The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 35

Hoofdstuk 35

Pov. Louise

Dagen zijn snel voorbij gegaan. Onze aanval op The Blackblood Clan of Rijk kan bijna van start. We hebben niks meer gehoord van hun. Op een paar kleine aanvallen van hun na. Vandaag gaan we hun niet aanvallen, maar wanneer dat weet niemand. Het is wel zo dat we bijna gaan aanvallen. Aangezien de vampieren akelig terug getrokken zijn en bijna niets van hun laat horen. Iedereen helpt elkaar. Ik bedoel bijna iedereen helpt elkaar. Dat is echt fijn. We zijn net 1 groot familie van duizenden wolven. Om precies te zijn. The Moonlight heeft 67.894 wolven. En The Silver Moon 82.349 wolven. We zijn soort van in de meerderheid tegen de vampieren. Alleen niet iedereen mag mee vechten. Kinderen, ouderen, zwangere vrouwen, packdokters en mensen die niet kunnen vechten mogen niet vechten.

We hebben besloten dat het aanval over 3 of 4 dagen gaat plaatsvinden. Iedereen is al voorbereid en staat vol lust om de vampieren te verslaan. Ik leid de speciale groep. In de speciale groep zitten Rosella, Maredith, Jason, Kelly, Jill en nog 4 andere mensen. Jill is de zusje van Hunter.

We gaan nu een soort dinner houden met de groepleiders van A, B en C. Natuurlijk ook met de alpha en de luna.

=

Het dinner was gezellig. We kunnen nu nog een beetje op onze schijnbare laatste dagen genieten. Niet dat we dood gaan hoop ik, maar een moment met iedereen samen. We slapen al dagen in grote zalen. Gelukkig zijn jongens en meisjes gescheiden. Ik zit op een matrasje en pak het magische boek die ik onder mijn deken heb verstopt. I know, het is een slechte verstopplek. Ik had het boek verstopt voor andere mensen. Je weet maar nooit wie het zijn. Ik open het boek en blader er doorheen.

Lucy komt naast me zitten terwijl ik geconcentreerd naar de pagina's kijkt. 'Hey, zoek je iets over Levi of iets anders?' Zegt ze met een vriendelijke ondertoon. 'Hoi, nee ik blader er gewoon in.' Vertel ik.

Ik blader verder tot ik een foto van mezelf zie met bruin haar. Ik zie er best depresief uit. Op een andere pagina staat ook een foto van mezelf met een moordende blik. De teksten maken het er niet beter op.

Zij zal jaren depresief worden. Nooit meer een glimlach of iets dergelijks. Ze zal in de nabije toekomst breken. Heel haar leven zal instorten en word niet bespaard. Ze zal alleen blijven voor altijd.

Er zal een spanning komen tussen de grootste packs. Één voor één vallen de packs neer. Wraakgevoelens zullen haar overheersen.

Het lijkt erop dat ik een psychopaat ga worden. Ik blader door het boek heen, want ik wil niet meer negatieve dingen lezen over mezelf. Lucy kijkt telkens een beetje bezorgd naar het boek. Ik stop bij een pagina met een vrouw/meisje met zwart haar. Kate..

Moet ik haar echt overal tegenkomen. Heeft de maangodin echt zo'n grote hekel aan me?

Gelukkig zal ze worden, moeder van een baby en gelukkig met haar echtgenoot. Ze zal luna worden, maar gaat het niet lang volhouden.

Lees ik. De foto onder de tekst maakt het duidelijker. Er zijn vechtende wolven te zien. Gewonde wolven, vechtende wolven en lijken. Er is overal bloed en ledematen. Je ziet wel 2 mensen op het foto. Ze staan er niet duidelijk op. Het foto is best wazig gemaakt ofzo. Ik kan wel zien dat het een vrouw en een man is. Een vrouw met lang bruin haar en een man met bruin haar. Ze staren elkaar aan denk ik.

Ik blader gauw verder en kom een foto van Rosella tegen. Ze staart met een stale blik naar de deur. Ze laat geen enkele emotie los. Dit is echt vaag. Wat is dit nou voor toekomst?