Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 53

                                             Ηλέκτρα              

Τα όνειρα είναι όμορφα αλλά κάποια στιγμή τελειώνουν... Τώρα ξεκινούσε ο πόνος

Η Ανδρομέδα εισχώρησε στο δωμάτιο αποφασιστικά και η πόρτα πίσω της έκλεισε με κρότο ξαφνιάζοντας μας! Κάτι που ερχόταν σε αντίθεση με τον απαλό τρόπο που είχε ανοίξει... Μην προχωρείτε άλλο εσείς που μείνατε απ' έξω ήταν το σαφές μήνυμα που απέπνεε

   - Τελικά δεν θα είναι όλα τόσο βαρετά αυτή την ημέρα... είπα δυνατά και ο Ορέστης με κοιτούσε με απορία. Η Ηχώ έτρεχε προς το μέρος μας ταχύτατα και λίγο πριν μας φτάσει εξαφανίστηκε!

Εμφανίστηκε πίσω από τον Ορέστη χτυπώντας τον με δύναμη στην πλάτη, κάτι που τον βρήκε απροετοίμαστο και αυτός έφυγε παραπατώντας μακριά μου

Το μαχαίρι μου είχε βγει από την θήκη του με την αλυσίδα του να διπλώνετε κατευθείαν στο χέρι μου και την στιγμή που ήταν έτοιμο να δαγκώσει την σάρκα της αυτή εξαφανίστηκε ξανά! Το γέλιο της είχε μια νότα παραφροσύνης...

    -Εκτός από τις ικανότητες σου πείραξαν και το μυαλό βλέπω αγαπητή μου...   Φώναξα προσπαθώντας να εντοπίσω το σημείο που βρισκόταν... Το γέλιο της άλλαζε συνεχώς κατευθύνσεις... Το λάσο της διπλώθηκε στο πόδι του Ορέστη από το πουθενά και τον τράβηξε με δύναμη σε ένα άλλο δωμάτιο!  Η είσοδος του δωματίου αμέσως εξαφανίστηκε εγκλωβίζοντας τον εκεί μέσα...  Το ένα του σπαθί βρισκόταν πεσμένο, εδώ, διπλά μου -κακό σημάδι.   Η Ηχώ συνέχιζε να γελάει άρρωστα...   Τώρα δεν την ένιωθα καθόλου!  Πριν με είχε αφήσει να την αισθανθώ επίτηδες; 
Εντωμεταξύ η αύρα του Ορέστη είχε χαθεί και αυτή...