Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 14

                                                           Ιππομένης                                                     

Άκουγα το νερό να τρέχει από την ανοιχτή πόρτα του μπάνιου.  Την φανταζόμουν να στέκεται όρθια με τα μάτια κλειστά και το νερό να κυλάει στο γυμνό της δέρμα με το γαλήνιο τρόπο που απολάμβανε πάντα το μπάνιο της.  Χαμογελούσα ακόμα όταν έκλεισε την ντουζιέρα και μπήκε στο δωμάτιο.

Μια μεγάλη πετσέτα κάλυπτε το υπέροχο σώμα της.

Με κοίταξε απλά για να ορίσει την θέση μου στο χώρο και φόρεσε τα μαύρα εσώρουχα που έβγαλε από την ντουλάπα της.  Δικά μας επιλεγμένα χρώματα.  Μια ακόμα πολυτέλεια που μας είχαν αφήσει να έχουμε αυτή την χρονιά και σιγά σιγά χτίζαμε τις δικές μας προσωπικότητες.

«Που ταξιδεύει πάλι το μυαλό σου Ιππομένη;» είπε η Αταλάντη πετώντας μου την βρεγμένη πετσέτα στο πρόσωπο. Θεέ μου πόσο μου άρεσε να ακούω το όνομα που μου είχαν δώσει από το στόμα της!

«Προσπαθούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από το σώμα σου αγαπητή μου»

«Κακώς... Θέλω τα γλυκά σου μάτια να είναι συνέχεια πάνω μου αγαπητέ μου»  ειρωνεία χμμ  Πήρα την πετσέτα και της την ξαναπέταξα.  Την άφησε να πέσει στα πλακάκια.  Τα μικρά μαύρα εσωρουχάκια κάλυπταν μόνο λίγα και απαραίτητα να καλυφθούν σημεία του κορμιού της.  Φυσικά δεν ντρεπόταν.  Δεν υπήρχε τίποτα κρυφό ανάμεσα σε μένα και στην δίδυμη ψυχή μου.

Τράβηξα την κουβέρτα και άνοιξα την αγκαλιά μου.

Η Αταλάντη ήρθε κατευθείαν και κούρνιασε μέσα της.

Μύριζα τα κοντά φρεσκολουσμένα μαλλιά της απολαμβάνοντας την στιγμή.

«Λες να μπορούμε να τους νικήσουμε;»

«Ποιους, τον Πάρη και την Καλυψώ;  Αυτούς τους έχεις και χωρίς την βοήθειά μου...»

«Όχι αυτούς βρε βλάκα... Την Ηλέκτρα και τον Ορέστη λέω»

«Δεν ξέρω μωρό μου.  Απόλαυσε την ημέρα που ξημερώνει αύριο και άσε τις ανησυχίες για την στιγμή που τους αρμόζει»  Δεν άντεξα και φύλλισα τον υγρό λαιμό της.

                                                         Αταλάντη