လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 6.1 (Unicode)

Translator- a_tar13

အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါလီရှော့သည် မိခင်ဖြစ်သူနဲ့အတူ မုန့်ဖုတ်တဲ့နေရာ၊ပန်းစိုက်တဲ့နေရာတွေနဲ့ ညစာပြင်တာတွေမှာ ဝင်ကူဖြစ်သည်။

သူတို့အိမ်တွင် အိမ်တော်ထိန်းနှစ်ယောက်၊မာလီတစ်ယောက်နဲ့ဒါရိုက်ဘာတစ်ယောက်ရှိတာမှန်ပေမဲ့ မစ္စလီက ကိတ်တွေဘီစကစ်တွေကို ကိုယ်တိုင်ဖုတ်ရတာနှစ်သက်တဲ့အပြင်ခြံထဲကပန်းတွေကိုလဲကိုယ်တိုင်ပေါင်းသင်ရေလောင်း ရတာမျိုးပဲသဘောကျနှစ်ခြိုက်ပါ၏။အားလပ်ချိန်တွေကိုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ အကျိုးရှိရှိဖြတ်သန်းနေတဲ့အမျိုးသမီးလို့ပြောလျှင် မှားမည်မထင်ပါချေ။

သားအမိနှစ်ယောက်သည် အလုပ်တွေရှုပ်နေကြ‌သည်မှာ ညနေစောင်းသည့်အထိပါပင်။လီရှော့၏ဖခင်ဖြစ်သူက ပြန်လာပြီးညစာစားမယ်လုပ်ကာမှနားဖြစ်သည်။

မစ္စတာလီရောက်ရောက်ချင်းပဲသားဖြစ်သူကို
မေးခွန်းတစ်ခုလှမ်းမေးလိုက်လေသည်။

"လီရှော့...ကျင်ရှင်းလက်ကိုထိခိုက်အောင်
လုပ်လိုက်တာ မင်းလား..."

"ကားတံခါးပိတ်ရင်းနဲ့ မတော်တဆပါ..."

မလုံမလဲဖြစ်ခြင်းကြောင့်လီ‌ရှော့က အနေရခက်နေတာတော့ အမှန်ပါပင်။

"ဘာလို့အဲ့လောက် နမော်နမဲ့နိုင်ရတာလဲကွာ...တော်သေးတာပေါ့ သိပ်အ‌ခြေအနေမဆိုးသွားလို့...နေ့လည်တုန်းက လောင်ကျောက်ငါ့ဆီကို စာရွက်စာတမ်းတချို့ ကျင်ရှင်းကိုလာပို့ခိုင်းတုန်း မြင်လိုက်ရတာ...ကောင်လေးလက်မှာ အညိုအမည်းတောင်စွဲနေရှာတာ...ဘာပဲပြောပြော ဆရာကျောက်လဲသူ့သားလက် ခုလိုဖြစ်သွားတာစိတ်ကောင်းမယ်မထင်ဘူး..."

မစ္စလီ၏စကားကြောင့်စိုးရိမ်သွားရှာတဲ့
မစ္စလီကဝင်မေးသည်။

"ကလေးကို ဆေးရုံရောပို့ပေးခဲ့ရဲ့လားသား..."

"ပို့ပေးခဲ့ပါတယ်..."

လီရှော့တကယ်ကြီးကိုရှက်တက်တက်ခံစားနေရသည်။တစ်သက်လုံးမိဘတွေမျက်စိထဲစိတ်ပူရ အောင်မလုပ်ပဲအားကိုးထိုက်တဲ့သားတစ်ယောက်အဖြစ် အမြင်ခံခဲ့ရပေမဲ့ဒီတစ်ခေါက်အိမ်ပြန်ခရီးစဉ်မှာကျောက်ကျင်ရှင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး တည်းကအစစအရာရာကမောက်ကမတွေချည်းဖြစ်ကုန်တာပင်။