Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 17

Ο υπολογιστής μπροστά μου είχε τις λέξεις κλειδιά  "Μυθολογία" και "Φτερά"    Από κάτω έβγαλε μια λίστα με βιβλία. Τον έβαλα να τα αξιολογήσει και να μου τα φέρνει ένα ένα με την σειρά. Η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη στον κόσμο όπως αυτοπαινευόταν ότι ήταν και φυσικά τα είχε όλα!

Το πρώτο βιβλίο ήταν στα χέρια μου με τις σελίδες που θα έπρεπε να κοιτάξω, καταγεγραμμένες δίπλα μου. Το άνοιξα και άρχισα να το ξεφυλλίζω.

Οι ώρες περνούσαν, τα βιβλία διαδέχονταν το ένα το άλλο, το παραδοσιακό μπλοκάκι με τις σημειώσεις γέμιζε και το αδιέξοδο μεγάλωνε...

Βρισκόμουν στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο του τετράγωνου οικοδομήματος. Επίπεδα που ήταν φτιαγμένα σαν μπαλκόνια με μικρούς διαδρόμους να οδηγούν σε αυτά. Από εδώ που ήμουν είχα θέα σε όλο το κτίριο από κάτω μου. Εντωμεταξύ όλη η εσωτερική διακόσμηση ήταν κατασκευασμένη με εντυπωσιακό ανοιχτόχρωμο ξύλο, με βιβλία τοποθετημένα κυριολεκτικά παντού! Ακόμα και στο κενό ανάμεσα στα μπαλκόνια... Μία ξύλινη φουτουριστική ελικοειδής κατασκευή ξεκινούσε από την οροφή και κατέληγε ως τα πλακάκια του πρώτου ορόφου διασχίζοντας όλα τα επίπεδα και περιείχε τις πιο σπάνιες εκδόσεις της βιβλιοθήκης. Χιλιάδες βιβλία φυλαγμένα σαν κοσμήματα, τοποθετημένα στον αέρα, προορισμένα για λίγους και εκλεκτούς

Ανάμεσα σε αυτά τα βιβλία έψαχνα στοιχεία για το παρελθόν και το μέλλον. Το δικό μας μέλλον...

Έκλεισα ένα ακόμα βιβλίο και το κοιτούσα που κυλούσε μόνο του στον αέρα. Οι απαλές προσεκτικές κινήσεις του ήταν σχεδόν υπνωτικές και όταν τελείωσε η διαδικασία έφυγα...
Περπατούσα την μεγαλύτερη λεωφόρο της Ουράνιας πολιτείας χαμένη κυριολεκτικά στις σκέψεις μου. Τέσσερα χιλιόμετρα έκανα όταν τα βήματα μου σταμάτησαν... Το γραφείο του κύριου Στέργιου ήταν μπροστά μου. Ο κύριος Στέργιου με άφησε να μπω και έκατσα σε μια πολυθρόνα δίπλα από το γραφείο του. Αυτός ήταν σκυμμένος πάνω από ένα μεγάλο σημειωματάριο κρατώντας ένα μολύβι και το κοιτούσε. Κανένας δεν μιλούσε. Το μολύβι ήταν πάντα στον αέρα. Το άφησε να πέσει και σηκώθηκε. Το μεγάλο σημειωματάριο προσγειώθηκε στο μικρό τραπέζι μπροστά μου

-Αυτά είναι όλα τα στοιχεία που μπόρεσα να εντοπίσω τα τελευταία 20 χρόνια που ερευνώ για εσάς... Δήλωσε με μάτια που έδειχναν υποταγή

-Μάλιστα, είπα και πήρα τις σημειώσεις στα χέρια μου αρχίζοντας να τις ξεφυλλίζω

-Τα ποιο κοντινά πλάσματα σε εσάς αναφέρονται σε μύθους του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού... Άρχισε να λέει κάτι που διάβαζα ήδη
–Ο Ορέστης στην ηλικία των εφτά ετών μας βοήθησε να βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα

-Την ίδια στιγμή που εκτελέσατε την μητέρα του; Είπα και τον κοίταξα κατάματα

-Ακριβώς τότε... Απάντησε σχεδόν εριστικά και μου έδωσε μια καθαρή απεικόνιση ενός πλάσματος, μικρού σε μέγεθος. Μαύρα φτερά προεξείχαν από αυτό αλλά ήταν πολύ διαφορετικά απ' ότι είχα δει μέχρι τώρα... Φτερά που έμοιαζαν πιο πολύ με πτερύγια όπως ήταν ενωμένα με τα χέρια του! Λεπτές μαύρες μεμβράνες που ενωνόντουσαν με την σπονδυλική του στήλη. Το σχήμα τους ήταν εντελώς αεροδυναμικό. Μπορούσα μόνο να φανταστώ τις ταχύτητες που θα έπιανε αυτό το πλάσμα στον αέρα! Τα χέρια του παρέμεναν πλήρως λειτουργικά παρόλα αυτά. Μάλιστα απ' ότι μπορούσα να δω, οι μεμβράνες αύξαναν κατά πολύ την κίνηση αυτών δίνοντας δύναμη και ευλυγισία.
Το σχήμα του σώματος ήταν αλλαγμένο επίσης... Οι κλειδώσεις ενωνόντουσαν και αυτές με ελαστικές μεμβράνες!
  Όλο το σώμα ήταν μαύρο
  Τα μάτια γυάλιζαν με ένα έντονο φως που είχα ξαναδεί
  Το στόμα προεξείχε προς τα έξω
  Δύο μεγάλοι κυνόδοντες ξεχώριζαν από την πάνω οδοντοστοιχία
-Είναι πολύ διαφορετικό απ' ότι έχω δει μέχρι σήμερα    ψιθύρισα σοκαρισμένη

-Η δύναμη αυτού του πλάσματος δεν μπορεί να υπολογιστεί... Ξεπερνάει αυτή της τελευταίας μεταμόρφωσης του Ορέστη κατά πολύ    είπε σταθερά υπολογίζοντας κάθε λέξη αυτός

-Απίστευτο!

Ξεφύλλιζα τις σελίδες κοιτώντας μια τον κύριο Στέργιου μια αυτές όταν ο πρώην καθηγητής μου μου είπε να σταματήσω. Η σελίδα αναφερόταν σε έναν αρχαίο ελληνικό μύθο και περιέγραφε πλάσματα που ήταν ακριβώς όπως εμείς.

-Ευμενίδες η αλλιώς Ερινύες. Πλάσματα της νύχτας, γεννημένα από την Γη και το Σκότος... είπε αυτός και συνέχισε ...Στην αρχαία ελληνική μυθολογία το κεφάλι των πλασμάτων αυτών ήταν τυλιγμένο με φίδια, κάτι κοντά στην περίπτωση σας μιας και τα φιδόμορφα τερατουργήματα του πηγαδιού σας αναγνώρισαν και ενώθηκαν μαζί σας... Το μαύρο χρώμα επίσης αναφέρεται σε όλους τους μύθους

-Έρχεται σε αντίθεση με εμάς... άρχισα να λέω ...Διότι στις σημειώσεις σας αναφέρετε ότι τα πλάσματα αυτά ζητούν δικαιοσύνη από πρόσωπα

-Αυτό είναι το κομμάτι που με έχει προβληματίσει αρκετά! Είπε ο κύριος Στέργιου με ειλικρίνεια που διαφαινόταν και στην αύρα του