The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 25

Pov. Louise

Het is nu s'ochtends en ik heb nog steeds honger. En die vervloekte handboeien snijden in mijn polsen. En nou merk ik dat er aan mijn handboeien een soort ketting vast zit aan de muur. Okay sinds wanneer is er een lange ketting aan mijn handboeien? Wat maakt het ook uit, ik zit hier nog steeds vast.

Een stuk of 12 bewakers lopen allemaal met een hele grote kar met eten rond. Mijn maag begint weer te rammelen. Een bewaker klopt op mijn deur en opent de deur. Hij legt het eten op mijn bed en wil weer weg gaan lopen. 'Hé wacht! Hoe moet ik gaan eten zonder handen? Kan je die handboeien los maken?' De bewaker zucht en pakt zijn gigantische sleutelbos. Hij opent mijn handboeien en sluit de deur weer. Ik pak meteen een boterham met kaas. Het brood is wel droog maar het is beter dan niks. Ik had eernet kunnen ontsnappen maar dan moest ik langs een stuk of 75 wachters. Als ik alles heb opgegeten loop ik weer rondjes. Ik kan eigenlijk niks doen hier dan rondjes lopen. Ik hoor iemand snikken. Ik loop naar mijn rechter tralies. En ik kijk door de kleine venster heen. 'Gaat het?' Het persoon doet haar denken af en kijkt me aan. 'L-louise?' 'Kelly?' 'Wat doe jij hier? En eigenlijk beter gezegd wat doen wij hier?' 'Orders van Kate' 'Omg dat had ik kunnen weten' 'Maar wat is met jouw gebeurd, je ziet er heel slecht uit' 'Kate kwam s'ochtends naar me toe en had een zilveren zweep bij zich en sloep me daarmee. Maar het toppunt was toen ze begon over Justin..' 'WAT?? ALS WE HIER UIT KOMEN GA IK AL HAAR BOTTEN LANGZAAM BREKEN EN NOG VEEL MEER!' schreeuw ik. 'WEET JE WAT WE GAAN NU UIT DEZE BELACHELIJKE CELLEN.' 'Nou dat gaat niet, iedereen heeft zo'n enkelband gekregen. Daardoor kan je niet je krachten gebruiken. Niet meer stiften en dat soort dingen. Alleen onze allergieën zoals zilver daar kunnen we nog steeds niet tegen.' 'Dat is niet goed' 'Nee inderdaad. Maar jij was toch belangrijk in de oorlog?' 'Ja, maar volgens mij zit ik wel een tijdje net als jouw.

Pov. Jake

(Paar dagen later, Louise verjaardag)

Louise was paar dagen opeens weg en niemand weet waar ze is. Dat is geen goed teken. Hunter en ik denken dat de vampieren haar hebben ontvoerd nadat ze is weggegaan.

Alpha Daniël heeft iedereen opgeroepen naar de grote vergadering die belangrijk is. Hij heeft namelijk de bèta en de gamma van The Silver Moon Pack weten te bereiken. Hun kunnen ieder moment aankomen. We gaan hun vragen of ze ons willen helpen met de vampierenoorlog. De oorlog word moeilijker aangezien Louise spoorloos is. We konden haar nergens vinden. 'Ze komen eraan' zegt de gamma. Iedereen knikt. Dan ruik ik een lekkere geur. Ik kijk in de richting waar de geur vandaan komt. Mate. Het meisje kijkt ook naar mij. De alpha begroet iedereen van The Silver Moon Pack en begeleid ze naar binnen. Iedereen gaat ergens zitten. Ik ga naast dat ene meisje zitten. 'Eh.. Hey' 'Hoi' 'Dus we zijn mates?' Ze knikt en kijk me blozend aan. 'Hoe heet je?' 'Rosella en jij?' 'Mooie naam, ik ben Jake' Ze is best wel knap. Ze heeft glanzend bruin haar en haar blauwe ogen zijn net als de zee.

De alpha schraapt zijn keel. 'De vergadering is begonnen. Wij The Moonlight Pack hebben The Silver Moon Pack uitgenodigd om een gunst. Er is een grote oorlog waar nu in zitten. We hebben jullie hulp dringend nodig. De oorlog gaan we gegarandeerd verliezen. Wij hebben jullie hulp echt nodig. Onze laatste hulp is laatst nog verdwenen.' zegt de alpha haastig. 'Wij willen jullie wel helpen, maar dat gaat wel ene beetje lastig aangezien onze alpha en zijn familie verdwenen zijn sinds de oorlog of ze zijn vermoord.' zegt Rosella. Zij is blijkbaar de bèta van The Silver moon Pack. 'Bedankt voor jullie hulp' zegt alpha Daniël. Een meisje tikt Rosella aan en ze fluistert iets in haar oor. Ik hoor alleen een paar woorden. Niet dat ik hun hebben afgeluisterd, maar ik hoorde het gewoon. 'Alpha.... ruik......dernet.... aankomst................. gevonden.... nu'

Rosella haar ogen worden groot. Ze ruikt in de lucht en ze knikt naar het meisje die de gamma is van hun pack.

'Onze alpha is gevonden' zegt ze vrolijk. Iedereen kijkt haar verbaasd aan. 'Sorry wat bedoelt u?' zegt mijn vader, de bèta van onze pack. 'Onze alpha is hier, ik ruik haar.' Iedereen begint te mompelen. Rosella en wat packleden van haar rennen de vergaderzaal uit. Onze alpha, bèta en zeg maar iedereen rent de vergaderzaal uit. Rosella stopt voor de grote ingang van de kerkers. 'Onze alpha zit in de kerker?' en de gamma (The Silver Moon Pack) kijkt fronsend naar de bewaker. Ze stormen letterlijk de kerker binnen en rennen naar een van de ergste cellen.

Pov. Louise

Ik zit hier bij de venster met Kelly kleurplaten in te kleuren. Ja, we verveelden ons en zeurden aan de bewakers of 1 van ons naar de ander cel mocht. En we zeurden ook aan hun of hu iets te doen hadden voor ons. Ja we hebben geen leven. Wat moet je ook anders doen? Een concert geven? We zitten hier al een paar dage in deze vreselijke cellen. Ik zit nu een olifant in te kleuren met een paarse potlood. Hé, we mogen onze fantasie gebruiken. De bewakers rollen met onze ogen en mompelen wat. 'Kleuters' 'Hé dat hoorden we mislukte pannenkoek' zegt Kelly.

(Paar uur later) We zitten nog steeds te kleuren, nou meer Kelly. Ik zit meer op de muren te tekenen met wat permanente stiften. Ik teken wat wolven en een maan. De bewaker kijkt me een beetje pissig aan. Hij mag blij zijn dat ik niet ging verven, klein kind. Ik teken de bewaker na met clowns kleren. Ik grijns en knik tevreden naar mijn kunstwerk. Ik zet zijn naam eronder: Raven de meester van de climi-clowns.

Hoe ik zijn naam weet? Nou als je je verveeld ga je bewakers irriteren en uiteindelijk wist ik zijn naam. 'Raven! Wat vind je van mijn geweldige tekening van jouw? Ik heb het speciaal gemaakt voor jouw als een traktatie voor mijn verjaardag' Hij rolt met zijn ogen en schud zijn hoofd.

'Ach, ik heb niets voor je verjaardag en we zitten hier maar te tekenen.' zucht Kelly. 'Niks aan te doen' zeg ik.

Dan hoor ik opeens lawaai. Een grote groep mensen komen binnen de grote ingang van de kerkers binnen gestormd. Ze hebben zeker vast wat vampieren gevangen. Gisteren hadden ze wat vampieren gevangen en die zitten trouwens de cel links van me. Ze zijn eigenlijk goede vampieren, maar dat weten die pankleden niet. Die vampieren vertelde me dat Levi een aanval zou plegen morgen. En dat hun ons wouden inlichten en dat hun goede vampieren waren. Maar niemand geloofde hun. Ik zag dat hun de waarheid sprak. Het zijn een groepje van 4 vampieren. Ze zijn echt super aardig. Eentje vertelde me bijvoorbeeld dat Levi een angst heeft voor sokken met teentjes eraan. Hij wist dat omdat hij helaas familie met hem was. Ik kon gewoon aan hun zien dat hun te vertrouwen zijn.

'We moeten haar vinden!' zegt een meisje met bruin haar en blauwe ogen. Ze staat voor mijn cel met veel mensen. Ik leg mijn permanente stift neer en kijk Kelly aan. Zij houd haar schouders omhoog en kijkt vragend naar hun aan. De vampieren naast ons kijken ons ook verbaasd aan. 'Bewakers open deze cel nu meteen!'