The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 63

🎀Lees de A/N aan het einde. Het is zeer belangrijk!!!!!!!!!

Ik kan je alvast vertellen dat dit NIET het einde is!🎀 SPOILER:)

_________________
Hoofdstuk 63

Pov. Louise

Ik land op het dak. Ik blijf roerloos liggen. Levi kan mij op deze plek niet zien. Waarschijnlijk denkt hij dat ik beneden lig op de koude grond.

Ik hoor voetstappen boven mij. 'We hebben gewonnen.' Ik hoor Levi duivels lachen.

We hebben nog niet verloren, nog niet. Levi had pas gewonnen als ik dood was. Ik leef nog.

'Iedereen stop met vechten. Het lot heeft beslist. Wij The Black Blood Clan hebben gewonnen. Wij zullen zegevieren. The Moonlight heeft verloren. En nu is het beurt aan The Silver Moon. Daarna heel Noord en Zuid Amerika. En uiteindeijk alle wereldcontinenten.' Roept Levi naar iedereen.

Ik sta langzaam op. Mijn hoofd duizelt. Ik voel me licht in mijn hoofd.

Ik pak pak voorzichtig de venster van een raam vast. Ik klim voorzichtig naar boven. Levi mag niet winnen. Niet nadat wat hij allemaal heeft aangedaan.

Ik ben al 2 meter boven de dak, waar ik was beland. Nog ongeveer anderhalve meter te gaan. De bakstenen zijn hier niet helemaal gelijk. Dit is een veel oudere gebouw dan de andere.

Ik zet één voor één mijn voeten op een baksteen. Ik klim langzaam omhoog. Ik pak het rand van de balkom beet. Ik bungel nu als het ware aan een balkon rand. Geweldig.

Ik hijs mezelf op. In de tussentijd hoor ik Levi een hele verhaal te vertellen aan iedereen. Dat de weerwolven gevangenen worden of worden geëxcuteerd.

Als ik op het rand sta van het hek verander ik in mijn wolf. Ik spring recht op Levi af.

Ik bijt zijn nek door voordat hij zich kan verdedigen. Hé in liefde en oorlog mag alles. En dit is oorlog.

Ik verander in mijn mensenvorm.

Levi leeft nog. Maar omdat ik aardig wil zijn geef ik hem een langzame dood. Dus ik geef hem extra tijd om nog te kunnen genieten van zijn leven. Die binna voorbij is.

'Dit is voor mijn ouders.' Ik schop hem in zijn edelen. 'En dit is voor iedereen waarvan jij hun leven heb verpest.' Ik schop in zijn maag.

'En dit is voor Kelly.' Ik verander in mijn wolvenvorm. En ik bijt zijn hoofd eraf.

Ik verander weer terug in mijn mensenvorm. Ik pak een aansteker uit mijn broekzak. Ik pak zijn hoofd bij zijn haren. Ik steek zijn hoofd in het brand.

Morsdood.

'Graaggedaan Levi.' Ik smijt zijn hoofd tegen een grote raam aan. Wat? Alles mag.

Het is voorbij. Wij hebben gewonnen.

Ik zie mijn groep naar binnen stormen. 'We moeten naar de kerkers! We gaan iedereen bevrijden.' Roept Jake. 'Ja ik kom eraan.' Ik ren hun achterna.

Na vele treden en door zalen heen rennen. Sta ik voor een gigantische ijzeren poorten. Die inmiddels wijd openstaan. Hier zou ik mijn ouders en mijn zusje vinden. Na 18 jaar zie ik ze weer. En mijn zusje voor het eerst.

Ik loop naar binnen en zie gelijk de gevangenen. Jong en oud. Met name vooral weerwolven. Iedereen word uit zijn of haar cellen gebracht.

Ik loop zoekend door de lange gange heen. Hoe moet ik weten wie mijn ouders zijn? Ik heb alleen een foto van hun gezien, maar dat was best een tijdje geleden. Na 80 meter lopen sta ik alweer voor een ijzeren poort.