Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 23

Ιππομένη!!! άκουγα μια φωνή από το βάθος να φωνάζει
Είχε συμβεί πάλι έτσι δεν είναι;
Με νευρίαζε...

«Πόση ώρα έχω χάσει την επαφή;» ρώτησα
«Μόλις λίγα λεπτά μωρό μου» έλεγε η Αταλάντη ανακουφισμένη
«Ο Α801 πού είναι;» ψιθύρισα
«Στο βάθος... τουλάχιστον ότι έχει μείνει ακόμα από αυτόν» είπε και έδειξε το γιγάντιο λιοντάρι που τελείωνε το γεύμα του.
Πήρα το βλέμμα μου από πάνω του και κοίταξα αυτό της Αταλάντης που έλαμπε  «Τι είναι;» ρώτησα
«Τίποτα. Απλά χάρη σε σένα καταφέραμε και τον βγάλαμε εκτός μάχης!»
«Ναι και κοίτα που κατάντησα...» Είπα και άρχισα να γελάω αυθόρμητα!
«Θα το διορθώσουμε αυτό αγάπη μου» ψέλλισε και παρασυρόμενη από εμένα γελούσε και αυτή εκτονώνοντας όλο της το άγχος.

Ο Ορέστης και η Ηλέκτρα στο βάθος μας κοιτούσαν σαν να ήμασταν τρελοί
Οι στρατιώτες στο κέντρο της αίθουσας συνερχόντουσαν σιγά σιγά
Ο Πυλάδης στεκόταν σιωπηλός σε ένα σκαμπό λίγο μακριά μας και η Κασσιόπη όπως πάντα ήταν χαμένη στον δικό της κόσμο...

                                                                    ⚡ 🌀 ⚡

- Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να γιορτάσουμε! Είπε ο Στρατάρχης Αγηγόρας με την χαρακτηριστική καράφλα να λάμπει υπό την λάμψη του ματωμένου ήλιου που έβγαινε πίσω του

- Δεν θα μακρηγορήσω! Η αυγή της νέας ημέρας που ξεκινάει πίσω μου θα σημάνει την αυγή μιας νέας παντοκρατορίας. Οι επαναστατικές δυνάμεις κάμφθηκαν! Παρ' όλη την οργή που είχαν για εμάς δεν κατάφεραν να πλήξουν την ιερότητα του σκοπού μας στο ελάχιστο και αυτό μας ανοίγει τον δρόμο για ευημερία που θα ωφελήσει όλους εσάς! Ύψωσε την φωνή του δείχνοντας τις εξέδρες γύρω μας. Εξέδρες που ήταν γεμάτες με χιλιάδες κηφήνες της νέας τάξης πραγμάτων. Κηφήνες που είχαν έρθει να πάρουν μέρος σε μια ανακοίνωση που θα γραφόταν στα βιβλία της ιστορίας με χρυσά γράμματα όπως είχε ανακοινωθεί και επιτέλους είχε έρθει η ώρα για την αποκάλυψη!

-Με χαρά άρχισε να φωνάζει Και περηφάνια συνέχισε να λέει Σας παρουσιάζω... Την Ουράνια! Το καμάρι και στολίδι του πολιτισμού μας!!! Τελείωσε την φράση του και το έδαφος άρχισε να σείεται! Άνοιγε στα δύο μερικά μέτρα μακριά μας και η χαράδρα που διαγραφόταν επεκτεινόταν ως πέρα στον ορίζοντα! Η γη από κάτω από τα πόδια μας σταμάτησε να κινείτε με το άνοιγμά της να σχηματίζει έναν τέλειο ρόμβο!

Κορυφές κτηρίων άρχισαν να ξεπροβάλλουν. Κτιρίων που υψωνόντουσαν συνεχώς. Κτίρια σχεδιασμένα αρμονικά να συμπληρώνουν το ένα το άλλο σε διάφορα γεωμετρικά σχήματα και ποίκιλα χρώματα.

Στο κέντρο του ρόμβου μπορούσες να ξεχωρίσεις εύκολα μια τεράστια χρυσή ανάποδη πυραμίδα που συνεχώς ψήλωνε!

Νερά έτρεχαν δεξιά και αριστερά του χαοτικού κατασκευάσματος και επέστρεφαν πίσω στην χαράδρα. Νερά που αποκάλυπταν λευκούς γυαλιστερούς λεωφορειόδρομους πράγμα τόσο σπάνιο... και δέντρα καταπράσινα και όλο ζωντάνια που ήθελες να κοιτάζεις για πάντα! Τέλος τα ασημένια προστατευτικά κιγκλιδώματα μας προσπέρασαν και η ύψωση της αναδυόμενης πολιτείας παρέσυρε και τον Στρατάρχη Αγηγόρα που όπως αποδείχτηκε η εξέδρα που στεκόταν ήταν κομμάτι από αυτό. Χιλιάδες ιπτάμενες συσκευές εικονικής απεικόνισης που μετέδιδαν εικόνα σε όλο τον κόσμο τον ακολουθούσαν

- Ιδού η νέα πρωτεύουσα μας!!! Το διαμάντι του κόσμου!!! Φώναζε ο Στρατάρχης σε πλήρη έκσταση!

Πλέον μπροστά μας υψωνόταν το κάτω κωνικό μέρος της κατασκευής και προς έκπληξη συνειδητοποιήσαμε ότι ο γιγάντιος βράχος δεν ακουμπούσε στο έδαφος! Πέρασε την επιφάνεια και συνέχιζε να υψώνεται!

Σοκ και δέος μπορούσε μόνο να περιγράψει αυτό που εξελισσόταν

Ήταν σαν ένα νησί που υψώθηκε στο ουρανό και επέπλεε μέσα στη θάλασσα αποτελούμενη από σύννεφα...