Gülümse Yeter

39. O Hissetti Mi?

Keyifli okumalar 💕

~

"Hazır mı? Bak dediğim gibi olacak ama Belo."

"Evet dedim ya, Yeliz temiz halleder işi, rahat ol! Ayrıca kimseye bir şey yetiştirmez, güvenli," Dedi Belinay telefonun öbür ucundan ikna edercesine. Derin bir nefes alıp defterimin sayfasını çevirdim ve kalemi alıp bir şeyler karalamaya devam ederken konuştum.

"Neyse. Sen napıyorsun şuan? Saat geç oldu, gibi." Telefonu kulağımdan çekip saate bakıp tekrar telefona döndüm. "Evet, birazcık geç olmuş." Kıkırdadı. "Valla sana sormak gerek, senin şuan uyuyor olman gerekmez miydi?"

Halime başımı çevirip baktım ve güldüm. "Nolsun ya, canım çizim yapmak istedi. Pijamalarla yatakta sırtüstü uzanmış karalıyorum bir şeyler. Uykum gelince uyuyacağım tabii ki." Telefondan gelen tıkırtılardan sonra sesi yaklaştı Belinay'ın.

"Valla ben de yeni aldığım ojeyi sürüyordum, uzanarak sürdüğüm için az daha yatağa döküyordum!" Dedi dehşetle. Güldüğüm sıra, "Kanka ya bir şey diyeceğim," Dedi gülmesini durdurarak. Ben de durdum. "De."

"Hani sen.. okulda havuza girmedin ya, Selen anlattı. Ne oldu? Ne konuştunuz Eray'la? Ne dedi?" Diye sorduğu sıra iç geçirdim. "Yani özel durumsa.." Derken sözünü kestim. "Hayır, sadece girmek istemedim. Eray da işte bilmem 'dersten kaçıyorsun sudan korkuyorsun' falan filan bir şeyler söyledi ve.." Duraksadım.

"Ve ne? Kötü bir şey demedi, değil mi?" Şüpheli sorusuna karşılık durumu tek nefese anlatmaya başladım. "Neyse, böyle işte," Dedim ve sakin sakin karalamaya devam ettim.

"Ou, biraz tuhafmış. Eray senin gidişinin ardından Selen'e iki soru sorup peşinden çıktı ve geri dönmedi. Selen sınıfta olacağını ve uyuyacağını söylemiş bahane olarak, nasılsa genellikle öyle yaparsın." Kıkırdadım. "Aferin Seloş'uma." Gülümseyerek devam ettim. "Şu kısa zamanda nasıl da anlaştık birbirimizle hemen.."

Nefes alışını duydum. "Aynen ya, çok samimi olduk. İyi ki geldin ama Okyanus, iyi ki tanıdık seni. Gerçekten seni tanıdığımız için çok mutluyuz, sadece kendi adıma demiyorum, hepimizin halinden belli bu çünkü," diye samimiyetle konuşurken kalemi bıraktım elimden. "Ben de sizi tanıdığım için çok mutluyum Beli. Siz de iyi ki varsınız, iyi ki girdiniz hayatıma. Şu koca şehre ve yabancı okula nasıl alışırdım yoksa inan bilmiyorum.."

"Oki, yanlış anlamazsan bir şey soracağım," Dedi Belinay merakla. Defter ve kalemlerimi toplayıp masama bıraktım ve yatağa döndüm. "Tabii, sor," Dedim ben de gelecek soruyla meraklanarak. "Eray'ı seviyor musun?"

Sorduğu soruyla yatakta arkama yaslanacakken hızlı kayışımla kafamı yatak başlığına çarpıp inledim. "Noldu??" Diye sordu Belinay şaşkınlıkla. Birkaç saniye duraksayıp buruşturduğum yüzümle konuştum. "Bu soru nereden çıktı şimdi?"

"Ne bileyim, onunlayken bi tuhafsın sanki. Tamam? belki kanka gibisiniz derim de.. Öyle de değilsiniz, seviyorsunuz sanki birbirinizi. Öyle bir anlamlı bakışıyorsunuz ki bazen, gören de aşık okduğunuzdan yüzde yüz şüphelenir," Dedi açıklar gibi ciddi ciddi. Sorusu aklımın karışmasına neden olurken, "Ben.. bilmiyorum Belinay. Cidden bana ne olduğunu bile bilmiyorum," Dedim sona sesim kısılırken.

"Hoşlanıyor olabilir misin?"

Beklemediğim sorular karşısında tokat yemişim gibi donakaldım. Bunlar neydi böyle? Nereden çıkmıştı bir anda? Ben cidden anlam veremiyordum. Ben daha hoşlantı, aşk gibi oduyguları bile doğru dürüst anlayamazken bundan nasıl emin olabilirdim ki?

"Okyanus? Orada mısın?" Demesiyle kendime gelerek gözlerimi kırpıştırdım. "Evet," Diye mırıldandım. "Bak, kafanı karıştırdıysam özür dilerim. Belki de gerçekten kanka gibisinizdir, bir şey diyemem," Diye konuştu sesinde gizli bir mahcubiyetle. "Sorun değil, ben pek alışık değilim böyle şeylere.." diye mırıldandım dalgın dalgın. Aslında bir yanım hala dediklerinde takılı kalmış, düşünüyordu.