Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 51

                             Ανδρομέδα             

Το χέρι μου ακούμπησε πάνω στο αρχαίο ξύλο

Τα μάτια του φιδιού άνοιξαν και με κοίταξαν

"Ανδρομέδα..." άκουσα μια στιβαρή φωνή μέσα στο μυαλό μου "Ήρθες ξανά όπως και τότε"

"Ήρθα για να το τελειώσω" απάντησα στην ίδια συχνότητα που ακούγαμε μόνο εμείς οι δύο

"Ακόμα και αν αυτό σημαίνει τον τερματισμό της ύπαρξης σου σε αυτή την διάσταση;"

"Είμαι προετοιμασμένη να κάνω ότι χρειαστεί" διατύπωσα τα λόγια προσεκτικά αναγνωρίζοντας την σημασία τους και προχώρησα μπροστά

"Τότε, μόνο εσύ, μπορείς να περάσεις" είπε ο φρουρός της πύλης και την ίδια στιγμή τα δρύινα φύλλα ξεδιπλώθηκαν απαλά σαν τριαντάφυλλα