လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 52.2(Unicode)

ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ လီရှော့သည် ခရီးဆောင်အိတ်ကိုထုတ်ပိုးကာ သူ့လည်တိုင်က ဖဲပွင့်လည်စီးကို ဆုတ်ဖြဲပစ်လိုက်သည်။မနေ့ညက ကျောက်ကျင်ရှင်းအား ဖတ်ပြခဲ့သောစာအုပ်အားလည်း အမှိုက်ပုံးထဲသို့လွှင့်ပစ်လိုက်၏။ထို့နောက်မှာတော့ ခရီးဆောင်အိတ်တစ်လုံးနှင့်အတူ ထွက်ခွာလာခဲ့တော့သည်။

ဓါတ်လှေကားထဲရောက်တော့ သူသည် ပထမထပ်ကိုနှိပ်သင့်တာဖြစ်ပေမယ့်လည်း အမြင်အာရုံတွေက အပေါ်မော့ကြည့်ကာ နံပါတ်၃၂မှာရပ်နေတော့သည်။ ထို့နောက် သူ သည် ဝေဝါးထွေပြားစွာ ဖိနှိပ်လိုက်တော့သည်။

ဓါတ်လှေကားအပြင်ဘက်ရောက်တော့ သူသည် ကော်ရစ်ဒါအဆုံးနားက တံခါးနှစ်ရွက်ပါသစ်သားတံခါးမကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ယင်းက ဤဟိုတယ်၏ အကောင်းဆုံးသောအခန်းဖြစ်သည်။သူ့ဘဝမှာ အရင်းနှီးဆုံးဖြစ်နေသည့် ဟိုတယ်ခန်းလည်းဖြစ်နေပြန်၏။

ရင်းနှီးလွန်း၍သူမျက်စိမှိတ်ထားလျှင်ပင် အခန်း၏ပရိဘောဂနေရာချထားမှုတွေ၊ အပြင်အဆင်ဖွဲ့စည်းပုံတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိနေသည်။လွန်ခဲ့သည့်တစ်ပတ်လုံး သူဟာ သဘောကျသည့်လူ၏မွေးနေ့ပွဲကို စပရိုက်လုပ်ပေးဖို့ရာအတွက် ဒီမှာပင် နေ့စဥ်နေ့တိုင်း အချိန်ကုန်ဆုံးနေခဲ့ရသည်ကိုး။

သို့သော်လည်း ကျောက်ကျင်ရှင်းကတော့ သူ့ပါးကိုသာ ရိုက်ပစ်ခဲ့လေသည်။

သူသည် အခန်းရှိရာဆီ တစ်လှမ်းချင်းစီလျှောက်သွားရင်း ကဒ်ကိုပွတ်ဆွဲ၍ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်မိသည်။

သူ့ရှေ့က နံရံတစ်ခုလုံးမှာတော့" Happy Birthday လီယွန်"ဟူသောစာတန်းကို မွှေးပျံ့သောပန်းစီရောင်လီလီပန်းများဖြင့် အလှဆင်ထားသည်။အခန်းတစ်ခုလုံးကလည်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ပူပေါင်းတွေ၊ အရောင်စုံအသွေးစုံဖဲကြိုးတွေ၊အသည်းပုံတွေ၊ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ပန်းတွေ၊ဖယောင်းတိုင်တွေ၊လက်နှင့်ရေးထားသည့်စာတွေ ပြည့်လို့နေသည်။ကြမ်းပေါ်မှာလည်း ချစ်စရာကောင်းသည့်သိုးရုပ်ပေါင်းတစ်ရာကျော်ရှိနေသေးသည်။ထိုသိုးရုပ်တွေက အခန်းတစ်ခုလုံးနီးပါးဖုံးလွှမ်းထားကာ သူတို့အကုန်လုံးမှာ ဂျိုကောက်ကောက်၊ အမွှေးအမှင်ထူထူနှင့်မဲနက်သည့်ပဲစေ့မျက်လုံးလေးတွေရှိသည်။တစ်ခုချင်းစီတိုင်းဟာ ချစ်စရာကောင်းအောင်ရိုးစင်းကာ မျက်စိရှုချင်စဖွယ် ဖြစ်သည်။