The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 34

Hoofdstuk 34

Pov. Lucy

'Vertel het ausjeblieft. Ik bedoelde dernet het niet zo gemeen. Ik wil alleen maar helpen. Jouw toekomstige pack gaat er nare gevolgen krijgen. Net als de onze, dat wil je toch niet?' Zeg ik. 'Dat gaat je niets aan. Waag het om nog zo tegen me te praten. Ik ben word wel de alpha.' Snauwt Aiden. 'Toe nou. Je weet dat dit belangrijk is voor de toekomst.' Zegt Rosella. 'Ja dat is het zeker. We moeten focussen op de oorlog en niet dit.' Reageert hij.

'Ja maar stel je voor dat deze oorlog 20 jaar duurt. Kan dat "erge gebeurtenis" al te laat zijn om het te voorkomen of niet. Maar het is beter om nu achter te komen. We kunnen er rekening mee houden. Wat hebben we aan Louise die in haar kamer zit te mokken? Niets. Je ouders zijn ook een beetje afgesloten. En dat tijdens een oorlog. Ze willen niks vertellen en wij maken daar veel zorgen om. Jouw vader wilt alleen praten over belangrijke onderwerpen. Je moeder was niet zo blij toen ze hier ook aankwam. Ze was verdrietig, ze huilde! Er is duidelijk hier aan de hand dat best erg is. Ook al wil je het niet vertellen, omdat we soort van vreemden zijn. We kunnen de toekomst soort van redden.' Vertel  ik met een soort speach.

'Jullie gaan niet weg voordat ik het vertel zeker.' Mompelt hij. 'Ja.' 'Je begint me echt te irriteren.' 'Ja sorry hoor.' Zeg ik rollend met mijn ogen.

'Juist ja. Wil je het vertellen nog Aiden?' Vraagt Rosella. 'Goed ik vertel het, maar alleen zodat jullie eindelijk weg gaan.' Zegt Aiden met een licht geïrriteerde blik.

'Kate is zwanger.' Vertelt hij.

Op dat moment valt mijn mond open. Rosella kijkt Aiden met grote ogen aan. 'W-wat? Is ze z-zwanger va-van j-jouw?' Stotter ik. 'Ja' mompelt hij.

'Hoe kon je dat doen?' Schreeuw ik naar hem. Het liefst wil ik hem een klap geven. Ik kan mezelf beheersen om hem geen klap te geven. Ik kan het, ik kan het.

=

Pov. Louise

'We houden dus een aanval binnenkort?' 'Ja' 'Dan is het geregeld.' Zegt Rosella. Rosella en Lucy zitten nu de plannen te bevestigen. Ik kan dat nog niet officieel doen. Ik moet nog wachten en lessen van hun krijgen wat je moet doen als je alpha bent.

We zeggen gedag tegen de alpha, luna, bèta en de gamma. We lopen de kantoor uit en staan nu in de gang. 'En nu? Wat gaan we derest van de dag doen? We hebben alles al gedaan wat we moesten doen.' Zegt Rosella en kijkt ons aan. 'We kunnen een ronde doen op het territorium van The Moonlight?' Stelt Lucy voor. 'Goed idee, dan kunnen we gelijk kijken of iedereen goed genoeg geholpen is. We kunnen ze ook gelijk helpen als ze hulp nodig hebben.' Zeg ik. 'Ja, we gaan.' Zegt Rosella en loopt naar beneden.

Als we buiten zijn lopen we richting de stad in de territorium. Dat ligt volgens mij ergens aan de grens. Hier liggen alleem maar winkels van wolven. Er komen ook mensen hier heen om te gaan winkelen. Iedereen kan dus makkelijk binnenkomen. Er is wel veel beveiliging bij de stadgrens. Zodat er bijvoorbeeld vijanden niet vanuit de zwakste plek in hun oog kunnen aanvallen. Het is eigenlijk erg streng beveiligd. Overal in The Moonlight is er ook beveiliging, gekleed als burgers, agenten, winkelmedewerkers en nog veel meer.

We lopen door de stad en kijken een beetje rond. We zijn nu niet bepaald bezig met het kijken of we mensen kunnen helpen. Rosella stelde onderweg voor om eerst wat koffie te halen en dan rond gaan wandelen. We hadden inmers ook honger en prooien gaan aanvallen had geen zin.

We lopen een café binnen en gaan ergens op een terrasje zitten. Een serveester ziet ons en loopt naar ons toe. Ze neemt onze bestelling op en loopt weer weg. Het is hier best rustig, maar wat kan je anders verwachten? Paar dagen geleden was de aanval van de vampieren.

De serveerster komt weer terug en geeft onze bestelling af. Lucy bedankt haar en geeft haar het geld plus het fooi.

=

We lopen door wat straten heen. Daarnet hadden we een vrouw geholpen met haar huis. Ze was erg blij toen we haar hielpen. Haar deur was kapot gebroken door de vampieren. In haar omgeving was er ook een gevecht plaatsgevonden tussen de weerwolven en de vampieren. Dat kon je nog zien aan de bomen bijvoorbeeld. In sommige bomen zitten kogelgaten, pijlen en zelfs messen. Er is een kleine kans dat we deze oorlog winnen. We moeten alles geven wat we kunnen. We gaan de vampieren moeilijk maken met de oorlog. We gaan het niet opgeven. We kunnen dit, denk ik..

=

'De vampieren hebben betere aanvalstechnieken en waarschijnlijk ook verdedigingstechnieken dan ons. Vanaf nu gaan we net zo hard trainen tot we neer vallen. We gaan de oorlog overleven. We laten ons niet kleineren door die klote vampieren. Ze mogen wel een leger hebben van 100.000 man maar we kunnen dit. Alleen als we goed samen werken kunnen we hun verslaan.' Zeg ik tegen beide roedels op de grote plein terwijl ik op een doort podium sta. Iedereen begint te juichen. Sommigen kijken me trots aan en andere wat minder. Niet negatief denken, ze zijn wel tevreden maar niet zo van: Ik-ga-een-feest-geven-tevreden-.

De alpha van The Moonlight kijkt me tevreden aan. De luna kijkt me lachend aan en glimlacht. Ze zijn beide erg tevreden. Ik ben blij dat ik hun niet teleurstel net als alle anderen. Bijna iedereen is er behalve de meeste bewakers, geheime agenten van The Moonlight en andere mensen. Ik wist ook niet dat hun geheime agenten hadden. Het is best wel gaaf dat ze dat hebben. O ja en de packdokters. Ze hebben erg druk met gewonden te verzorgen. Ze hebben het best druk en gelukkig worden ze geholpen door vrijwilligers. Zij maken de vloer schoon, brengen eten, vermaken de kinderen en nog veel meer. Nadat we een gedeelte van de pack hadden rond gelopen gingen we naar de ziekenhuis en hadden we mee geholpen. Lucy hielp met het bereiden van het ziekenhuiseten. Rosella assisteerde de dokter en ik bracht met een soort postbode in een ziekenhuis spullen rond in het ziekenhuis.

Ik was een soort postbode met een kar vol met verbanden, pleisters, naalden, medicijnen en pakketen met belangrijke dingen er in.

Iedereen kijkt tevreden en kijken vol moed naar de toekomst. Samen kunnen we dit. We gaan samen de oorlog winnen. Wat het ook kost.