The Missing Wolf [Voltooid]

You Again - 16

2e update van vandaag:)

Hoofdstuk 16

Pov. Louise

Mijn vader en meneer Williams proberen de kampvuur aan te krijgen. En in de tussentijd zitten we op boomstronken om de grote kampvuur heen. Waar geen enkel vlammetje flikkert. 'Zullen wij anders het vuur maken?' Vraagt Madison aan de twee mensen, die het vuur maar niet aankrijgen.

'Nee we kunnen dit.' Mijn vader gooit een pakje lucifers weg. Alle gebruikte lucifers vallen voor mijn schoenen neer. 'Toch Louise?' Vraagt mijn vader, terwijl meneer Williams een nieuwe pakje lucifers erbij haalt.

'Dat zie ik pap.' Zeg ik sarcastisch. Mijn vader zucht geërgerd. Haha. 'Louise kan je de marsmellows aangeven?' Vraagt mevrouw Williams. Ik knik en ga van de boomstronk af. Ik loop naar de boomstam waar Jade en Julian een potje te zitten zoenen.

Zonder dat hun het door hebben, pak ik het plastic tasje met de marsmellows erin. Het tasje lag letterlijk tussen hun in. Als ik eerlijk moet zijn. Heb ik Julian nog nooit zo gezien. Jade heb ik ook nooit gezien.

Met het tasje in mijn handen loop ik naar mevrouw Williams. Ze pakt het tasje uit mijn handen. 'Dankjewel.' Haar glimlach is groot. Ze buigt zich voorover. 'We hadden jou altijd als schoondochter gewild.' Fluistert Madison in mijn oor. Alsof er niks was gebeurd gaat ze op haar gemak naar mijn moeder.

Bedoeld ze dat Kate nu haar schoondochter is?

Het frisse avondwind waait door mijn haren. Zwijgend ga ik in mijn eentje op een boomstam zitten. 'Het is ons gelukt!' Een tevreden lach plakt op Daniël's gezicht. 'Dat werd tijd.' Mijn moeder deelt iedereen een takje met een marsmellow er aan. Ze zijn wit of roze. Het smaakt allebei hetzelfde. Alleen de kleur verschilt.

Mam en Madison gaan naast hun geliefde zitten. Ik word overspoeld met de massa's stroming alleenheid. Iedereen hier bij de kanpvuur heeft een relatie, alleen van Jade en Julian weet ik het niet de volle 100 procent. Iedereen zit samen met zijn vriendin of vriendje, man en vrouw. En ik? Ik heb mijn marsmellows met kleurstof er in. Ik ga languit liggen in het gras. De marsmellows smaken bagger. Ze zien er lekkerder uit dan ze zijn. Je ziet de sterren in de lucht hangen.

De sterren schitteren in de donkere hemel. De één fonkelt meer dan de ander. Altijd toen ik klein was wou ik de sterrenhemel zien. Raar maar waar. Ik bedoel niet een hemel met wat sterren, maar echt bombol veel sterren. Het is altijd mijn droom geweest. Naast ooit het noorderlicht zien. Dat zou zo cool zijn. Als ik thuis ben ga ik een lijstje maken met wat ik ooit wil doen, zien en wil bereiken in mijn leven. Misschien een reisje naar Antartica? Leren jongleren? Een berg beklimmen? Een wereldreis zit er niet in. Daar heb ik helaas niet genoeg tijd voor.

Ik kan een korte reis maken naar Europa? Naar Frankrijk misschien? De Eiffeltoren is wel leuk om te gaan bezoeken. Italië lijkt me ook bijzonder. Te veel om na te denken.

-
(1 dag later)
Ik kijk Lucy gapend aan. 'Niet goed geslapen?' Lucy roert in haar koffie. Het melk en de bruine spul mengen met elkaar. 'Slaap tekort.' Zeg ik. 'Hoe laat was je weer in de packhuis?' '2 uur middernacht.' Antwoord ik op Lucy's vraag. Ik prik met een vork in een stuk pannenkoek. 'Het is nu half 8.' Lucy legt haar kopje koffie weg.

'Heb je geen honger?' Lucy propt haar mond vol met pannenkoeken. Ze kijkt doelend naar mijn bordje pannenkoeken, waarvan ik geen hapje van heb genomen. Ik leg het metalen vork neer. 'Nee.' 'Mag ik jou pannenkoeken?' 'Ga je gang.' Ik schuif mijn bord met pannenkoeken erop naar Lucy toe. Ze valt gelijk het bord aan als een prooi van een hongerige leeuw. Lucy heeft altijd een voorliefde gehad voor eten, met name voor pizza. Haar leven bestaat uit pizza. Ze heeft laatst nog drie mappen gekocht met een pizza emoji erop. 3 weken geleden gaf Lucy mij een kado. Eerst was ik bang, je weet nooit wat ze er mee heeft gedaan. Bleek het een doosje met gummen van schattige mini pizza's te zijn. Het waren van die Japanse of Chineze of Koreaanse gummetjes. Kawaii gummen. In het doosje zaten exact 63 gummen. Ik had het serieus geteld, omdat ik geenleven heb.