လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 3.2(Unicode)

Translator - a_tar13

Thanks atar❤️

ကျောက်ကျင်ရှင်းက သူ့ကို အဓိပ္ပာယ်ပါပါလှမ်းကြည့်ပြီး‌မှ ချစ်စရာကောင်းပြီး နူးညံ့တဲ့အပြုံးတစ်ပွင့်ကို လှစ်ဟပြလေသည်။

"အန်ကယ်လီတို့လင်မယားနဲ့ မတွေ့တာတောင် အတော်ကြာပြီနော်...အခုချိန်ထိအန်တီလီက ငယ်ရွယ်နုပျိုပြီးလှနေတုန်းပါလား..."

ထိုစကားကြောင့် မစ္စလီကမျက်လုံးထောင့်စွန်းတွေ တွန့်ကုန်သည်အထိ ရယ်လိုက်လေသည်။

"ကျင်ရှင်းတို့များ အရွယ်ရောက်လာတာတောင် စကားချိုချိုလေးတွေပြောတဲ့အကျင့်က မပျောက်သေးဘူး..."

ကျောက်ကျင်ရှင်းအကြည့်တို့က လီရှေ့အပေါ် ကျရောက်လာပြီးမှ ပျော်ရွင်သွားဟန်ဖြင့် ဆိုသည်။

"ဒါအစ်ကိုကြီးလား...အတော်ခန့်တာပဲ..."

"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်..."

လီရှော့သည်ကျောက်ကျင်ရှင်းကိုခေါင်းအသာဆတ်ပြရင်း နှစ်ယောက်ကြားဘာကိစ္စမှမရှိဖူးတဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ဖူးသူတွေလိုနှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။

"အန်ကယ်ကျောက်နဲ့အန်တီကျောက်တို့ရော
နေကောင်းကြတယ်မလား..."

"အိုက်ယိုး...ဘယ်လိုတောင်အရည်အချင်း
ရှိလိုက်မဲ့လူကြီးဖြစ်နေပြီလဲ..."

ကျောက်ရုန်ထျန်းက လီရှော့ကိုအသာအကဲခတ်ရင်း စကားဆက်ပြောလေသည်။

"နောက်ဆုံးအကြိမ် အန်ကယ်နဲ့မင်းတွေ့တုန်းက မင်းကလေးပဲရှိသေးတယ်..."

မစ္စလီကကျောက်ရုန်းထန်စကားကိုထောက်ခံပြောဆိုပါ၏။

"ဟုတ်တာပေါ့...အဲ့တုန်းက ကျင်ရှင်းတောင်
လေးဘက်သွားတုန်းပဲရှိသေးတယ်...မျက်စိ
တစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ငါတို့ကလေးတွေက
အရွယ်ရောက်လာပြီး ငါတို့ကတော့အိုမင်း
ကုန်ပြီ..."

"ကိုယ်တွေမိသားစုနှစ်စုဆုံဖြစ်တိုင်း ကျင်ရှင်း
မရှိတာနဲ့ လီရှော့မလာနိုင်တာနဲ့ ဘယ်တုန်းကမှ လူမစုံခဲ့ဖူးဘူး...ဒါပထမဆုံးအကြိမ်
ခြောက်ယောက်အတူတူဆုံဖူးတာပဲ...လာလေ။ အိမ်ထဲအမြန်ဝင်ကြ...အထဲရောက်မှ
စကားအေးဆေးဆက်ပြောတာပေါ့..."