Gülümse Yeter

93. Yeni Savaş

Uzuuun bir bölüm oldu, tahminler ya da fikirlerinizi yazın pleasee şfğdjslfls

Bölüm şarkısı;

Cem Adrian- Ben seni çok sevdim 🎶

Bu arada geçen bölüm koymayı unuttum. Multi, Oki'nin kombini ❤

İyi okumalar 🔥

~

UTKU'DAN

"Kaan sen manyak mısın abicim? Kızın psikolojisi yerinde değilken nasıl böyle bir yere götürürsün onu? Hadi onu geçtim, yanında sen vardın ama şuan nerede bu kız? Nasıl kaçtı? Çıldırtacaksınız adamı!"

Telefonu sertçe kapatırken, "Ne demek kaçmış?" Diye sordu Eray şaşkınlıkla. Elimle saçlarımı karıştırırken bakışlarımı karanlık sokaklarda gezdirdim. "Kaçmış işte. Şu barmen biz yanına gidene kadar izin vermemiş gitmesine. Hal böyle olunca da Okyanus kaçmış," Dedim gerginlikle. Eray sert bir küfür savurarak arabayı çalıştırdı. Direksiyonu çevirirken, "Bir başına bırakmaya gelmiyor bu kızı. İlla başına bela alacak yani!" Diye söylendi sinirle.

Nefesimi dışa üfledim tek kelime etmeden. Endişeleniyordu. Kendi yaptığı, ya da yapmak zorunda kaldığı o iğrenç olaydan sonra Okyanus'un krizler geçirmesi onu zaten endişelendirirken üstüne Okyanus telefonlarıma cevap bile vermiyordu. Tek dileğim kriz geçirmemiş olması ve şuan iyi olmasıydı..

"Allah kahretsin!" Diyerek arabayı aniden durdurdu Eray ve elini sertçe direksiyona vurdu. Arabanın duruşuna daha alışamamışken onun böyle sinir krizi geçirmesine şaşkınlıkla baktım. "Oğlum sakin ol!" Dediğimde öfkeyle bağırdı. "Nasıl sakin olayım lan? Koruyamıyorum bile ben bu kızı! Her şey yetmiyormuş gibi bu aptal oyuna ortak oldum! Mahvettim onu, mahvettim!" Hüznün yer edindiği gözlerini bana çevirirken, "Paramparça ettim onu.." dedi fısıldayarak.

Ne diyeceğimi bilemedim. Hala seviyordu onu. Eray asla böyle bir şey yapacak adam değildi. Birinin duygularıyla başkasını sevse bile oynayayacak çocuk değildi. Düşüncelerimde yanılmamıştım. O Allah'ın belası kız yaptırmıştı ona bunu. Eray farkında mıydı bilmiyorum ama Okyanus'a her türlü zarar gelecekti. Ya fiziksel, ya da duygusal. Ve geldi de ama bu da Azra'nın plana dahil ettiği bir şey olmalıydı. Çünkü Okyanus'un psikolojisi yerle bir olmuştu..

"Her iki türlü de Okyanus zararlı çıkacaktı, biliyorsun değil mi?" Diye mırıldandım arabadaki sessizliği bozarak. Başını salladı çaresizce. "Biliyorum. Ama sen de biliyorsun, ben onu koruyamazdım. Böyle de koruyamıyorum gerçi," diyerek kendiyle dalga geçer gibi güldü. Bakışlarımı ona çevirdiğimde nefes aldı ağır ağır. "Ama en azından şimdi.. ne bileyim.. Canı güvende olur sanmıştım abi, en azından ona ciddi bir şey olmaz sanmıştım.." Dedi çaresiz bakışlarını yüzüme çevirirken.

Eray'ı anlayabiliyordum. O Azra manyağından her şeyi beklerdim. Geçen sene okulda Jale diye bir kız Eray'la arkadaşlık ediyor diye ona da oyunlar oynamıştı. En sonunda nasıl bir şey yaptı kimse bilmiyor ama kız bir süre psikolojik destek almak zorunda kaldı. Okulunu değiştirdi.

Şimdi de Okyanus'un canıyla tehdit etmişti Eray'ı.

Ruh hastasıydı bu kız. Yeminle, canımız tehlikede hepimizin. Bunu bir tımaraneye falan kapattırmak gerek!

Başımı dışarı çevirdim ve sessiz sokağı izledim. Biraz ileride duvarın dibine çökmüş bir genç kız görmemle kaşlarımı çatıp doğruldum. Koyu kahverengi, uzun düz saçlı kız duvarın köşesinde oturmuştu ve halinden iyi olmadığı belli oluyordu. Biraz dikkatli bakınca gözlerim büyüdü. "S*ktir!" Kapıyı açtım ve kendimi hışımla dışarı attım. "Okyanus?!" Yanına eğilip kollarından tuttum. Başını kaldırınca yüzü ortaya çıkmıştı. Gözlerini kırpıştırdığı sırada derin bir nefes alarak serzenişlerimi döktüm. "Allah'ım, çok şükür iyisin! Aklımız çıktı kızım neredesin sen?!"