Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 12

- Αυτοί θα είναι οι νέοι σας θάλαμοι  έλεγε ο κύριος Βουράκης δείχνοντας τον απέραντο διάδρομο.

Κάθε ένας από εμάς κρατούσε έναν μεγάλο σάκο και έναν ακόμα μικρότερο με τα προσωπικά του αντικείμενα.

- Όσοι ακούτε τον αριθμό και το όνομα σας θα βγαίνετε μπροστά και θα πηγαίνετε στον θάλαμο που σας υποδεικνύω

-Μάλιστα κύριε!  Φωνάξαμε όλοι με μια φωνή

- Α801 Αίγισθος και Α823 Κασσιόπη

-Παρόν  φώναξαν και οι 2

- Θάλαμος 1 πάρτε τα πράγματα σας και πηγαίνετε στο δωμάτιο

-Μάλιστα κύριε

-Α802 Αταλάντη και Α811 Ιπομμένης

-Παρόν

- Θάλαμος 2

-Μάλιστα κύριε

- Α803 Θυέστης και Α814 Χρυσόθεμη... Θάλαμος 3

-Μάλιστα κύριε

- Α804 Ατρέας και Α816 Ηχώ... Θάλαμος 4...

- Α805 Άλκηστη και Α806 Άδμητος... Θάλαμος 5...

- Α807 Ηλέκτρα και Α824 Ορέστης... Θάλαμος 6

-Μάλιστα κύριε φώναξε η μηδέν εφτά μόνη της...  Εγώ είχα μείνει να κοιτάω σαν χαζός

- Όσοι θέλετε να διαμαρτυρηθείτε μπορείτε να με βρείτε στο γραφείο μου αύριο το μεσημέρι μετά το φαγητό...  Για την ώρα κύριε Ορέστη απλά μάζεψε τα πράγματα σου και εξαφανίσου!

-Μάλιστα κύριε!  Όπως επιθυμείτε κύριε!  φώναξα με σεβασμό και ακολούθησα την Ηλέκτρα που είχε φύγει μπροστά

-Α808 Πυλάδης και Α817 Κασσάνδρα... Θάλαμος 7...  συνέχιζε να λέει ο κύριος Βουράκης πίσω μας ρίχνοντας κλεφτές ματιές σε εμάς καθώς φεύγαμε

«Ώστε έχεις πρόβλημα μαζί μου Ορέστη»  είπε η Ηλέκτρα καθώς μπαίναμε στο δωμάτιο

«Και ποιος από εμάς δεν θα είχε;»  απάντησα ξεφυσώντας και άρχισα να βάζω πράγματα σε μία από τις 2 ντουλάπες

Η Ηλέκτρα άρχισε να γελάει  «Έχεις ένα δίκιο σε αυτό!»  και συνέχιζε να γελάει...   στο τέλος ξεκίνησε και αυτή να αδειάζει τους σάκους της στην δεύτερη ντουλάπα   «Λοιπόν... Η πάνω κουκέτα είναι δικιά μου και επίσης το καλό που σου θέλω μην αρχίζεις να ροχαλίζεις...»

«χα χα Ωραίο αστείο! Όπως επιθυμείτε δεσποινίς Ηλέκτρα»

Όσο περίμενα την μηδέν εφτά να βγει από το μπάνιο κοιτούσα τον χώρο γύρω μου.  Το δωμάτιο ήταν πολύ μεγαλύτερο και διαφορετικό από αυτά που μας είχαν ως τώρα.  Η διώροφη κουκέτα ήταν τοποθετημένη στην γωνία αριστερά από την πόρτα.  Στην δεξιά μεριά ήταν δύο ευρύχωρες ξύλινες ντουλάπες , μεγάλο παράθυρο συνέχιζε μετά από αυτές που είχε θέα από ψηλά το δάσος έξω από την εγκατάσταση.  Στην μέση του δωματίου ένα οβάλ τραπέζι με 4 καρέκλες.  Στο γυμνό τοιχίο μετά από τα κρεβάτια μια βιβλιοθήκη με εκατοντάδες επιλεγμένα από τους αρμόδιους βιβλία.  Τέρμα στο βάθος ήταν μια ακόμα πόρτα που οδηγούσε σε αυτόνομη τουαλέτα και ντουζιέρα.  Τα χρώματα δε που κυριαρχούσαν στο δωμάτιο ήταν υπέροχα.  Λευκό το κυρίαρχο χρώμα στους τοίχους αλλά με πολλές αφηρημένες πινελιές του ροζ και του καφέ σε μεγάλες εκτάσεις.

Τελικά δεν ήταν τόσο κακό.  Μου άρεσε το δωμάτιο και θα μπορούσα να υπομείνω και την συγκάτοικο με την πάροδο του χρόνου.

Το επόμενο πρωί ανακοινώθηκε και ο λόγος που μας χώρισαν σε ομάδες των 2 ατόμων η κάθε μία.  Από εδώ και πέρα θα υπήρχε έντονος συναγωνισμός.  Τα μαθήματα άλλαζαν.  Νέες δραστηριότητες προστέθηκαν και μερικές παλιές αφαιρέθηκαν μιας και δεν είχαν κάτι άλλο να μας διδάξουν.  Επίσης κατά την διάρκεια της χρονιάς θα σχηματιζόντουσαν οργανωμένες αναμετρήσεις μεταξύ μας σε διαφορά ειδικά σημεία γύρω από την σχολή ώστε να βελτιώσουμε τις μαχητικές μας ικανότητες και τον δεσμό ανάμεσα μας όπως είπαν.