Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Κεφάλαιο 46

                                                   Κασσάνδρα              

Και οι οχτώ είχαν μπει σε ειδικά διαμορφωμένα κελιά που είχαμε σχεδιάσει και ετοιμάσαμε πολύ καιρό πριν. Εικοσιτέσσερα δωμάτια φυλακής... Ένα για τον καθένα από εμάς, που ευχόμουν να μην χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν ποτέ. Υπήρχε ακόμα και ένα για εμένα, εδώ, σε περίπτωση που χρειαζόμουν καταστολή...

Πάνω σε έναν μεταλλικό πάγκο υπήρχαν ακουμπισμένα 8 ηλεκτρονικά περιβραχιόνια που φορούσαν εχθές οι ανόητοι

Η καθαρή ενέργεια που είχαν δεχθεί από τον Ιππομένη τα είχε βγάλει εκτός λειτουργίας...

«Η τεχνολογία πίσω από αυτές τις συσκευές είναι εκπληκτική!» έλεγε ένας από τους έμπιστους τεχνικούς μου παίρνοντας στο χέρι του μία από αυτές

«Μακάρι να είχαμε ένα που να δουλεύει» είπα σιγοντάροντας τον

«Δεν ξέρω για αυτό» απάντησε αμέσως «αν δούλευε κάποιο από αυτά δεν θα μπορούσαμε να το αφαιρέσουμε εκτός και αν κόβαμε το χέρι αυτού που θα το φορούσε...»

«Γιατί το λες αυτό» ρώτησα απορημένη

«Η συσκευή αυτή προσαρμόζεται, αλλάζει, συμβαδίζει, με τον χρήστη της. Είναι σαν παράσιτο που εξαρτιέται από τον ξενιστή του και επεκτείνει τις δυνατότητες του σώματος. Βάζω στοίχημα ότι όταν αυτές οι συσκευές σταμάτησαν να λειτουργούν μαζεύτηκαν και τα φτερά...» συνέχισε να λέει και η έκπληξη μου ήταν τεράστια! Κοίταξα τα κελιά... Η Αυτοκρατορία είχε βρει τρόπο να ανεβάσει τα πειραματόζωα της στο επόμενο επίπεδο χωρίς αυτοί να το έχουν κατακτήσει μόνοι του! Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Σκεπτόμουν συλλογισμένη και η απάντηση ήρθε από μόνη της... Να δώσει δυνάμεις σε κοινούς ανθρώπους όπως ήταν ο στρατηγός Βουράκης και ο Αγηγόρας! Αν και αυτοί οι δύο είχαν απλά σχέδια χαραγμένα πάνω τους και όχι κάποια εμφανή συσκευή...

Γρίφοι για δυνατούς λύτες

-Πόσο θα μας κρατάς εδώ; Ρώτησε άγρια η Ιφιγένεια καθώς έμπαινα στο κελί της

-Όχι πολύ, εφτά ημέρες μόνο. Μέχρι όλα να τελειώσουν... Ή μπορεί και νωρίτερα αν αποφασίσεις να βοηθήσεις.  Είπα ήρεμα κοιτώντας την στα μάτια

-Τι πρόκειται να κάνετε δηλαδή;  Επανήλθε χαλαρά με δεύτερη ερώτηση είτε από προσωπικό ενδιαφέρον είτε προσπαθώντας να με ψαρέψει... Όπως και να έχει απάντησα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, καθαρά και ξάστερα

Τα μάτια της είχαν γουρλώσει

"θα επαναφέρουμε το φεγγάρι στην φυσιολογική του κατάσταση! Η έκλειψη θα μείνει σαν ανάμνηση... Η Γη θα ανασάνει ξανά!"   είχα πει δευτερόλεπτα πριν