Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 64

                                            Ανδρομέδα             

-Αφήστε με ήσυχη! Τσίριζα απελπισμένη με τα χέρια να καλύπτουν τα μάτια μου

-Ανδρομέδα! Φώναξαν όλα μαζί τα αγάλματα, με τις πέτρινες καρδιές, από παντού

-Γιατί μου το κάνετε αυτό; Ρώτησα σπαρακτικά

-Πρέπει να καθαρίσεις την καρδιά σου πριν αγγίξεις το μάτι! Απάντησαν όλοι μαζί με μια φωνή.... Εξιλεώσου Ανδρομέδα... Άσε το νερό να καθαρίσει την ψυχή σου. Άσε το παρελθόν να κυλίσει από μέσα σου... Πρέπει η ψυχή που θα ακουμπήσει το μάτι να είναι αγνή αλλιώς θα καεί! Ολοκλήρωσαν όλοι με μια φωνή και αυτό ακριβώς έκανα... Έκλαψα όπως δεν είχα κλάψει ποτέ ξανά. Έκλαψα για όλα αυτά που είχα κάνει τα χρόνια που πέρασαν... Έκλαψα για όλα αυτά που πέρασαν τα πρόσωπα μπροστά μου εξαιτίας μου... Έκλαψα γιατί γεννήθηκα σε αυτό τον κόσμο

-Το μάτι... φώναζε η χορωδία. Το μάτι τα βλέπει όλα