Chapter 48(Zawgyi)

2.2K 405 86
                                    

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက လီေရွာ့ဘက္ကိုေခါင္းလွည့္ၾကည့္သည္။ သူ႔အမူအရာကတည္ၿငိမ္ေနေသာ္ျငား မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြက အနည္းငယ္လႈပ္ခတ္ေနသည္။

လီေရွာ့ ႏွစ္စကၠန္႔ေလာက္ ေၾကာင္အေနၿပီးမွ အံ့အားတသင့္ျဖင့္

"ေဖးယဲ့ မင္းဘယ္လိုလုပ္...."

ဟန္ေဖးယဲ့မ်က္ႏွာက ျဖဴေလ်ာ္ကာသုန္မႈန္ေနသည္။ ေက်ာက္က်င္ရွင္းကိုၾကည့္ေသာအၾကည့္ေတြမွာလည္း ေဒါသေတြမုန္းတီးမႈေတြႏွင့္ျပည့္လို႔ေန၏။

လီေရွာ့သည္ ေရခ်ိဳးဝတ္႐ုံခါးစည္းႀကိဳးကိုကမန္းကတမ္းဆြဲခ်ည္ကာ ေက်ာက္က်င္ရွင္းထံ အိုးတို႔အမ္းတမ္းေျပာလိုက္သည္။

"က်င္ရွင္း အဝတ္သြားဝတ္ေခ်"

ေက်ာက္က်င္ရွင္းကေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္ရွင္းရွင္းပင္ဆို၏။

"အကုန္လုံးကေယာက်ာ္းေတြပဲေလ။ ဘာလို႔ဝတ္ရမွာလဲ"

ဟန္ေဖးယဲ့က လီေရွာ့ကိုၾကည့္သည္။ တစ္စုံတစ္ရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနရဟန္ျဖင့္ သူ႔အသံက တုန္ယင္ေနသည္။

"ေရွာင္ေရွာ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲစကားေျပာလို႔ရမလား"

"ငါ...."

"မရဘူး"

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက တံခါးေဘာင္ကိုမွီရင္း

"ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ခ်စ္သူပဲ။ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အတိတ္ကဆက္ဆံေရးအရ စကားဝိုင္းကေနကြၽန္ေတာ့္ကိုဖယ္ၾကဥ္ထားမွာက မသင့္ေတာ္ဘူး"

ဟန္ေဖးယဲ့က လီေရွာ့ထံ အတည္ျပဳလိုေသာအၾကည့္တို႔ျဖင့္ၾကည့္လာသည္။

ထိုအၾကည့္ေတြေအာက္မွာ လီေရွာ့ စကားမေျပာရဲေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွာင္လႊဲမရႏိုင္သည္မို႔ ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။

ဟန္ေဖးယဲ့က မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္သည္။ အရာရာတိုင္းက တိတ္ဆိတ္မႈတို႔ႀကီးစိုးသြားသည့္အလား။ သူသည္ နဂိုကတည္းက ျဖဴေလ်ာ္ကာ ပိန္ပါးသူျဖစ္သည္။ ခုခ်ိန္မွာ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ သနားစဖြယ္ျဖစ္ေနေလရာ လီေရွာ့မွာ မသက္မသာခံစားလာရသည္။

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ဟန္ေဖးယဲ့ကိုေအးစက္စက္စိုက္ၾကည့္သည္။ ဘာတစ္ခုမွ တုံ႔ျပန္မႈမရွိေခ်။

လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]Where stories live. Discover now