Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 65

                                                 Ηλέκτρα              

-Ηχώ σύνελθε! Φώναξα άγρια άλλη μια φορά με τον πόνο να κυλάει σε όλο μου το σώμα και τον εκνευρισμό μου να είναι σε εξωφρενικά επίπεδα! Η Ηχώ με φαινομενικά ήρεμες, απαλές, κινήσεις γύριζε γύρω μου αργά προσπαθώντας να βρει ένα άνοιγμα για να επιτεθεί ξανά... Η ουρά της πρόδιδε την ένταση που κυριαρχούσε μέσα της

Κοφτές, απότομες, κινήσεις σε αυτήν με το ένα βήμα να διαδέχεται το άλλο...

Περίμενε μια στιγμή, ένα άνοιγμα, μια ευκαιρία για επίθεση!

Το πόδι μου σερνόταν... Είχα καταφέρει να σταθώ ξανά όρθια. Το μαχαίρι στο χέρι μου πεινούσε. Ακολουθούσα τα βήματα της γυρίζοντας γύρω από τον εαυτό μου ώστε τα μάτια μου να συναντάνε συνεχώς τα δικά της... Περίμενα. Έψαχνε. Ο χρόνος είχε σβήσει. Παρατεταμένα γρυλίσματα τον κάλυπταν... Το θύμα της ήταν λαβωμένο και το χαιρόταν ιδιαίτερα...

Η ουρά τεντώθηκε με ένταση και ο χρόνος απελευθερώθηκε! Άρχισε να κυλάει γρήγορα! Υπερβολικά γρήγορα! Τα νύχια ερχόντουσαν προς τα πάνω μου με σκοπό να κάνουν ζημιά. Εξαφανίστηκε και εμφανίστηκε ξανά στο ίδιο σημείο παραπλανητικά! Με χτύπησε στο λαβωμένο πόδι... Ούρλιαξα! Χάθηκε μπροστά από τα μάτια μου! Εμφανίστηκε πίσω μου. Τα νύχια της έσκισαν την πλάτη μου! Εξαϋλώθηκε για ακόμα φορά... Η δεξιά μου μεριά δεχόταν επίθεση! Το χέρι που κρατούσε το μαχαίρι έσταξε αίμα... Η αύρα της έσβησε... Έχοντας αποκωδικοποιήσει τις κινήσεις της τόλμησα να πάρω ένα τεράστιο ρίσκο! Το δεξί μου χέρι κατευθύνθηκε προς τα αριστερά και το μαχαίρι χώθηκε στο στομάχι της... Ακριβώς στο σημείο που εμφανίστηκε! Έπεσε πάνω μου και την κράτησα συμπονετικά στα χέρια μου. Αίμα έβγαινε από το στόμα της... Γαμώτο ήταν ότι πιο κοντά είχα σε οικογένεια... Αυτή που πάντα είχα σαν μικρή αδελφή... Και άφησε την τελευταία της πνοή, ακριβώς εκεί, μέσα στην αγκαλιά μου...