Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 28

«Τελικά θα μου πεις που πάμε;»

«Όχι» έλεγα χαρούμενα και η Ηλέκτρα δίπλα μου γέλαγε σαν κοριτσάκι. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να μου αποσπάσει κουβέντα όταν ετοίμαζα κάτι για αυτήν και παρέδωσε τα όπλα προς το παρόν οικειοθελώς .

Πετούσαμε με ένα πλήρως εξοπλισμένο στρατιωτικό όχημα που ήταν ειδικά σχεδιασμένο να περνάει απαρατήρητο. Αφορμή τις 4 μέρες άδειας που πήραμε από τον κύριο Βουράκη όλοι μας για την καλή δουλειά που κάναμε με τις εκτελέσεις. Τέσσερις μέρες που μπορούσαμε να πάμε όπου θέλουμε και να κάνουμε ότι θέλουμε, οπότε πήρα απλά την Ηλέκτρα και φύγαμε. Προορισμός κάπως άγνωστος μιας και είχα δει το σημείο που θα κατασκηνώναμε μόνο σε χάρτες.

Προσγείωσα το όχημα σε έναν από τους τελευταίους δασικούς δρυμούς του κόσμου. Η φωτιές και οι καταπατήσεις του παρηκμασμένου πρώην πολιτικού συστήματος είχαν καταστρέψει τον πλανήτη μας έλεγε ο κύριος Στέργιου στο μάθημα ιστορίας. Η συνεχόμενη έκλειψη ηλίου κατέστρεφε σιγά σιγά και τα υπόλοιπα... Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο δάσος παρέμενε όμορφο όφειλα να ομολογήσω.
Η Ηλέκτρα πετάχτηκε κατευθείαν έξω χοροπηδώντας δεξιά και αριστερά χαρούμενη! Θεέ μου ήταν όμορφη! Το κίτρινο φόρεμα με τα μπλε λουλουδάκια μου έκοβε την ανάσα καθώς ακολουθούσε κάθε της κίνηση

«Τι είναι εδώ;» αναφώνησε

«Ανυπόμονη όπως πάντα!» είπα και ρουθούνισε

«Θεέ μου πόσο όμορφα είναι!»  φώναξε με όλη της την δύναμη κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό της και τα πουλιά άρχισαν να φεύγουν από τα δέντρα ενοχλημένα  «Ουπς τρόμαξα τους κατοίκους του δάσους»   είπε και αρχίσαμε και οι δύο να γελάμε. Κατευθείαν σταμάτησε τον τρελό χορό της και όρμησε κατευθείαν πάνω μου παρασέρνοντας με πάνω στο κάθισμα του οχήματος  «Δεν φαντάζεσαι πόσο ώρα ήθελα να στο κάνω αυτό»  δήλωσε καθώς μου έβγαζε τα ρούχα και πετώντας τα έξω πάνω στα ξερά φύλα.  Το κίτρινο φόρεμα της ακολούθησε την ίδια πορεία και άλλη μια φορά επικαλέστηκα τα θεία καθώς αποδείχτηκε ότι τόση ώρα δεν φορούσε τίποτα από μέσα!!!

                                                                    ⚡ 🌀 ⚡

«Δεν πρόκειται να μου πεις που θα πάμε... Το πήρα απόφαση, είσαι μεγάλο τέρας...»  έλεγε η Ηλέκτρα γελώντας προχωρώντας μπροστά με ένα σακίδιο στην πλάτη της