The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 40

Hoofdstuk 40

Pov. Louise

'Nog 1 dag voor het strijd.' 'Sorry?' 'Het is nog 1 dag voor het strijd. Het beslissing van onze vrijheid.' Zeg ik. 'Als wij verliezen zijn we toch niet gevangen genomen.' Lucy kijkt me vragend aan.

'Nee eigenlijk zijn we onze vrijheid verloren als we verliezen. The Black Blood Rijk neemt dan bijna heel Verenigde Staten in. De territorium van The Moonlight. Daarna gaat hij verder met The Silver Moon. En dat zijn wij. Wij moeten vechten voor onze eigen pack, maar ook voor de andere packs. We zijn dan wel een tijd bezig met zo'n oorlog.' Zucht ik. 'Ik snap je opzich wel. Maar voordat we verloren gaan, moeten we nog het magische boek vernietigen.' Zegt Lucy. Bij het woord verloren haalt ze haar vingers op. (Idk hoe dat ook al weer heette. Je handen gaan soort van in de lucht. Je haalt regelmatig bij beide handen je wijsvinger en middelvinger omhoog.)

'Ja laten we het boek maar eens vernietigen. Het werd ook tijd. ' We lopen het kantoor uit. In het kantoor waar we zaten is een kantoor die je wanneer je wilt mag gebruiken. Het is van niemand en dat verklaard best veel dat er amper kamerdecoratie is op een fotolijst na. Ik pak het magische boek in mijn handen. Ik houd het stevig vast alsof iemand het zou gaan jatten. We lopen door de grote gangen op weg naar de trappen. We lopen de trap af. 'Ik ga naar de keuken voor lucifers of aanstekers.' Zegt Lucy. Voordat ik kan antwoorden loopt ze de andere kant op richting het keuken. Ik loop alvast naar buiten bij het ingang van de packhuis.

Affentoe kwamen er mensen naar binnen en naar buiten. Ik begroet iedereen en zij begroeten me terug. Aardige mensen.

Buiten is het redelijk warm. Het begint ook bijna zomer te worden. Het zon brandt op mijn huid. Ik had het seizoen zomer nooit echt geweldig gevonden. Ik heb veel liever winter. Er is dan sneeuw en alles is bijna wit. Het meer is bevroren. Je kan er dan op schaatsen. Sneeuwpoppem en sneeuwengelen maken. Dat had ik de laatste jaren niet meer gedaan toen Vanessa was verdwenen. Ze is gevangen genomen toen ik nog jong was. Ik was sindsdien alleen.

'Let's begin.' Ik draai me om. Ik zie Lucy met een doos lucifers, een stuk houtachtigs blok, spiesjes en een zakje waarvan ik de inhoud niet kan zien. Ik wil het ook niet weten wat er in zit. 'Wat is dat houtachtige ding?' Vraag ik. 'Zo'n barbecue ding? Dit is best brandbaar.' 'Dat is echt handig.' 'Waar gaan we het boek verbranden? Het lijkt me niet echt handig om pottenkijkers te hebben.' Zegt ze.! 'Tja daar had ik er niet aan gedacht.' Beken ik. 'In de bos gaat moeilijk. Daar word jacht gemaakt. Wolven kunnen ons zo zien.' 'De privé terrein van de alpha.' Zeg ik. 'Heeft alpha Daniël serieus een privé terrein? Wat doet hij daar überhaupt? Dansen?'

'Volgens mij was het een groot oppervlakte met sportwagens en tja ook limo's.' Zeg ik. 'Jezus hij heeft gewoon een pakeerplek voor al zijn auto's.' Lucy kijkt me met grote ogen aan. 'Hoeveel auto's heeft hij wel? Hoe weet je dit allemaal?' Gaat ze verder. 'Ik weet niet hoeveel auto's het waren, maar laten we zeggen dat het er veel zijn. Ik zag het privé terrein een keer toen ik voor het eerst naar de packhuis ging. Ik reed er langs. Ik nam een omweg.' Zeg ik. 'Wat moet een mens met zo veel auto's?' 'Geen idee. Ik denk dat er ook auto's zijn bèta, gamma en zoon enzo.' Antwoord ik. 'Ow dan valt het wel mee.' Zegt ze. 'Dat weet ik niet. Ik had een gedeelte kunnen zien.' 'Ow.'

'Ik midlink de alpha voor toestemming.' 'Okay.'

Nadat ik de alpha had gemidlinkt en toestemming heb gekregen, gaan we rechstreeks naar de privé-terrein.

We lopen naar een of ander ingang. Bij de grote en brede ingang staat ofcourse een code slot. De alpha had me ook de code gegeven. Ik toets 7392 in. De poorten gaan open. De bewaker merkt ons op en begroet onz. We begroeten hem terug en lopen naar binnen.