Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

κεφάλαιο 43

                                            Ιππομένης             

Η Κασσιόπη με την εκπληκτική μορφή της νυχτερίδας στεκόταν σε έναν γιγάντιο πλάτανο εκατοντάδων ετών που ορθωνόταν αγέρωχος από πάνω μας

Η Κασσάνδρα με την νέα της εμφάνιση βρισκόταν από πάνω μας μελετώντας την κατάσταση

Ο Αγηγόρας περίμενε την επόμενη μας κίνηση διασκεδάζοντας

«Πρέπει να διαπεράσουμε τις άμυνες του... Ο Ορέστης έκανε το ίδιο με τον Βουράκη στην αρένα!» είπα διατυπώνοντας την σκέψη όλων μας

«Το θέμα είναι ότι αυτή η αλλαγή φαίνεται να είναι ασυναίσθητη χωρίς την δική μας επιβολή...» ψιθύρισε αμέσως η Καλυψώ

Την ίδια στιγμή η Κασσιόπη ήταν σαν να πήρε φωτιά!  Άυλες κόκκινες και μπλε φλόγες ξεπήδησαν από το σκοτεινό κορμί της και απλώθηκαν πάνω στο δέντρο! Κλαδιά που καίγονταν και έσβηναν αμέσως! 

Η Καλυψώ έκλεισε τα μάτια της

Το σώμα της άρχισε να αιωρείται λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος

Ένα μαύρο περίβλημα κάλυψε το κορμί της

Τα μάτια της άνοιξαν!

Ήταν κατάμαυρα σαν το σκοτάδι το ίδιο!

Είχε αλλάξει!  

Στο επόμενο επίπεδο ήταν φαινομενικά ο εαυτό της αλλά με πιο προσεκτική ματιά έβλεπες το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ήταν πριν 

Τα μαύρα της μαλλιά σηκωνόντουσαν ηλεκτρισμένα προς τα πάνω

-ΝΑΙ!!! φώναξε με όλη της την δύναμη από ευχαρίστηση και τα χέρια της άνοιξαν σε πλήρη διάσταση!   Δεν χρειαζόταν φτερά η οτιδήποτε άλλο για να σταθεί εκεί που ήταν...   Φαινόταν να ελέγχει την βαρύτητα του σώματος της με την δύναμη του μυαλού της!    Απίστευτο!

Τα θαύματα συνεχιζόντουσαν...

Η Αταλάντη έκλεισε και αυτή τα μάτια της! Το ίδιο έκανα και εγώ προσπαθώντας να βρω αυτή την μαγική επαφή...

Δεν υπήρχαν οδηγίες χρήσεως... Απλά βυθίστηκα μέσα μου προσπαθώντας να βρω την μαγική επαφή πάντα σε συναίσθηση του περιβάλλοντος γύρω μου... Έψαχνα να βρω τα σημάδια εκείνα που θα με οδηγούσαν στην λύτρωση!

Η Αταλάντη έπιασε το χέρι μου βοηθώντας με και βοηθώντας τον εαυτό της

Ένα κύμα ενέργειας εμφανίστηκε από το πουθενά και με χτύπησε διαπερνώντας με!

Ούρλιαζα!

Η Αταλάντη έσφιγγε περισσότερο το χέρι μου!

  Καινούργιο κύμα στο σκοτάδι ήρθε προς τα πάνω μου και αυτή την φορά σταμάτησε μέσα μου... Το επόμενο με φόρτισε υπερβολικά σε σημείο που ένοιωθα να μην αντέχω άλλο! Περισσότερα κύματα ερχόντουσαν σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα και έσκαγαν πάνω μου προσπαθώντας να με σπάσουν σε κομμάτια...
Προσπαθούσα να τα αποβάλω! Προσπαθούσα να τα διώξω μακριά... Και ήταν αδύνατον...
Το σώμα μου έτρεμε! Ραγίσματα εμφανίστηκαν σε αυτό... Μπλε και μεγάλωναν! Έκλεισα τα μάτια μου κρατώντας τα όσο πιο κλειστά μπορούσα και συγκεντρώθηκα. Τα ραγίσματα άρχισαν να κλείνουν. Η ροή της ενέργειας πέρασε στα κόκαλα μου. Τα ένιωσα να αλλάζουν! Αναδιοργανωνόντουσαν! Ο συνεργάτης μου σκίρτησε ευχαριστημένος! Άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν στον πραγματικό κόσμο. Το σώμα μου είχε το ίδιο σχήμα αλλά είχε ψηλώσει κατά 25 πόντους παίρνοντας και τον ανάλογο όγκο στους μύες. Το σπαθί μου είχε μια μπλε ηλεκτρισμένη αύρα γύρω του. Το έπιασα στιβαρά με το ένα χέρι και το σήκωσα ψηλά. Κεραυνός έσκισε τον ουρανό και το χτύπησε αλύπητα! Ένιωσα την άπληστη απορρόφηση ενέργειας από αυτό και αυτή πέρασε και σε μένα επεκτείνοντας κομμάτια της και έξω από το σώμα μου! Ηλεκτρισμός γείωσε στο έδαφος από κάτω μου...
  Η Αταλάντη με κοίταξε χαμογελώντας ικανοποιημένη. Το χέρι της κρατούσε ακόμα το δικό μου παρατήρησα λιγάκι προβληματισμένος... Και τότε το είδα! Είχε αλλάξει και αυτή! Τα μάτια της ήταν στο ίδιο βαθύ μοβ χρώμα μόνο που αυτό είχε κάτι... Πρόδιδε έξαψη... Γύρισα και κοίταξα το σώμα της. Τα νύχια της είχαν μεγαλώσει σε σημείο που να πληγώνουν το δέρμα μου! Μια νεκροκεφαλή είχε εμφανισθεί στο κάτω μέρος του αριστερού καρπού της! Νεκροκεφαλή είχε και στο πίσω μέρος του λαιμού της! Το δεξί της χέρι είχε λευκές γραμμές που ξεκινούσαν από τον ώμο της. Κατέληγαν στην παλάμη της που ήταν κάτασπρη σαν το χιόνι! Λεπτά, επιδέξια, μαύρα, μακριά δάχτυλα και απίστευτα ευλύγιστα ολοκλήρωναν την εικόνα αυτού. Τα βέλη στην πλάτη της είχαν αλλάξει και αυτά... Ήταν κοκάλινα με μια μυτερή, ματωμένη, μεταλλική άκρη! Το τόξο που ήταν περασμένο πάνω της είχε πάρει επίσης ένα κόκκινο ματωμένο μεταλλικό χρώμα αλλά μαζί με το χρώμα η εμφάνιση είχε αλλάξει επίσης! Δύο λεπίδες γυαλιστερές και άκρως επικίνδυνες στις  άκρες του το καθιστούσαν εξαιρετικό όπλο  και για κοντινή απόσταση!  Πόσες αλλαγές θα έβλεπα ακόμα με το πέρασμα του χρόνου  αναρωτιόμουν εντυπωσιασμένος!    Δευτερόλεπτα μετά σαν κλείσιμο του κύκλου της, το αριστερό της χέρι, στο σημείο που ερχόταν σε επαφή με το δικό μου, καλύφθηκε από μία μοβ μελιτζανί σκουρόχρωμη αύρα.

-Τελειώσατε με αυτή την ομολογούμενος διασκεδαστική επίδειξη των κλόουν; Ρώτησε ο στρατάρχης βαριεστημένος

-Ναι! Φωνάξαμε και οι πέντε, με μια φωνή, παρατεταγμένοι ξανά δίπλα δίπλα

-Ωραία! Τότε μπορούμε επιτέλους να συνεχίσουμε