιήσει το κατοικίδιο της και να μην γίνεται μούσκεμα "Δεν είναι κατοικίδιο! Αλλά ο εσωτερικός μου κόσμος!" σαν να την άκουσα να φωνάζει όπως φώναζε πάντα όταν της έκανα πλάκα και με έκανε να χαμογελάω
«Τι σου έφτιαξε την διάθεση» ρώτησε με απορία
«Σκεφτόμουν πόσο τυχερό είναι το κατοικίδιο σου που δεν είναι αναγκασμένο να περπατάει μέσα στα νερά χιχι»
«ε δεν τρώγεσαι αδελφούλα χαχα»