Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 35

Η αυτοκρατορία σιγά σιγά έπαιρνε ξανά τον έλεγχο. Ο έβδομος χρόνος ήταν κομβικό σημείο για την καταστολή της επανάστασης

Πλέον όλα τα ζωτικά σημεία εξουσίας του κράτους που είχαν καταλυθεί έπεφταν πάλι στα χέρια μας ένα ένα. Οι αποστολές μας είχαν γίνει πιο αποτελεσματικές και μας είχαν χωρίσει σε μικρότερες ομάδες. Ίσως φταίει ότι φοβόντουσαν εμάς ή φοβόντουσαν εμένα... δεν ξέρω... Πάντως η ομάδα που με τοποθετούσαν είχε μειωθεί κατά πολύ! Στα 2 άτομα κάθε φορά... Εγώ και η Ηλέκτρα μόνο. Πολύ πιο αποτελεσματική και πολύ πιο διασκεδαστική επίσης, αν μπορεί ποτέ ο θάνατος να θεωρηθεί διασκέδαση. Η Ηλέκτρα θα είχε διαφορετική άποψη πάνω σε αυτό σίγουρα... Δεν την ρώτησα ποτέ

Η Κασσάνδρα και η Κασσιόπη δεν ξαναφάνηκαν στο πεδίο της μάχης από τότε. Δεν πίστευα ότι με είχαν φοβηθεί και αυτές αλλά ήμουν σίγουρος ότι κάτι ετοίμαζαν και το ένστικτό μου έλεγε ότι θα ήταν μεγάλο!

Μετά από την πέμπτη εβδομάδα άρχισε επίσης το καθήκον της αρένας και οι δημόσιες εκτελέσεις. Αρένα που όποτε έμπαινα ήταν γεμάτη κόσμο! Κόσμος που λάτρευε το μικρό του τερατάκι και μου έδειχνε την αγάπη του συνεχώς... "Είσαι σύμβολο Ορέστη" μου έλεγε η Ηλέκτρα σε κάθε ευκαιρία
«Σύμβολο χα! Σύμβολο του φόβου και του τρόμου! Προσέχετε κόσμε... Αν παραστρατήσετε ο εκτελεστής-σύμβολο θα φροντίσει να αποδώσει δικαιοσύνη και διψάει συνεχώς για αίμα... το δικό σας αίμα!» είπα μια φορά και η Ηλέκτρα με χτύπησε στο κεφάλι γελώντας

Νικούσαμε!
Έναν χρόνο κράτησε το κρυφτούλι
Τους είχαμε εξοντώσει σχεδόν όλους
Δεν γνώριζα πώς βρίσκαμε τα κρησφύγετα τους ένα ένα και τα ισοπεδώναμε. Εμείς μόνο εκτελούσαμε διαταγές

Βρισκόμασταν μπροστά από ένα παλιό εργοστάσιο

Μας είχαν πει ότι ήταν από τα τελευταία που είχαν μείνει ακόμα όρθια

Αντάρτες ήταν μέσα
Ίσως και να ήταν το γενικό επιτελείο
Μόνο εγώ και η Ηλέκτρα όπως πάντα

Ηλέκτρα που δήλωσε την έναρξη της επιχείρησης και η κεντρική δίφυλλη πόρτα έγινε κομμάτια!