Οδεύοντας προς την τρίτη Ιουνίου [Ολοκληρωμένο]

Αναμνήσεις ~ 3

«Τα πιστεύεις αυτά που έλεγες;»  την ρώτησα με την πρώτη ευκαιρία που βρήκα.

«Φυσικά!»  την άκουσα να λέει και προσπαθούσα να καταλάβω πως ήταν δυνατόν να λέγεται κάτι τέτοιο την στιγμή που για εφτά ολόκληρα χρόνια το περιβάλλον γύρω μας υπέφερε σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Η Γη ούρλιαζε και υπήρχαν άτομα που φαινόταν να τους αρέσει όλη αυτή η κατάσταση...  Απίστευτο!

Στο τέλος του μαθήματος έμεινα μέσα στην αίθουσα.  Είχαμε 5 λεπτά χαλάρωσης ανάμεσα στις διδακτικές ώρες που μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε όπως θέλαμε...  οι μοναδικές στιγμές της ημέρας που επιτρεπόταν αυτό

Στεκόμουν όρθιος μπροστά από το θρανίο
Στα χέρια μου είχα το βιβλίο της προηγούμενης ώρας
Ξαναδιάβαζα το χαοτικό κεφάλαιο που μόλις διδαχτήκαμε
Τιμωρία των θεών...
Αδύνατον να διανοηθώ ανθρώπους που μπορούσαν να πιστέψουν αυτές τις βλακείες και ακόμα περισσότερο την αποδοχή του καθηγητή στις ασυναρτησίες του κοριτσιού πίσω μου...

Κοριτσιού που τώρα έμπαινε μέσα στην τάξη

Την αντιλήφθηκα και την κοίταζα ανέκφραστα

Το πρόσωπο της ήταν κόκκινο από θυμό

Με ασύλληπτη ταχύτητα άρχισε να τρέχει προς τα εμένα

Τα χέρια της ακούμπησαν στο στήθος μου

Το επόμενο δευτερόλεπτο εκτοξευόμουν προς τα πίσω

Ένας τοίχος σταμάτησε την πτήση μου

Έπεσα άτσαλα καταγής

Όλο το σώμα μου πονούσε

Θρανία και καρέκλες βρισκόντουσαν σκορπισμένα δεξιά και αριστερά σε χαοτική κατάσταση

Η άλφα οχτώ μηδέν εφτά ήταν από πάνω μου οργισμένη.   Άλφα οχτώ μηδέν εφτά/Άλφα οχτώ εικοσιτέσσερα, τι ηλίθια ονόματα...

«Ποιο είναι το πρόβλημα σου;»  την άκουσα να φωνάζει

Προσπαθούσα να σηκωθώ
Πήρα μια βαθιά ανάσα αφήνοντας λίγο χρόνο να περάσει

«Το πρόβλημα μου...  Το πρόβλημά μου είναι στον τρόπο που σκέφτεσαι εσύ και οι όμοιοι σου!» απάντησα στον ίδιο τόνο.  Εκφωνήσεις έκπληξης ακούστηκαν από το πλήθος που απολάμβανε την συμπλοκή

«Πφφ δεν αξίζεις τον χρόνο μου»  ανακοίνωσε με το κεφάλι ψηλά και γυρίζοντας την πλάτη προς τα εμένα έφυγε

Ένιωσα εντελώς χάλια...  Αυτό πόνεσε περισσότερο από το χτύπημα

Ο ήχος έναρξης του επόμενου μαθήματος ακούστηκε και τα θρανία φτιάχτηκαν σε χρόνο ρεκόρ.

Το κορίτσι που καθόταν πίσω μου είχε αλλάξει θέση με μια συμμαθήτρια της και αυτό θα ήταν μόνιμο