The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 57

Hoofdstuk 57

Pov. Louise

'Steel Aiden's auto.'
'Hoe moet ik dat doen?' Ik kijk Justin met grote ogen aan. 'Easy. Verleid hem een beetje en jat zijn sleutels. Ga naar zijn auto en rij weg. En maak een selfie terwijl je in zijn auto zit en stuur het naar hem toe. Vind hij vast leuk.' Legt Justin het lachend uit. 'Ga je de uitdaging aan?' Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen.

'Wat is zijn nummer?' Ik kijk hem uitdagend aan.

'Die heb ik niet.' Justin tovert een pokerface op zijn gezicht. 'Wie heeft Aiden's nummer?' Vraag ik. 'Ik stuur hem wel door via whatsapp.' Hunter pakt zijn telefoon. 'Thanks Hunter.' 'Geen probleem.'

Ik pak mijn telefoon erbij en open whatsapp. Ik zie dat Hunter het nummer van Aiden heeft gestuurd. Ik voeg snel Aiden toe aan mijn contacten. Hierna ga ik zijn nummer natuurlijk verwijderen. Als ik het tenminste niet vergeet.

'Kan jij Hunter in je eentje kidnappen?' Zeg ik tegen Lucy. Ze staat naast me. Ze hoort het. 'Ja het komt wel goed.' Zegt ze terug. Niemand anders hoorde het door het harde muziek.

'Aiden staat ergens aan de rand van de dansvloer. Kate staat er gelukkig niet bij. Ze is volgens naar een vriendin van haar gegaan die hier ook was.' Zegt Justin. 'Je kan het.' Moedigt hij me aan.

Ik loop naar de dansvloer. Ik kijk door de massa mensen. Na een halve minuut zie ik hem daar staan met een vriend van hem.

Ik loop een aantal passen naar Aiden. Ik tik hem op zijn schouder. Hij draait zich om. Als hij mij mij ziet kijkt hij mij fronsend aan.

Ik tover een mijn beste neplach op mijn gezicht. 'Kan ik je alleen spreken? Onder vier ogen?' Vraag ik met een verlegen geacteerde stem.

Als dit mij lukt, kan ik actrice worden! Als ik een aantal jaar lessen ga nemen. Kortom het gaat nooit gebeuren.

De jongen die naast hem stond loopt weg. Hij werpt nog een blik naar ons toe en loopt uiteindelijk naar de bar. Mooi nu nog de sleutels krijgen. Dit gaat nog best goed.

'Wat moet je?' Aiden kijkt mij verveeld aan. 'Hoezo vraag je dat?' Lach ik nerveus. Ik weet dat hij het raar vind dat ik naar hem ben gekomen. Zo ben ik normaal niet.

'Waarvoor ben je hier?' Aiden trekt een wenkbrauw omhoog. Ik glimlach alleen maar en zeg niets tegen hem.

'Zeg je nog iets? Anders ga ik weer.' Hij kijkt me verveeld aan. 'Het spijt me van vandaag, dat ik jouw van de speedboot afduwde.' Ik frunnik aan de puntjes van mijn haar en staar zogenaamd verlegen naar mijn hakken.

(A/N Ik ben slecht in zulke situaties schrijven. Te cliché. Rip.)

Hij tilt mijn kin op met zijn wijsvinger. Zijn bruine ogen doorboren mijn ogen. Kuch totaal niet genãnt kuchkuch.

'Het geeft niet. Het spijt mij ook dat ik naar jouw schreeuwde.' Bekent hij. 'Echt of niet echt?' Vraag ik. 'Echt. Hou je van me? Echt of niet echt?' vraagt hij. 'Echt.' Grootste leugen ooit.

Aiden strijkt voorzichtig een plukje haar achter mijn oren. Hij loopt een stap naar voren.

Ik heb hier geen privéruimte. Privacy schending.

'Ik wist dat je geen spijt zou krijgen om mij niet af te wijzen.' 'Hmm..' Ik kijk hem afwezig aan. Ik wil hem zo graag meppen met een baksteen. Het liefst wil ik hem wurgen met mijn blote handen.