The Missing Wolf [Voltooid]

Aiden. 1 (bonus)

Hoofdstuk 30&31 (allebei gedeeltelijk) -TMW

Ik word vader.. Vader. Ik word verdomme vader.

Hoe had ik dit voor mekaar gekregen? Beter gezegt wij. We hadden voorzichtiger moeten zijn. Kate tuurt al een poos voor haar uit.

Mijn ouders verdragen het nieuws moeilijk. Mijn moeder is erg teleurgesteld en mijn vader noemde me een cretin.

Mijn handen beven door de spanning. Ik had net doorgekregen van Jake dat hij samen met Louise over een aantal minuten aankomen.

Iets waar ik geagiteerd voor ben.

'Katelynn slik je de pik?' Vraagt mijn moeder met een tikkeltje irritatie. Als mijn moeder geïrriteerd of kwaad is dan mag je vrezen voor je leven. Letterlijk en figuurlijk.

'Ja mevrouw.' Herneemt Kate zacht.

'Ben je het een keer vergeten om een pil te slikken jongedame?' Mijn vader vernauwt zijn ogen. Wantrouwend blikt hij naar Kate.

'Ik ben het een paar keer vergeten, maar dat is niet zo erg.' Prevelt ze.

'Meent deze kind dit serieus? De jeugd van tegenwoordig.' Roept mijn vader kwaad. Mijn moeder legt haar hand op mijn vaders arm en dwingt hem weer om op zijn stoel te zitten.

Hij signaleert mijn gezicht.

'Aiden had jij een condoom gebruikt?' Ondervraagt mijn vader mij. Zijn handen zijn gebalt tot vuisten.

'Soms, maar ik dacht dat het niet erg nodig was, omdat ze aan de pil zat.' Beken ik met tegenzin. Ik vertel veel tegen mijn ouders, maar bepaalde punten gaan te ver.

Mijn vader bonkt zijn hoofd luid tegen de raam.

'Daniël!' Attendeert mam.

'Niet nu Madison.'

'Dit gaat niks helpen schat!'

'Weet je wat wel had geholpen? Als Aiden wel zijn hoesje goed had gebruikt en Kate haar pil elke dag had ingenomen! Heeft hij verder geen mate?' Brult mijn vader nijdig.

Mijn moeder valt abrupt stil.

Ik zit zwaar in de nesten. Erg zwaar.

Een zacht geklopt verstoord ons. De deur wordt open gedaan door Jake. Louise volgt hem.

Ze scant de omgeving af.

'Hey.' Zegt ze. Niemand van ons reageert er op. Mijn ouders staan voor de raam met een chagrijnige uitdrukking.

Gespannen staar ik naar de spierwitte vloer. Tien minuten lang zegt niemand iets.

'Wat is hier aan de hand?' Vraagt Louise.

Dit heeft ze niet verdiend. Ik ben de slechtste mate ooit. Ik verdien het niet eens om een mate te hebben of beter ik hoor niets een te leven.

Ik kijk gespannen op. Haar helder blauwe doorboren in mijn ogen. Waarom zijn haar ogen zo mooi?

'Uhm.. Wat is er aan de hand? Waarom zijn jullie zo stil?' Haar stem sterft een beetje af door de spanning in de kamer.

'Wil je het echt weten?' Zucht ik gefrustreerd. Ik heb het hiermee het voorgoed verpest. Ze mocht me toch al niet.

'Ja, want ik moest komen voor iets belangrijks?' Geduldig wacht ze op mijn antwoord af. Ik draai mijn hoofd een kwartslag en staar naar de uitzicht uit de raam.