Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 9

«Όλα έχουν κανονιστεί, τα ξημερώματα φεύγουμε» μου ψιθύρισε ο Πάρης την στιγμή που ακουμπήσαμε τα πιάτα μας στο τραπέζι

«Ποιοι θα είναι;»

«Εγώ, εσύ, η Αταλάντη αν καταφέρεις να την πείσεις, η Καλυψώ και η Αριάδνη»

«Η Αριάδνη;» ρώτησα έκπληκτος

«Αυτή συνέλαβε το σχέδιο!»

«Και τα όπλα;»

«Πρώτη στάση θα είναι το οπλοστάσιο. Η Αριάδνη έχει τον κωδικό»

«Πανέξυπνη κοπέλα»

                                                              ⚡ 🌀 ⚡

Η Αταλάντη με κοιτούσε σοβαρή δίπλα από το παράθυρο του υπνοδωματίου  «Το σχέδιο είναι βιαστικό και τσαπατσούλικο» δήλωσε

«Είναι το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε»

«Έχει πολλά κενά...»

«Πολλά κενά που η απροσδόκητη προσπάθεια μας θα υπερκαλύψει» είπα και την αγκάλιασα να την ησυχάσω

«Ελπίζω να έχεις δίκιο... Αν και συνεχίζω να πιστεύω ότι βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για την όλη κατάσταση

                                                            ⚡ 🌀 ⚡

Όλα πήγαιναν καλά.
Ενωθήκαμε και οι πέντε στον λευκό κυκλικό διάδρομο.
Όλες οι συσκευές καταγραφής κίνησης είχαν πειραχθεί και τροποποιηθεί ώστε να περάσουμε απαρατήρητοι.
Φθάσαμε στο οπλοστάσιο και η Αριάδνη πέρασε τον κωδικό στο σύστημα. Η πόρτα άνοιξε.

Τρέξαμε και βγάλαμε όλοι τα όπλα μας από τις ξύλινες θήκες

Ένα από τις υπόλοιπες 15 συλλογές έλειπε συνειδητοποίησα... Το μαχαίρι της Ηλέκτρας δεν ήταν στην θέση του! Ηλέκτρα που τώρα στεκόταν στην μεταλλική απόρθητη ασημένια πόρτα και μοναδική έξοδος από το δωμάτιο κοιτώντας μας