လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 24 (Zawgyi)

လီေရွာ႔သည္ ေနလို႔မေကာင္းဟူေသာဆင္ေျချဖင့္ ေအာက္ထပ္သို႔တစ္ေနကုန္မဆင္းခဲ့ေခ်။ဤသည္က သူ႔ခံတြင္းပ်က္ေနလို႔မဟုတ္ပဲ သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းခ်ဳပ္ညိွယူနိုင္ဖို႔ အလံုပိတ္ေနရာေလးတစ္ခုလိုအပ္ေနလို႔ပဲ ျဖစ္သည္။စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့သူ႔ပံုစံကို တစ္ျခားလူေတြကိုျမင္ေစဖို႔ဆိုတာ မသင့္ေတာ္ေခ်။
မည္သူမ်ွ မသိေစပဲ သူၿမိဳခ်မိခဲ့တဲ့ဖန္ကြဲစေတြကိုသာ တိတ္တိတ္ေလးအစာေျခေနခ်င္မိသည္။

ကံအေၾကာင္းမလွစြာပင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေန႔လည္ခင္းမွာေတြ႕ၾကဖို႔ ေမးလာသည္။သူအလြန္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေပမယ့္လည္း စိတ္ေျပာင္းသြားေအာင္ အျပင္ထြက္ၿပီးေသာက္စားၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ူ
လီေရွာ႔ သူ႔ကိုယ္သူ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ သူအျပင္ထြက္ေတာ့မည့္ဟန္ျပင္ခ်ိန္တြင္ အိမ္ေတာ္ထိန္းေရာက္လာကာ ေက်ာက္က်င္ရွင္းက သူ႔အားလာေတြ႕ေၾကာင္း ေျပာေလသည္။

ေက်ာက္က်င္ရွင္းတစ္ေယာက္ စိတ္ႀကီးဝင္စြာနဲ႔ သူ႔အိမ္ကိုေရာက္ခ်လာရဲလိမ့္မယ္လို႔ သူတကယ္ပဲ ထင္မွတ္မထားမိခဲ့။သူေဒါသေတြကို ၿမိဳခ်ထားလိုက္ရင္း

"သူ႔ကို ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေစာင့္ခိုင္းထားလိုက္ပါ"

မူလကေတာ့ သူသည္ သာမန္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအဝတ္အစားေတြသာ ဝတ္စားထားတာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အိမ္ေတာ္ထိန္း ထြက္သြားသည္နွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သူသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ခမ္းနားသားနားတဲ့အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုနဲ႔အတူ အေရာင္ေတာက္ေတာက္နဲ႔အစက္အေျပာက္ေတြထင္းေနေအာင္ပါတဲ့နက္ခ္တိုင္ကို လဲဝတ္ပစ္လိုက္သည္။ထိုဝတ္စံုက စမတ္က်က်သြင္ျပင္ထဲကမွ ခပ္ျမဴးျမဴးခံစားမႈကိုပါ ေပးစြမ္းေလသည္။

တစ္ခ်က္ၾကည့္ရံုနဲ႔ အထက္တန္းစားေနရာတစ္ခုမွာ ဒိတ္သြားလုပ္ဖို႔ ဝတ္စားထားတဲ့ပံု ထင္ရေစပါ၏။ထို႔ေနာက္ သူက ဆံပင္ကိုပံုျပန္သြင္းကာ ေရေမႊးအနည္းငယ္ပါ ျဖန္းလိုက္သည္။

သူ႔ကိုယ္သူ မွန္ထဲမွာၾကည့္မိေတာ့ ဖံုးဖိထားလို႔မရနိုင္သည့္မ်က္ကြင္းညိဳေတြကလြဲလို႔ သူဟာ အျပစ္အနာအဆာကင္းသည့္ စင္းလံုးေခ်ာပင္။ ရုတ္တရပ္ဆိုသလို သူ ဝမ္းေရွာင္ေဟြးကို အေတာ္ႀကီးလြမ္းမိသြားသည္။ထိုမွင္စာေလးသာ ဒီမွာရွိေနမယ္ဆိုရင္ သူ႔မ်က္နွာကို မဂၢဇင္းမွာ ကာဗာဖိုတို ခ်က္ခ်င္းရိုက္လို႔ရတဲ့အထိ ျပင္ဆင္ေပးမွာ ေသခ်ာသည္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာလည္း သူရယ္ေမာေအာင္ လုပ္နိုင္ေစမွာပင္။