The Missing Wolf [Voltooid]

You Again - 17

Neem deze hoofdstuk niet al te serieus! Toen ik dit schreef was ik niet serieus:)

Vandaag toch nog een update ipv zaterdag^^

Hoofdstuk 17

Pov. Louise

Hadden we daarnet een soort bom neergezet? Misschien. Had het indruk gelaten? Ik denk het wel. Worden we hier ervoor aangesproken? Niemand kan ons tegen spreken. Met deze woorden in mijn hoofd passeer ik de gangen.

Inprincipe kunnen we zonder The Moonligt leven als bondgenoten. Welke pack geeft zijn bondgenoot een verbod? Like what the fuck. Alleen het is wel zo dat vrienden van ons daar wonen en familieleden. Dat is niet uit te sluiten.

'Wacht!' Ik draai me om. Aiden pakt mijn pols beet. 'Raak me niet aan, klootzak.' Ik ruk mijn pols uit zijn greep. Geweldig nu moet ik mijn pols gaan defecteren zodra ik in mijn kamer ben. 'Niet weggaan. Wij snappen niet waar jullie het over hadden.'

Ik vouw mijn handen erover elkaar. 'Dezelfde vergaderzaal, over 2 uur.' Met deze woorden laat ik Aiden alleen achter. Wat denken ze überhaupt?

-

Met een pen in aanslag en map voor mijn neus ga ik aan het slag. Er moeten nog een aantal dingen gebeuren voor het bal van Jade. Waaronder de uitnodigingen, versieringen en dat soort bezigheden. De uitnodigingen laat ik aan Lucy over. Naast het feit dat ze graag foto's maakt, organiseert ze ook graag. En dan pakt ze het niet klein aan maar heel erg bont.

Zittend op mijn bed ga ik op mijn laptop staar ik naar een lege word document op twee woorden na: Jade's bal.

'Gaat het?' Lucy draait met het bureaustoel 180 graden. 'Niet echt. Ik weet niks van bals af.' Mopper ik naar de twee woorden. 'Kan jij de gastenlijst maken?' Vraag ik. Met een diepe zucht klap ik mijn laptop dicht. 'Alleen als ik alles mag regelen.'

'Een bal regelen kost veel tijd Luus. Je gaat dit niet zelf regelen.' Ik strijk een aantal plukken achter mijn oren. 'Het is erg makkelijk. Ik kan dit alles zo regelen in 2 dagen.' Lucy steekt haar duim op. En draait met het bureaustoel weer naar het bureau in mijn kamer.

'Jij hoeft alleen een jurk te zoeken.' Hoor ik Lucy zeggen. Aan haar stem te horen weet ik dat ze zit te grijnzen. 'Want?' 'Het is een bal. En je moet ook schuifelen.'

'Na-ah! Mooi niet, het is Jade's bal. Ik ga mezelf geen afgang geven.' 'En Hunter dan? Ga je hem achterloos dumpen op het bal, omdat je niet met hem wil schuifelen?' Pruilt Lucy. Ik grijp naar een zwarte hoofdkussen naast mijn laptop. Het hoofdkussen vliegt met een hoge snelheid in Lucy's gezicht.

'Ik ga niet met hem schuifelen.' Ik rol met mijn ogen. 'Ontkenningsfase!' Slingert Lucy naar mijn hoofd toe. 'Dit is de ontkenningsfase. De volgende stap is: toegeven.' Lucy pakt haar telefoon erbij en gaat met iemand whatsappen.

'Waar heb jij het over?' Ik leg mijn laptop weg. 'Louise het heeft geen zin meer om te gaan ontkennen. Jij en Hunter kunnen dit glashard ontkennen, maar wij weten het beter. En er valt ook geen ontkennen meer aan als je dik word!' Lucy's vingers vliegen over het scherm van haar telefoon heen. Als een bezetene is ze vastgelijmd aan haar telefoon.

'Ben ik dik?' 'Ja over paar maanden. Dat kan je namelijk al weten.' Roept Lucy op een duh-toon. 'Hoe kan ik weten dat ik aan ga komen?' 'Ik dacht dat je slimmer was. Ik ga dit haarfijn uitleggen. Als je zwanger bent word je ook dikker. Dat komt door al het vet die je lichaam opspaart. Jou buik gaat ook steeds groter worden.' Lucy spreekt de zinnen uit alsof ze een hooggewaardeerde dokter is. Alleen mist er nog een doktersjas en een naambordje. En dan is het plaatje compleet. Plus medische kennis.

'Wie zegt dat ik zwanger ben?'

'Het spreekt voor zich. Jake, Rose en ik weten inmiddels 100 procent zeker dat je zwanger bent van Hunter. We hebben al namen voor jullie kind bedacht.' Grijnst Lucy. 'Ik ben maagd.' Reageer ik droog op. 'Je liegt!' 'Waarom zou ik daar over liegen?' 'We gaan een zwangerschaptest halen! En wel nu meteen! Degene die het fout heeft moet haar haren een dag lang groen laten staan.' Lucy sleurt me van mijn bed af.

'Je spoort niet.' Beaam ik. 'Je bent gewoon bang om toe te geven.' 'Ik spreek de waarheid! Jij bent degene die onzin zit uit te kramen!' Zucht ik diep. 'Dat zien we wel als we de zwangerschaptest gaan halen.' 'Nee over anderhalf uur moeten we naar de vergaderzaal.'

'We hebben nog alle tijd.' Lucy pakt mijn arm beet en duwt me mijn kamer uit. 'Auw.' Ik wrijf over mijn arm heen. 'Sorry ik was vergeten dat je een baby in je buik heb. Op naar de drogist!'

'Ik ga niet.' Ik loop mijn kamer weer binnen. Voordat Lucy nog mijn kamer kan betreden sluit ik de deur voor haar neus dicht.

'Prima! Dan haal ik het in mijn eentje dat wel!' Hoor ik haar nog roepen voordat de voetstappen wegsterven. 'Idioot.' Mompel ik.
-

(15 minuten later)

Lucy stormt vanuit de badkamer mijn kamer binnen. 'Hoe kom je in mijn kamer?' Ik sta op en loop naar de badkamer. 'Jade liet me binnen.' Ze duwt een plastic zakje in mijn handen. Lucy heeft het serieus nog gehaald. 'Hebben mensen je niet over je geroddeld? Ze weten dat je de gamma ben van The Silver Moon. Ze verspreiden zo nog geruchten over je.'

'Ik was undercover. Een pruik en een zonnebril doen wonderen.' Lucy ploft zich neer op mijn bed. Ik gooi het plastic tasje met een doosje erin naar Lucy toe. 'Hé die zijn voor jou.' 'Ik heb daar niks aan.'

'Jawel. Daarmee zien we de waarheid. Ik heb zelfs ook groene haarverf gekocht. Dan kan de verliezer, jij dus, gelijk meteen haar haren verven.' Lucy klapt enthousiast in haar handen. 'Je heb permanente haarverf gekocht hè?' 'Ja een dagje groen haar klonk niet erg leuk. Ik dacht dat het grappiger was om jou een maand kang zien rond te lopen met groen haar. Deze verf blijft maar een maand zitten. Dus geen paniek.'

Ik rol met mijn ogen. Lucy heeft zojuist zichzelf een grotere ondergang bezorgt voor zichzelf in de toekomst. Moet ze zelf weten.

'Geef hier.' Ik strek mijn hand uit. Lucy pakt een zwangerschaptest uit het pakje. Er zitten drie stuks in. 'Moet je het haarverf ook gelijk bij?' Grijnst ze. 'Zometeen kan je niet meer grijnzen.' Ik pak het zwangerschaptest uit haar hand en loop naar de badkamer. Ik sluit de deur achter me dicht.

Hebben ze geen zwangerschaptesten waarmee je alleen in je vinger hoeft te prikken? Of heeft Lucy willekeurig eentje gekocht? Wat maakt het uit. Lucy is zometeen degene met groen haar, niet ik.

Als ik klaar ben met dat zwangerschaptest gebeuren wacht ik op het resultaat af. Het is één streepje. Volgens het blaadje betekent dat ik niet zwanger bent. Ik loop grijzend de badkamer uit met het test in mijn handen.

'Je bent zwanger niet waar? Zit je daarom helemaal te grijnzen?' Lucy pakt het test uit mijn handen. 'Nee het is negatief.'

'Je gaat het nog een keer doen! Als je 100 testen doet komt er altijd 99 uit dat je zwanger bent. En dat is een feit, als je zwanger bent. Dus hup hup.' Ze duwt me de badkamer weer in.

Een paar minuten later kom ik de badkamer weer uit met een negatieve resultaat.

'Dit kan niet waar zijn!' Lucy's ogen worden groot. 'Maak je daar geen zorgen om. Maak je eerder zorgen dat je je haren goed verft.' Ik klop op haar schouder. 'Het wetenschap heeft gesproken Luus.' Ik duw haar de badkamer binnen. Lucy staart geschokt voor haar uit. Ze lijkt dit niet kunnen verwerken.

Ik geef haar het pakje haarverf aan en wat andere spullen die je nodig hebt om je haren te verven. Op het pakje staat het woord zilver/grijs op. Het goede nieuws is dat deze verf maar een half uur hoeft in te trekken. Normaal duurt het langer. 'Luus je heb geen groene haarverf gekocht.' 'Dat betekent dat ik mijn haren niet hoeft te verfen!' Juicht ze te vroeg.

'Niet te vroeg juichen. Je gaat je haren alsnog verfen.' Grijns ik.